Ανταποκρινόταν στις ελπίδες των ανθρώπων του μόχθου και της δημιουργίας ο υπαρκτός; Αξιζε να επενδύονται πάνω του τόσες προσδοκίες από τους εραστές της ελευθερίας και της δικαιοσύνης;

Αλλοι υποστηρίζουν ανεπιφύλακτα ναι, άλλοι κρατάνε επιφυλάξεις και άλλοι το αρνούνται. Δέχομαι ότι είναι όλοι τους καλόπιστοι.

Σήμερα όμως, κανείς δεν αμφισβητεί το γεγονός ότι, τελικά, αυτός ήταν η δύναμη που καθήλωνε το σύστημα της εκμετάλλευσης. Το υποχρέωνε να φορά μάσκα με ανθρώπινο πρόσωπο. Να ανέχεται το κοινωνικό κράτος. Αυτός άνοιγε δρόμους για νέες κατακτήσεις και για όλους εμάς "εκτός των τειχών".

Με δυο λόγια: Ο "υπαρκτός σοσιαλισμός" ήταν ανάχωμα και εφαλτήριο.Οσο κράτησε, μέχρι την τραγική κατάρρευση.

Τώρα, ο καπιταλισμός, το σύστημα της εκμετάλλευσης, επελαύνει ακάθεκτος και περίπου χωρίς αντιστάσεις. Ανεμίζει με έπαρση τα λάβαρα της "νίκης του" πάνω στις ελπίδες των λαών. Αρπάζει άπληστα και με μανία, μία προς μία, τις κατακτήσεις των λαών και πρώτα απ' όλα των εργαζομένων. Εριξε πια τις μάσκες. Δεν τις χρειάζεται άλλο. Στήνει, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, κυβερνήσεις υπαλλήλων του παντού. Αυτές, που διεκπεραιώνουν τις εντολές του πλανητάρχη, σε ό,τι αφορά το επιτρεπτό εύρος των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Αυτές, που εντέλλονται και λογοδοτούν στο Διευθυντήριο της ΕΕ για το τι θα πράξουν και για ό,τι έπραξαν στην οικονομία και την κοινωνική πολιτική. Και η εντολή που έχουν είναι σαφώς αδιαπραγμάτευτη: "Τσακίστε τους εργαζόμενους, ξεκληρίστε την αγροτιά, εξαφανίστε τους μικρομεσαίους".

Αυτή η πασίδηλη πολιτική πραγματικότητα μπορεί ασφαλώς να ανατραπεί. Οσο κι αν φαντάζει άθλος η ανατροπή. Οσο κι αν, ξαφνικά, γέμισε ο τόπος πολιτικάντηδες και αναλυτές, που διαλαλούν το τέλος της αντίστασης, το αναπόφευκτο των μέτρων, τη μοιρολατρία, τη δουλοπρέπεια, το συμβιβασμό, προσωπικό και εθνικό. Το ΜΟΝΟΔΡΟΜΟ.

Η αντίσταση των λαών της Ευρώπης άρχισε, ήδη. Στη Γαλλία, στη Γερμανία, οι εργαζόμενοι οδηγούν το Διευθυντήριο σε αναβολές των αντιλαϊκών προαποφασισμένων.

Στις χώρες του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού, οι πολίτες ψηφίζουν μαζικά ακόμα και τα κακέκτυπα κομμουνιστικών κομμάτων, με την ελπίδα ότι θα αποτρέψουν τα αγαθά της κοινωνίας των "ανθρωπίνων δικαιωμάτων". Τώρα, που άρχισαν να νιώθουν στο πετσί τους τα "αγαθά" της προαγωγής στην πορνεία, του οργανωμένου εγκλήματος, της ελεύθερης διακίνησης της σήψης και των ναρκωτικών. Τα "αγαθά" της ανεργίας, της φτώχειας, της εξαθλίωσης, αλλά και της πιο άγριας ανθρωποσφαγής, όπως αυτή που γνωρίζουν οι λαοί της τραγικής Γιουγκοσλαβίας, της Τσετσενίας, του Αζερμπαϊτζάν.

Αυτή είναι η πραγματικότητα, που τείνει να διαμορφώσει η "νέα τάξη πραγμάτων". Πραγματικότητα, που οι λαοί πρέπει και μπορούν να αλλάξουν. Με αντίσταση τώρα. Με αντεπίθεση τώρα.

Την Κυριακή, γυναίκες και άνδρες πηγαίνουμε στην κάλπη. Το πολιτικό τοπίο, σε μια πρώτη προσέγγιση, μοιάζει να είναι αποκαρδιωτικό. Ολα δείχνουν να κυριαρχούν το ψέμα και ο συμβιβασμός. "Σοσιαλιστές", "αριστεροί" τυχοδιώκτες και νεοφιλελεύθεροι, ανταγωνίζονται και διαγκωνίζονται να πείσουν τα αφεντικά, για το ποιος είναι επαρκέστερος και ευπειθέστερος διαχειριστής του συστήματος και των κρίσεων που παράγει.

Οργανα της πνευματικής καταστολής κυριαρχούν στα στρατευμένα μίντια, καλλιεργώντας την κυριαρχία της μοναδικής σκέψης. Αυτής, που με θράσος ή έκδηλα υποκριτική θλίψη, επαναλαμβάνει μονότονα την αναγκαιότητα της υποταγής, του συμβιβασμού, της πορείας στο μοναδικό δρόμο.

Την Κυριακή, γυναίκες και άνδρες πηγαίνουμε στην κάλπη. Αυτό το δικαίωμα δεν έχει ακόμα καταργηθεί.Αφυδατώνεται, βέβαια, στο βαθμό που καλλιεργείται ο αμοραλισμός και πριμοδοτείται η λογική του "όλοι ίδιοι είναι".

Αυτό το τελευταίο, όμως, ισχύει, με αποχρώσεις, για το δικό τους κόσμο. Τις δυνάμεις, που υπηρετούν τα συμφέροντα του πλανητάρχη, του Διευθυντηρίου και της πιο άχρωμης, αντιπαραγωγικής, κρατικοδίαιτης και εθνικά συμβιβασμένης αστικής τάξης, που εμφανίστηκε ποτέ στην Ευρώπη.

Δεν ισχύει για το δικό μας κόσμο: Τις δυνάμεις της εργασίας, της δημιουργίας, του πολιτισμού. Που έχει έκφραση. Αντιστέκεται και θα περάσει στην αντεπίθεση τώρα.

Πρώτο βήμα, η ψήφος στο ΚΚΕ. Η δύναμή του είναι η μαγιά της αντίστασης. Ο πυρήνας για τους αγώνες που θα ακολουθήσουν. Με τη συμμετοχή όλο και περισσότερων.

Η κοινωνία αντιστέκεται.Γεννά τα δικά της αντισώματα. Εκαναν, ήδη, την εμφάνισή τους και έξω από το ΚΚΕ. Διατηρούν, βέβαια, ακόμα την πλάνη της δυνατότητας για μετάλλαξη του Μάαστριχτ, από κακό, σε καλό. Αυτό είναι αποπροσανατολισμός. Δεν παύει, όμως, να δείχνει το σκίρτημα του απεγκλωβισμού προοδευτικών και αριστερών ανθρώπων από τα ψευδεπίγραφα σούπερ μάρκετ της ελληνικής πολιτικής ζωής.

Το πρώτο βήμα θα έχει πετύχει, εάν σε τούτες τις εκλογές αναδειχτεί ένα πιο ισχυρό ΚΚΕ. Μπορούμε να τους ταράξουμε τον ύπνο. Να ακυρώσουμε τα νέα αντιλαϊκά μέτρα της επόμενης μέρας, με την ψήφο μας στο ΚΚΕ τώρα.

Συμπαρατάχθηκα πάντα, από ιδεολογία και πεποίθηση, με άλλους κομμουνιστές, με σοσιαλιστές και αριστερούς ριζοσπάστες, είτε συμπίπτοντας είτε ασκώντας κριτική και πάντα χωρίς κομματική ένταξη.

Ισως γι' αυτό έχει κάποια σημασία η τόσο κατηγορηματική, "φωναχτή" πρόσκληση, που απευθύνω σε συντρόφους ομοϊδεάτες, φίλους δημοκράτες και πατριώτες, που δώσαμε μαζί όμορφους αγώνες, ανταλλάξαμε γόνιμο λόγο και αντίλογο, να ψηφίσουν με ζεστή καρδιά το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Να μιλήσουν για τη σημασία της ενίσχυσής του. Γνωρίζουν τα επιχειρήματα. Την ώρα της κρίσιμης αυτής μάχης, τα στοιχεία της όποιας ετερότητας ή διαφοροποίησης, αυτόματα παροπλίζονται.

Την ώρα της κρίσιμης επιλογής, οφείλεις να επιλέξεις σε ποιο χώρο θα σταθείς. Εκεί που είναι ο δικός μας κόσμος ή εκεί που είναι ο δικός τους;

Το δικό μας κόσμο σήμερα εκφράζει και εκπροσωπεί μόνο το ΚΚΕ.

Γιάννης ΔΡΑΚΟΣ