"Μην έχεις αυταπάτες. Χτυπάνε το λιγνίτη, βάζοντας μπροστά το περιβάλλον. Αυτό που ενδιαφέρει την Ευρωπαϊκή Ενωση γι' αυτό και χρηματοδοτεί προς μία μόνο κατεύθυνση την έρευνα, μόνο ως προς τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις, είναι η προετοιμασία του εδάφους για την ημέρα που θα διασυνδεθούν τα δίκτυα". Ο συνομιλητής μας, ο Σταύρος Βλάχος, είναι από τους παλαιότερους, για τα σημερινά δεδομένα, συνδικαλιστές της ΔΕΗ, μέλος της διοίκησης της ΓΕΝΟΠ, μόνιμος κάτοικος Πτολεμαϊδας και πατέρας τριών παιδιών. Ζει, δηλαδή, το πρόβλημα σε πολλά επίπεδα, όπως επίσης αρκετοί ακόμα από τους 80.000 κατοίκους της περιοχής. Αν σε κάτι διαφέρει και είναι αυτό που τον κάνει πλέον αξιόπιστο από άλλους, είναι η ιδιότητά του ως στέλεχος του ΚΚΕ, η οπτική γωνία, δηλαδή, που βλέπει τα πράγματα, η ανάλυση που κάνει. Ανάλυση που τον οδηγεί να είναι κατηγορηματικός στην προαναφερόμενη διαπίστωση. Η επόμενη φράση του είναι ακόμα πιο κατηγορηματική: "Σκοτώνουν κόσμο για να κλείσουν τη ΔΕΗ"!

- Μα η ΔΕΗ είναι αυτή που μαυρίζει τα πνευμόνια των ανθρώπων,τολμάμε την ερώτηση.

- Ετσι ακριβώς είναι. Η ΔΕΗ είναι ο φταίχτης που φαίνεται. Αν μείνεις εκεί, η λύση φαίνεται επίσης απλή: Κλείνεις τα εργοστάσια που καίνε λιγνίτη και καθάρισες. Είναι όμως έτσι; Πάμε λίγο πίσω. Η ΔΕΗ δεν άρχισε να λειτουργεί χτες. Η ανάπτυξή της στην περιοχή ήταν εξαρχής ανορθολογική. Δεν πάρθηκε από τότε κανένα μέτρο για το περιβάλλον. Εγιναν κατά καιρούς διάφορα μπαλώματα. Δεν είναι, λοιπόν, νέο το πρόβλημα της ρύπανσης. Παλιότερα μάλιστα, όταν δούλευε πλήρως και η ΑΕΒΑΛ, τα πράγματα ήταν ακόμα χειρότερα. Τώρα, έστω και για τα μάτια του κόσμου υπάρχουν και ορισμένα φίλτρα.

Για να το ξεκαθαρίσουμε, λοιπόν, αυτό: Η ΔΕΗ πράγματι έχει τεράστια ευθύνη. Ακόμα πιο μεγάλη ευθύνη όμως έχουν όσοι κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο και ακόμα μεγαλύτερη αυτοί που κυβερνούν σήμερα και θα εξηγήσουμε μετά το γιατί. Προς το παρόν συζητάμε για τη ρύπανση. Εχουμε ρύπανση, αλλά ταυτόχρονα έχουμε και μισή αλήθεια. Εμείς λέμε καθαρά πως στο δίλημμα "ενέργεια ή άνθρωποι", απαντάμε "άνθρωποι". Πριν απ' όλα είμαστε άνθρωποι, και πεθαμένοι δεν μπορούμε να πάμε για δουλιά. Αλλα και χωρίς δουλιά δεν μπορούμε να ζήσουμε. Γι' αυτό μας ενδιαφέρει περισσότερο από κάθε άλλον, να βρούμε πραγματική λύση και τέτοια υπάρχει.