Οι πίνακες εμφανίζουν σε παραδείγματα τη μείωση που είχαν στην τελευταία εξαετία οι μισθοί και συντάξεις, είναι αρκετά αποκαλυπτικοί.

Στον πίνακα Α φαίνεται η εξέλιξη 5 διαφορετικών μηνιάτικων μισθών,στην περίοδο από το Δεκέμβρη του 1990, μέχρι το Δεκέμβρη του 1996, με βάση τις αυξήσεις που πήραν οι μισθωτοί και συνταξιούχοι και στον πίνακα Β πώς θα διαμορφώνονταν οι ίδιοι μισθοί, αν δινόταν γνήσια ΑΤΑ και αυξάνονταν όσο και ο επίσημος πληθωρισμός.

Στον πίνακα Γ,φαίνεται πώς διαμορφώθηκε με την επίσημη εισοδηματική πολιτική το ετήσιο εισόδημα 5 διαφορετικών μισθών δημοσίων υπαλλήλων από το Δεκέμβρη του 1990, μέχρι το Δεκέμβρη του 1996, με την επίσημη εισοδηματική πολιτική που εφάρμοσαν στην εξαετία οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.

Στον πίνακα Δ,φαίνεται πώς θα έπρεπε να διαμορφωθούν οι ίδιοι μισθοί, αν δινόταν γνήσια ΑΤΑ - αν δηλαδή δινόταν κάθε χρόνο αυξήσεις στους μισθούς, όσο ο επίσημος πληθωρισμός - ώστε να υπάρχει πραγματική προστασία του εισοδήματος και η αγοραστική δύναμη αυτών των μισθών να βρισκόταν φέτος στα επίπεδα του Δεκέμβρη 1990.

Στον πίνακα Ε,φαίνεται η ετήσια απώλεια που είχαν στα εισοδήματά τους οι παραπάνω 5 μισθωτοί του δημοσίου, λόγω της εισοδηματικής πολιτικής που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, με τις αυξήσεις μισθών που ήταν σε ολόκληρη την εξαετία πολύ μικρότερες από το ρυθμό αύξησης του πληθωρισμού. Η απώλεια αυτή προκύπτει, αν αφαιρεθούν τα ετήσια εισοδήματα που πήραν οι μισθωτοί του δημοσίου στην εξαετία (πίνακας Γ) με το ετήσιο εισόδημα που έπρεπε να πάρουν, αν στους μισθούς αυτούς δινόταν γνήσια ΑΤΑ (πίνακας Δ).

Οπως προκύπτει από τον πίνακα αυτό, οι απώλειες για κάθε δημόσιο υπάλληλο που έπαιρνε το Δεκέμβρη του 1990 μισθό 60.000 δραχμές φτάνουν αισίως στα2.281.946 δραχμές για την εξαετία 1991 - '96. Οι απώλειες αυτές, για μισθωτό του δημοσίου που το Δεκέμβρη του 1990, έπαιρνε 150.000 δραχμές, έφτασαν στο ποσό των 5.654.865 δραχμών.

Τέλος, στον πίνακα ΣΤ,φαίνεται πώς, με τη συγκεκριμένη εισοδηματική πολιτική των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, μεγάλωνε - με γεωμετρική πρόοδο - η ληστεία στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων. Για παράδειγμα, στην περίπτωση του μισθωτού που το Δεκέμβρη του 1990, έπαιρνε 60.000 δραχμές, η μέση μηνιάτικη απώλεια - για την ακρίβεια η "κλεψιά" - ξεκίνησε με 8.052 δραχμές(το 1991) καιφέτος έφτασε τις 40.880 δραχμές.

Θα μπορούσε ίσως κάποιος - καλοπροαίρετα ή όχι - να προβάλει το επιχείρημα, ότι στα παραδείγματα δεν υπολογίσαμε τις αυξήσεις που πήραν οι μισθωτοί και συνταξιούχοι με το διορθωτικό ποσό,την ωρίμανση και τα διάφορα επιδόματα. Το επιχείρημα αυτό είναι βάσιμο, αλλά έχει εξήγηση. Δεν υπολογίσαμε αυτές τις αυξήσεις, γιατί εκτιμούμε ότι αντισταθμίστηκαν ή και υπεραντισταθμίστηκαν από τις αυξημένες ασφαλιστικές εισφορές που πλήρωσαν οι εργαζόμενοι, την υπερφορολόγηση των μισθών με τη μη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας, καθώς και το γεγονός ότι ο επίσημος τιμάριθμος δεν είναι και τόσο γνήσιος.

Ας σταματήσει, λοιπόν, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ να υποστηρίζει πως στα τελευταία 3 χρόνια, που το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στην κυβέρνηση, αυξήθηκε το πραγματικό εισόδημα των εργαζομένων. Φτάνει πια η κοροϊδία. Και το "φτάνει πια στη ληστεία των λαϊκών εισοδημάτων", αυτή τη φορά οι μισθωτοί και συνταξιούχοι πρέπει να το πουν και με την ψήφο τους, μαυρίζοντας στις 22 Σεπτέμβρη και το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ.