Ηταν μόλις 13 χρόνων ο Αλβανός Αντριάκ Ντρουμάνικου.Ξεκίνησε από την Αλβανία μαζί με τον πατέρα του Ναντί,45 χρόνων και τον 16χρονο φίλο του Λιάρι Μιλιόνια,για να έρθουν στη χώρα μας.

Δύσκολη η ζωή στον τόπο τους. Λίγα χιλιόμετρα, όμως, έξω από τα σύνορα, τον περίμεναν ίσως οι ...ευκαιρίες. Κάποιοι συμπολίτες τους, που δούλεψαν στην Ελλάδα, ίσως του μίλησαν για τα μεροκάματα και τις φωτεινές βιτρίνες.

Και την περασμένη Παρασκευή πήραν το δρόμο...

Ηταν μόλις δυο μέρες πριν τη διοργάνωση, στο παλάτι των συνεδρίων στα Τίρανα, των καλλιστείων για την ανάδειξη της "Μις Ευρώπη", που όπως είπαν τα ελληνικά Μέσα έγιναν για πρώτη φορά στη μετα-κομμουνιστική Αλβανία. Παρών και χειροκροτών στα καλλιστεία και ο Αλβανός Πρόεδρος Σαλί Μπερίσα.

Ομως για τους τρεις Αλβανούς αυτά δεν είχαν αντίκρισμα στη ζωή. Η ζωή τους ήταν πέρα απ' τα σύνορα. Ετσι, πεζοπορώντας, διάβηκαν τα ελληνοαλβανικά σύνορα στην Κακκαβιά. Επιτέλους μπήκαν στη γη της "επαγγελίας". Με το φόβο στην ψυχή περπατούσαν στα χωράφια, για να αποφύγουν τα αστυνομικά αποσπάσματα.

Κανείς δεν ξέρει ποια ήταν τα συναισθήματά τους τόσο για την τύχη τους όσο και για τους συγγενείς τους, που άφησαν πίσω τους. Τα χιλιόμετρα βάρυναν τα πόδια. Τα βλέφαρα άρχισαν να κλείνουν. Είχαν φτάσει ήδη στην Γκάντζια της Θεσπρωτίας, Σάββατο απόγευμα. Κάπου έπρεπε να ξαποστάσουν. Καταφύγιό τους έγινε το αγροτικό κατάλυμα του κτηνοτρόφου Λάμπρου Δήμου, 62 χρόνων. Οι τρεις Αλβανοί παραβίασαν την πόρτα του και μπήκαν μέσα.

Ξαφνικά όμως άκουσαν το αγροτικό αυτοκίνητο του κτηνοτρόφου να πλησιάζει. Στην Αλβανία, ίσως, είχαν ακούσει από άλλους συμπατριώτες τους, που είχαν έρθει στην Ελλάδα, για την "Πολιτζία" - δηλαδή την Αστυνομία. Ισως είχαν ακούσει ότι και κάποιοι Ελληνες ενώ παίρνουν τους Αλβανούς στη δούλεψή τους, απ' την άλλη τους κυνηγούν κιόλας. Τους κυνηγούν, όσο κι αν φαίνεται παράξενο, ακόμα ακόμα και για πλάκα μερικές φορές.

Τα αντανακλαστικά, όμως, του κτηνοτρόφου ανέβηκαν σε "υψηλότερο επίπεδο". Αρπαξε την καραμπίνα του και πυροβόλησε στα τυφλά εναντίον της "αλβανικής μαφίας", για την οποία είχε ακούσει τόσες φορές απ' τα ελληνικά Μέσα Ενημέρωσης. Τα χοντρά σκάγια βρήκαν τον 13χρονο στο πίσω μέρος του κεφαλιού και σωριάστηκε νεκρός. Ο 16χρονος φίλος του τραυματίστηκε στο χέρι και το γλουτό.

Ο κτηνοτρόφος, ικανοποιημένος ίσως ότι με την αυτοδικία του αντιτάχτηκε στην αλβανική μαφία, μπήκε στο αγροτικό αυτοκίνητο και επέστρεψε σπίτι του, χωρίς να πει τίποτα σε κανέναν.

Ο Ναντί Ντρουμάνικου σήκωσε στα χέρια του το παιδί του και το μετέφερε στο Κέντρο Υγείας Παραμυθιάς, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του. Στη συνέχεια κατέθεσε στην Αστυνομία τι είχε συμβεί.

Ο δράστης πιάστηκε την Κυριακή το πρωί και ισχυρίστηκε ότι πυροβόλησε στον αέρα για εκφοβισμό! Μιλώντας προχτές στις κάμερες των καναλιών έλεγε για την αβαρία (!) που βρήκε αυτόν και όχι τους άλλους. Η χαμένη ζωή ενός παιδιού ήταν ένα "κακό που τον βρήκε". Κι αυτό γιατί ήταν ένα Αλβανάκι.

Η περίπτωση της Παραμυθιάς δεν είναι δυστυχώς η μοναδική. Το αστυνομικό δελτίο είναι ήδη πλούσιο περιπτώσεων όπου Ελληνες πολίτες, για εντελώς ασήμαντες αφορμές, έχουν αφαιρέσει ζωές από Αλβανούς λαθρομετανάστες. Η εξήγηση του φαινομένου πρέπει να αναζητηθεί στην πολιτική που ακολούθησαν απέναντι στους λαθρομετανάστες οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, πολιτική που τους μετέτρεψε σε σύγχρονους "σκλάβους", αλλά και τον τρόπο που τους αντιμετωπίζουν τα ΜΜΕ.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, το ποσοστό των αλλοδαπών που συνελήφθησαν από το 1990 και μετά, σε σχέση με το σύνολο των δραστών εγκληματικών πράξεων, κυμαίνεται από 1,1%-2,4%. Οι μισές σχεδόν παραβάσεις που διαπιστώθηκε επίσημα ότι διέπραξαν Αλβανοί, στο χρονικό διάστημα 1990-1995, αφορούν την παραβίαση του νόμου 1975/91 "περί αλλοδαπών" και αρκετές άλλες την παραβίαση διατάξεων περί "επαιτείας - αλητείας" και "αφροδισίων", αδικήματα δηλαδή που σχετίζονται άμεσα με τον τρόπο της διαβίωσής τους.

Ομως, η συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ συντηρεί το στερεότυπο του "επικίνδυνου μετανάστη εγκληματία", προβάλλοντας με τρόπο θεαματικό και υπέρμετρο εγκλήματα που διαπράττονται από αυτούς, τονίζοντας όχι τα ατομικά χαρακτηριστικά του δράστη, αλλά την εθνική του ταυτότητα. Μέσα από αβάσιμες αναφορές σε αυξημένη εγκληματικότητα, επιλεγμένες και κατασκευασμένες ειδήσεις, προκλητικές δηλώσεις των αρμοδίων και απροκάλυπτη βία των διωκτικών αρχών δημιουργήθηκαν ρατσιστικά αισθήματα σε πλατιά λαϊκά στρώματα.

Σε πολλές περιπτώσεις, ενώ προβλήθηκε η εγκληματικότητα της αλβανικής μαφίας σε αποτρόπαιες δολοφονίες, αποσιωπήθηκε στη συνέχεια η σύλληψη των δραστών, οι οποίοι ήταν Ελληνες. Αντίθετα, υποβαθμίστηκαν οι περιπτώσεις Ελλήνων που σκότωσαν Αλβανούς...