21 Απριλίου 1996, Ιταλία: δεν ήταν η μέρα της επανάστασης, δεν ήταν η μέρα όπου η λενινιστική πρωτοπορία οδήγησε τις μάζες στην εξουσία. Οχι, η 21η Απριλίου του τρέχοντος, ήταν απλά η μέρα της ισχνής νίκης της Ελιάς και της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης. Ωστόσο, σε αυτήν την Ιταλία, που για ολόκληρη τη μεταπολεμική περίοδο, έχει συντριβεί από την γκρίζα μπότα της Χριστιανοδημοκρατίας, σ' αυτήν την Ιταλία, υποχείρια των σκοτεινών δυνάμεων της CIA, του Βατικανού και της μαφίας, σ' αυτήν την Ιταλία που την έχει κατασπαράξει η χριστιανοδημοκρατική και "Κραξική" διαφθορά, σ' αυτήν την Ιταλία χωρίς ορίζοντες, ακόμα και η νίκη της Ελιάς, στις 21 Απριλίου, δημιούργησε μεγάλες ελπίδες.

Ομως, σε ποιο σημείο βρίσκονται, σήμερα, τα μικρά όνειρα που ο ιταλικός λαός τόλμησε να κάνει, μετά την 21η Απριλίου; Τι ρούχο φοράει ο ηγέτης της Ελιάς και αρχηγός της κυβέρνησης, Ρομάνο Πρόντι; Φοράει το κόκκινο πουκάμισο της επανάστασης; Ενα ροζ μεταρρυθμιστικό πουκάμισο; Η μήπως έβγαλε από το ντουλάπι το χριστιανοδημοκρατικό του "διπλής όψεως", ρούχο; Οποιος τον βλέπει καθημερινά δεν έχει καμία αμφιβολία: Ο Πρόντι κάθεται στην πρωθυπουργική του καρέκλα, βγαίνει στην τηλεόραση ή στο εστιατόριο με την παλιά χριστιανοδημοκρατική του φορεσιά. Με λίγα λόγια, η κυβέρνηση της Ελιάς δεν πυροδοτεί τον ενθουσιασμό του λαού και η Κομμουνιστική Επανίδρυση, που στηρίζει την κυβέρνηση από τα έξω για να μην πέσει η χώρα στα χέρια της Δεξιάς, πρέπει να υψώνει τη φωνή της καθημερινά, ώστε η κυβέρνηση Πρόντι να μην τονίσει τη συντηρητική της παρέκκλιση, να μην προκαλέσει άλλες οδύνες στο λαό.

Ωστόσο, και τα αριθμητικά στοιχεία σκιαγραφούν μία δραματική εικόνα της Ιταλίας: 3.000.000 άνεργοι (12,3% περίπου), 7.000.000 φτωχοί (11,2% ολόκληρου του πληθυσμού της χώρας), 2.128.000 οικογένειες στα όρια της πείνας. Η ανεργία στο Νότο έχει περάσει από το 17,6% το 1993 στο 23% το 1996. Το 50% των νέων και το 30% των γυναικών του Νότου είναι χωρίς δουλιά. Στην ίδια περιοχή εξαπλώνονται η εγκληματικότητα, η μαζική απόγνωση, η πείνα, τα ναρκωτικά...

Σ' αυτό το δραματικό πλαίσιο, η κυβέρνηση Πρόντι, πασχίζοντας γενναία για να ακολουθήσει τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, περικόπτοντας τα κοινωνικά κονδύλια ώστε να ανταποκριθεί στις παραμέτρους που επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Ενωση, είχε προσπαθήσει δειλά να θέσει σε όλους τους Ευρωπαίους εταίρους το ζήτημα της παράτασης του χρόνου για το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα.

Σε μία συνάντηση που είχε με τον Ισπανό πρωθυπουργό Χοσέ Μαρία Αθνάρ, τις τελευταίες μέρες του Σεπτεμβρίου, ο Ρομάνο Πρόντι είχε προτείνει στον Αθνάρ να συμφωνήσει με μία "μεσογειακή πολιτική" που θα στοχεύει στην παράταση του χρόνου για το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα, έτσι ώστε να περιοριστούν οι ήδη τεράστιες θυσίες που έχουν επιβληθεί στους εργαζόμενους του ευρωπαϊκού Νότου και να επιβραδυνθεί η κατάργηση του κοινωνικού κράτους. Η απάντηση του Αθνάρ και ολόκληρης της ευρωπαϊκής Δεξιάς (με πρώτο τον Σιράκ) ήταν πολύ σκληρή: Η Ιταλία δε θα πρέπει καν να σκέφτεται την επιβράδυνση της ένταξης στο Μάαστριχτ και οφείλει να συνεχίσει την πολιτική της μείωσης του δημοσίου ελλείμματος.

Ακριβώς τις επόμενες μέρες μετά τη συνάντηση Πρόντι - Αθνάρ στη Βαλένθια, η ιταλική κυβέρνηση παρουσίασε τον νέο προϋπολογισμό, έναν προϋπολογισμό που ακριβώς μετά τις επιθέσεις Αθνάρ περνούσε από τα 36 δισ. λιρέτες στα 62 δισ.

Στον νέο προϋπολογισμό που προτείνει ο Πρόντι υπήρχαν αρχικά σοβαρές περικοπές στον τομέα της δημόσιας υγείας και στις συντάξεις. Μόνο η σοβαρή αντίθεση της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης (που ήταν έτοιμη να αποσύρει την κοινοβουλευτική της στήριξη στην κυβέρνηση Πρόντι και να ξεκινήσει την κυβερνητική κρίση) έπεισε τον Πρόντι καιτον υπουργό Οικονομικών Ατζέλιο Τσιάμπι να μην προχωρήσουν στις περικοπές στην υγεία και στις συντάξεις.

Ομως, ο νέος αυτός προϋπολογισμός, χωρίς τις παραπάνω περικοπές, δεν ήταν ακόμα αρεστός στην ευρωπαϊκή Δεξιά και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Τις τελευταίες μέρες αυξήθηκαν οι επιθέσεις της ευρωπαϊκής Δεξιάς ενάντια στην ιταλική κυβέρνηση. Και πάλι ο Αθνάρ, ο Σιράκ, η Μπούντεσμπανκ καθώς και εκπρόσωποι του ΔΝΤ ενάντια στον Πρόντι.

Για άλλη μία φορά, κάτω από τις πιέσεις της διεθνούς Δεξιάς, ο Πρόντι πείσθηκε να συμπεριλάβει στον νέο προϋπολογισμό και άλλα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα: έναν αλμυρό φόρο για την πρώτη κατοικία και έναν "ευρωφόρο" 100.000 λιρετών ετησίως επί όλων των μισθών των εργαζομένων.

Η Κομμουνιστική Επανίδρυση αντέδρασε άμεσα και σκληρά: Ο Φάουστο Μπερτινότι, γραμματέας της Επανίδρυσης, δήλωσε με κατηγορηματικό τρόπο, ότι οι κομμουνιστές θα αντιταχθούν στη Βουλή στον φόρο για την πρώτη κατοικία και ότι τον "ευρωφόρο" θα πρέπει να τον πληρώσουν μόνο όσοι έχουν υψηλούς μισθούς, μόνο όσοι έχουν μεγάλα εισοδήματα και μεγάλες περιουσίες.

Οι σκληρές επιθέσεις των Ευρωπαίων συνεχίζονται. Ο Πρόντι παραπατάει. Οι κομμουνιστές απαντούν με αγώνα.

Φόσκο ΤΖΙΑΝΙΝΙ