"Τώρα και την Κυριακή",αναφέρει η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου σχετικά με το αν η έβδομη μέρα της βδομάδας είναι ημέρα υποχρεωτικής αργίας (όπως ξέραμε μέχρι τώρα) ή όχι. "Χαράς ευαγγέλια" για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αφού όπως δήλωσε ο επίτροπος αρμόδιος για θέματα κοινωνικής πολιτικής Πάτραγκ Φλιν,η Κομισιόν ποτέ δεν μπορούσε να καταλάβει σε τι χρειάζεται μια ημέρα κατά την οποία οι άνθρωποι δεν πρέπει να εργάζονται. Ο κ. Φλιν, αναφερόμενος στην απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, σημείωσε ότι "θα μας καθοδηγήσει κατά τη διατύπωση μελλοντικών προτάσεων". Δεν ξέρουμε τι έχει στο μυαλό του ο επίτροπος, αλλά έτσι όπως μας τα λέει μήπως πρέπει να περιμένουμε τη δημιουργία και όγδοης μέρας στην "εβδομάδα", η οποία θα είναι οπωσδήποτε εργάσιμη, για να πετύχουμε τους δείκτες του Μάαστριχτ;

***

Η κυριακάτικη αργία,σημειώνουμε για την ιστορία, κατοχυρώθηκε για πρώτη φορά το 1908 στη Γαλλία, ενώ στην Ελλάδα το 1914. Δεν ξέρουμε αν είναι σημαδιακό το γεγονός ότι η επιχείρηση κατάργησής της ξεκίνησε και πάλι από τη Γαλλία με το σχετικό νόμο του 1993. Μετά απ' όλα αυτά ποιος μπορεί να μας χαρακτηρίσει υπερβολικούς, επειδή θεωρούμε την προσπάθεια κατεδάφισης των ισχυουσών εργασιακών σχέσεων (βλ. "Λευκή Βίβλος") σαν "επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα";

***

"Ποτέ την Κυριακή",έλεγε ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων Μιλτιάδης Παπαϊωάννου σχετικά με το ωράριο λειτουργίας των εμπορικών καταστημάτων και με αφορμή την απόφαση των "πολυκαταστημάτων" να λειτουργούν μέχρι τις 8 το βράδυ του Σαββάτου. Μιας όμως και καταφύγαμε στους τίτλους των κινηματογραφικών ταινιών, ας χρησιμοποιήσουμε έναν ακόμη, αφού ο υπουργός Εργασίας θα έπρεπε να γνωρίζει: "Ποτέ μην πεις ποτέ". Πολύ περισσότερο αν έχεις να κάνεις με την Ευρωπαϊκή Ενωση και τις απαιτήσεις των πολυεθνικών.