Μάλλον, δεν το λογάριασαν καλά τα επιτελεία του ΠΑΣΟΚ και προχώρησαν στις όσες παράτες και φιέστες έγιναν χτες, με αφορμή τα 22α γενέθλια του κόμματός τους. Οπως και να το κάνεις, είναι κομμάτι δύσκολο να μιλάς ταυτόχρονα για τη "Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη" και τα όσα έλεγε το ΠΑΣΟΚ το 1974 και τα όσα κάνει και λέει εδώ και κάμποσα χρόνια. Και ακόμη περισσότερο, να ισχυρίζεσαι πως όλα αυτά είναι μια ενιαία πορεία. Μια πορεία, που είχε πάντα τους ίδιους στόχους κι επιδιώξεις.

Ισως, δεν είχαν προβλέψει ότι κάνοντας αυτό το πράγμα, αποκαλύπτουν την πραγματική ουσία της 22χρονης πορείας του ΠΑΣΟΚ. Μια πορεία μέγιστης συνέπειας στην ασυνέπεια και την κοροϊδία απέναντι στο λαό και εξίσου μέγιστης συνέπειας στην εξυπηρέτηση του μεγάλου κεφαλαίου, ντόπιου και ξένου. Είτε ως ανάχωμα και μοχλός αποπροσανατολισμού των εργαζόμενων, όταν το ΚΚΕ και η Αριστερά παρουσίαζαν ιδιαίτερη δυναμική, είτε ως στυγνοί εφαρμοστές των αντιλαϊκών πολιτικών από κυβερνητικές θέσεις.

Προφανώς, όλα αυτά εννοούσε ο Κ. Σημίτης, όταν μιλούσε χτες στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Ολα τα άλλα έχουν τόση αξία όση και κάτι παλιότερα συνθήματα περί "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο", "Εξω οι Αμερικάνοι και οι βάσεις του θανάτου", "Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες", περί "μη προνομιούχων" κτλ.