Ο ΣΥΝ διεκδικεί την ψήφο των αριστερών ψηφοφόρων. Το δικαιούται, όμως, πολιτικά, κάτι τέτοιο το κόμμα αυτό; Η απάντηση είναι εύκολη, αρκεί να ανατρέξει κανείς στην πορεία του ΣΥΝ, στην πολιτική του, στη δράση του και στις προεκλογικές του διακηρύξεις.

Τα δείγματα γραφής που έχει δώσει το κόμμα αυτό είναι σαφή και δεν επιδέχονται αμφισβήτηση, ενώ οι προεκλογικές του διακηρύξεις σκιαγραφούν σαφώς το συνδιαχειριστικό ρόλο που επιδιώκει να αναλάβει αν το εκλογικό αποτέλεσμα του το επιτρέψει.

Ολο το προηγούμενο διάστημα ο ΣΥΝ υπηρέτησε με... ανιδιοτέλεια και υποδειγματική συνέπεια τις πολιτικές που εκπορεύονται από το Διευθυντήριο των Βρυξελλών, αδιαφορώντας για τις καταστροφικές τους συνέπειες στη χώρα και το λαό της. Συντάχτηκε με τις δυνάμεις του κατεστημένου για τον αποπροσανατολισμό του λαού και την υπονόμευση των αγώνων του. Αυτός ήταν ο ρόλος του, στην Ευρωβουλή, στα συνδικάτα, στην Αυτοδιοίκηση.

Ενας εργαζόμενος που θέλει να έχει οράματα και να ελπίζει για μια άλλη πορεία του τόπου, που τον διακρίνει μια διάθεση αντίστασης σε όλα αυτά τα οποία συμβαίνουν γύρω του και που σίγουρα δεν του ταιριάζουν, τίποτα το κοινό δεν μπορεί να έχει με το ΣΥΝ. Με το κόμμα που καλλιεργεί την παθητικότητα και την απογοήτευση των μαζών, που χαρακτηρίζει "επαναστατική γυμναστική" κάθε λαϊκή κινητοποίηση. Με το κόμμα που ως βασικό του στόχο, σύμφωνα και με την κεντρική προεκλογική ομιλία του προέδρου του, βάζει την "αλλαγή του τρόπου διακυβέρνησης της χώρας".

Από εκεί αρχίζει και εκεί σταματάει. Τίποτα περισσότερο από την αλλαγή του τρόπου διαχείρισης (βλέπε διακυβέρνησης) της κρίσης. Ο ίδιος το έχει παραδεχτεί. Ζητάει αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων, για να γίνει η λιτότητα, με τη συμμετοχή του ΣΥΝ στη διαχείρισή της - η λιτότητα που επιβάλλουν οι Βρυξέλλες με το πρόγραμμα "σύγκλισης" - από αδικαιολόγητη, δικαιολογημένη.

Ο ΣΥΝ λοιπόν δε δικαιούται ούτε μια αριστερή ψήφο. Μια αριστερή ψήφος που πάει στο ΣΥΝ αυτόματα αποχαρακτηρίζεται ως τέτοια. Παύει να είναι ψήφος αμφισβήτησης, αντίστασης και ανατροπής. Γίνεται ψήφος ανοχής στο κατεστημένο. Ψήφος - ανάσα στο δικομματισμό. Ο ψήφος στο ΣΥΝ είναι στην ουσία ψήφος στο ΠΑΣΟΚ από το παράθυρο. ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ δεν κρύβουν την ιδεολογική τους συγγένεια. Ιδεολογικός τόπος συνάντησής τους το κατασκεύασμα της λεγόμενης "Κεντροαριστεράς"...

Προσδοκία του είναι η "καλή" διαχείριση της κρίσης. Ζητά ψήφο για να μπορέσει να παίξει πιο αποτελεσματικά αυτό το ρόλο, αφού η αντιλαϊκή πολιτική θέλει "αριστερά" άλλοθι.

Ομως, κανένας αριστερός δε χαραμίζει την ψήφο του για να επιλέξει διαχειριστές της πολιτικής της λιτότητας και της υποταγής στα κέντρα των Βρυξελλών. Δε νομιμοποιεί τη μοιρολατρία, που αποτελεί την άλλη όψη της πολιτικής του ΣΥΝ. Οραμά του δεν μπορεί να είναι η συνδιαχείριση της συντηρητικής πολιτικής.

Η ψήφος στο ΣΥΝ είναι μια χαμένη ψήφος για την Αριστερά και μετεκλογικό δώρο στο δικομματισμό μέσω ΠΑΣΟΚ. Ενας πολίτης που θέλει να είναι αριστερός, να κρατάει ζωντανή την ελπίδα και να συμβάλει στη διαμόρφωση των προϋποθέσεων για ενεργοποίηση και αντεπίθεση των λαϊκών δυνάμεων, ψηφίζει ΚΚΕ.

Κυριάκος ΖΗΛΑΚΟΣ