ΠΑΣΟΚ και ΔΗΚΚΙ συμπλέουν απόλυτα στην προσπάθεια εδραίωσης της ταξικής συνεργασίας στη χώρα μας. Η κυβερνητική πολιτική συγκρότησης της περιβόητης ΟΚΕ, βρίσκει τον πιο πιστό συνήγορό της στο πρόσωπο του Δ. Τσοβόλα, που στην 1η Πανελλήνια Συνδιάσκεψη του ΔΗΚΚΙ, δήλωνε εισηγητικά: "Οι κοινωνικοί εταίροι, με τη συνδρομή της πολιτείας καλούνται σε εθνικούς ρόλους. Το ΔΗΚΚΙ θα εξαντλήσει το θεσμοθετημένο διάλογο με τους κοινωνικούς εταίρους, ώστε να επιτευχθεί στέρεη εθνική συμφωνία για κοινή πορεία μέσα απ' τις Συμπληγάδες".

Αλλά και στις πολιτικές θέσεις της Α Συνδιάσκεψης γράφεται με σαφήνεια ότι: "Η ανάπτυξη προϋποθέτει και την κοινωνική συναίνεση, ώστε το εσωτερικό μέτωπο να παραμένει αρραγές και να μη σπαταλούνται εθνικές δυνάμεις, σε εσωτερικές αντιθέσεις". Το ΔΗΚΚΙ μας καλεί λοιπόν σ' ένα κοινό μέτωπο εκμεταλλευτών και εκμεταλλευομένων, για να αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί τα προβλήματα της χώρας! Λες και τα προβλήματα δεν έχουν ταξικά αίτια γέννησης και αντίθετους, διαφορετικούς ταξικούς τρόπους λύσης.

ΠΑΣΟΚ και ΔΗΚΚΙ συμφωνούν επίσης στο πλαίσιο στόχων της πολιτικής του Μάαστριχτ. Σε συνέντευξή του στον "Ελεύθερο Τύπο" (28.8.96), ο Δημ. Τσοβόλας, αναφέρει χωρίς περιστροφές: "Το ΔΗΚΚΙ προτείνει μια πολιτική που θα στοχεύει στη μείωση των ελλειμμάτων, του δημόσιου χρέους και του πληθωρισμού, όχι με παρατεταμένη λιτότητα, αλλά μέσα από ανάπτυξη και κοινωνική προστασία, που δε μειώνει το βιοτικό επίπεδο του Ελληνα πολίτη".

Η θέση αυτή είναι ουτοπική, γιατί οι στόχοι της οικονομικής πολιτικής σαν ενιαίο δεσμευτικό σύνολο και η αποδοχή της κοινοτικής θέσης για "οικονομία της αγοράς με ελεύθερο ανταγωνισμό", καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό και τους τρόπους για την υλοποίησή της. Για παράδειγμα, μια διαφορετική αστική πολιτική που θα στηριζόταν στην ουσιαστική αύξηση της κατανάλωσης, μέσω της ριζικής μείωσης των ανέργων και της παροχής πραγματικών αυξήσεων, αισθητά πάνω από τον πληθωρισμό, απαγορεύεται εμμέσως πλην σαφώς, για όποιον αποδέχεται τα κριτήρια "σύγκλισης" του Μάαστριχτ.

Αυτό στην πραγματικότητα το γνωρίζει και ο ίδιος ο κ. Τσοβόλας, γι' αυτό και εναντιώνεται μόνο στην "περαιτέρω μείωση" του βιοτικού επίπεδου του πολίτη και στη μεγάλη διάρκεια της λιτότητας.

Η θέση αυτή είναι λοιπόν αποπροσανατολιστική γιατί εμφανίζει σαν αντίθετη οικονομική πολιτική απ' αυτή της κυβέρνησης την ουσιαστική συνέχεια της ίδιας πολιτικής, με διαφορετικούς ρυθμούς και ένταση. Προβάλλει την αυταπάτη μιας "συντηρητικής πολιτικής μ' ανθρώπινο πρόσωπο". Ετσι το ΔΗΚΚΙ δε θα δυσκολευτεί σίγουρα, να συνεννοηθεί με το ΠΑΣΟΚ μετεκλογικά.

Απ' αυτό λοιπόν το νέο κόμμα του πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ, ο ελληνικός λαός δεν έχει τίποτα να ελπίζει πραγματικά. Ανήκει και αυτό στο πολιτικό μπλοκ των δυνάμεων, που την επομένη των εκλογών θα στηρίξει ουσιαστικά την ίδια γερασμένη, συντηρητική πολιτική του δικομματισμού.

Μάκης ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ