Και εκεί που φάνηκε ότι θα πάνε χαμένες οι πλαστικές σημαιούλες, που είχαν κρατηθεί σουβενίρ από τις προηγούμενες λήψεις του Μπιρσίμ... Και εκεί που οι μεταφορείς μετακινούμενων οπαδών έδειχνε να ανασαίνουν, νομίζοντας ότι αυτή τη φορά δε θα τους τρέχουν σε βουνά και σε λαγκάδια... Και εκεί που οι κραυγάζοντες άρχισαν να ανοίγουν τα λεξικά, για να αντεπεξέλθουν στην "πολιτισμένη" προεκλογική περίοδο που έταξαν στον εαυτό τους, τα πάντα επανήλθαν στη θέση τους. Γιατί ο λύκος τρίχα μπορεί να αλλάζει, αλλά τα χούγια του...

Οι πλατείες, λοιπόν, γέμισαν και πάλι με ταξιδιώτες από τα διπλανά χωριά, εφοδιασμένους με βεγγαλικά και καπνογόνα. Οι υποψήφιοι πρωθυπουργοί ξαναβρέθηκαν στα γνώριμα μπαλκόνια τους, διεκδικώντας ρόλο "σαματατζή της κερκίδας", μπροστά σε ακροατήρια με ορθάνοιχτα τα στόματα, αλλά ερμητικά κλειστά τα αυτιά. Το ΠΑΣΟΚ, μάλιστα, αποφάσισε ότι όλα μπορεί να τα στοιβάξει στο "χρονοντούλαπο", εκτός από ένα: Εκτός από τη φτήνια της εντυπωσιοθηρίας και της απατηλής προπαγάνδας, στην οποία έχει ειδικευτεί. Ομως, αυτή τη φορά, η απέχθεια για τις γνωστές από τα παλιά μεθόδους, έδωσε τη θέση της στην περιφρόνηση και τη λύπηση. Τη λύπηση προς εκείνους τους κακόμοιρους, που τους ανάγκασαν να κρατούν κόκκινες σημαίες στις ομιλίες του Σημίτη. Φαντάσου! Να είσαι αναγκασμένος από τους εγκεφάλους της Χαρ. Τρικούπη να ανεμίζεις κόκκινη σημαία, στις προεκλογικές συγκεντρώσεις του ΠΑΣΟΚ, με τον Σημίτη στο βήμα να φωνάζει "Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά"! Δράμα! Βέβαια, μην ξεχνιόμαστε. Το πλαστικό πανηγύρι ξεκίνησε, αφού προηγουμένως οι διαγκωνιζόμενοι ψηφοθήρες εγκαθίδρυσαν το καθεστώς της "τηλε-τύφλωσης", προσαρμοσμένο πλήρως στα πλαίσια των "τηλε-εκλογών", που επιδίωξαν να επιβάλουν.

Ομως ο δικομματισμός, είτε στην "εκσυγχρονισμένη" του πλευρά είτε στην "ειρηνικο-επαναστατική", πέρα από την έμφυτη - τελικά - ροπή του στη φαιότητα και την εξαπάτηση, δεν μπορεί να ξεφύγει από τη βαθύτερη ουσία του: Την αντιδημοκρατικότητά του. Εδώ πλέον το "νέο" ύφος και ήθος, εξελίσσεται σε νέο άγος. Ο κ. πρωθυπουργός μπορεί να περηφανεύεται για το δημιούργημά του.

• Η ταύτισή του με την "Αυριανή" και τα πρωτοσέλιδά της, που καταγγέλλουν όποιον δεν ψηφίζει Σημίτη ως "πράκτορα" και "υπόλογο" για την επιστροφή της "επάρατης Δεξιάς", είναι ο καρπός του "νέου" ήθους.
• Η επίκληση εκ μέρους του κ. καθηγητή μέχρι και διασάλευσης της "πολιτικής σταθερότητας", εφόσον δεν εκλεγεί ο ίδιος πρωθυπουργός, είναι "θαύμα εκσυγχρονισμού", "σεβασμού" των δημοκρατικών διαδικασιών και της "ελεύθερης επιλογής" του πολίτη.
• Το κλίμα πόλωσης και κινδυνολογίας, με στόχο την επαναφορά εποχών, όπου το "φως" αντιπάλευε το "σκότος", δείχνει το ανάστημα των επαγγελλόμενων "νέων ιδεών" και την αξία του "μέλλοντος" που εκπροσωπεί.

Θα το επαναλάβουμε: Ο κ. Σημίτης μπορεί να περηφανεύεται ότι αποτελεί - πράγματι - "συνέχεια" των προκατόχων του. Οσο για τον "εκσυγχρονισμό", και τον δικό του και των "εταίρων" του, "πλαστικός" ήταν, είναι και θα παραμείνει. Οπως αρμόζει σε "πλαστικούς απογόνους".

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ