Μετά την 11η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, την αποτυχία της προσπάθειας διάλυσης του ΕΑΜ και την ανασυγκρότηση του τελευταίου, με τη μετατροπή του σε πολιτικό συνασπισμό κομμάτων, όπου προστέθηκαν και νέες δυνάμεις, το μαζικό - λαϊκό κίνημα μπήκε σε μια νέα φάση ανασύνταξης και ανάπτυξης των δυνάμεών του. Σταθμός σ' αυτή την πορεία αναμφισβήτητα υπήρξε ο γιορτασμός της Πρωτομαγιάς του '45. Η κεντρική εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο Παναθηναϊκό Στάδιο και υπήρξε για την ντόπια και ξένη αντίδραση μια πολύ δυσάρεστη έκπληξη. Ο λαός της Αθήνας και του Πειραιά με δεκάδες προσυγκεντρώσεις, τραγουδώντας τα τραγούδια της αντίστασης και του αγώνα, κατευθύνθηκε προς το κεντρικό σημείο των εκδηλώσεων δίνοντας ένα ηχηρό ράπισμα στους αντιπάλους του και αποδεικνύοντας ότι ήταν και πάλι στο προσκήνιο των εξελίξεων. Στο χώρο του σταδίου η κυριαρχία των ΕΑΜιτών και των κομμουνιστών ήταν απόλυτη. Για ώρες ολόκληρες η πρωτεύουσα δονούνταν από τα συνθήματα "Κάπα - Κάπα - Εψιλον", "ΕΑΜ", "ΕΡΓΑΣ", καθώς κι εκείνα των άμεσων διεκδικήσεων για μια ανθρώπινη, ελεύθερη, δημοκρατική ζωή. Και το αποκορύφωμα έφτασε, όταν στις κερκίδες του σταδίου οι ομάδες των εργατών σχημάτιζαν με τα σώματά τους, σε γιγαντιαίες διαστάσεις τα τρία γράμματα της ελπίδας: Κ Κ Ε.

Στα τέλη Μάη του '45 επέστρεψε στην Αθήνα, από το στρατόπεδο του Νταχάου, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Ν. Ζαχαριάδης.Η επιστροφή του σκόρπισε κύμα ενθουσιασμού στις λαϊκές μάζες. Ο λαός αναγνώριζε στο πρόσωπό του τον ηγέτη και αγωνιστή κατά του φασισμού και δεν είχε ξεχάσει το περίφημο γράμμα του, όταν κηρύχτηκε ο ελληνοϊταλικός πόλεμος.

Η επιστροφή του Ζαχαριάδη συνοδεύτηκε με μια νέα ώθηση στη δουλιά του Κόμματος και του ΕΑΜικού κινήματος. Στις 17 Ιούνη του '45 το ΠΓ έδωσε στη δημοσιότητα το Σχέδιο Προγράμματος της Λαϊκής Δημοκρατίας,το οποίο συζητήθηκε και εγκρίθηκε στη συνέχεια από τα κόμματα και τα όργανα του ΕΑΜ. Ετσι το κίνημα αποκτούσε συγκεκριμένους προγραμματικούς στόχους. Το σχέδιο αυτό μεταξύ άλλων υπογράμμιζε ότι "η Λαϊκή Δημοκρατία είναι η εξουσία που εκφράζει τη στενή μαχητική συμμαχία των εργατών, αγροτών, επαγγελματιών, βιοτεχνών, διανόησης... Είναι ένας καινούριος τύπος δημοκρατίας, όπου η εξουσία είναι στα χέρια του λαού, όπου σταματά η πολιτική καταπίεση από μέρους των εκμεταλλευτών". (Επίσημα κείμενα ΚΚΕ, τόμος ΣΤ σελ. 24). Το Πρόγραμμα της Λαϊκής Δημοκρατίας συζητήθηκε και εγκρίθηκε και στην 12η Ολομέλεια της ΚΕ του Κόμματος που συγκλήθηκε στο διάστημα 25 - 27/6/1945.Εκεί συζητήθηκε επίσης η σχέση Λαϊκής Δημοκρατίας και σοσιαλισμού.

Πέραν του Προγράμματος της Λαϊκής Δημοκρατίας, η 12η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ ασχολήθηκε, επίσης, με την τρέχουσα κατάσταση και τα καθήκοντα του Κόμματος όπου εισήγηση έκανε ο Ν. Ζαχαριάδης, καθώς και με τα ζητήματα σύγκλησης του 7ου Συνεδρίου (προετοιμασία - ημερήσια διάταξη κλπ.) όπου εισηγητής ήταν ο Γ. Ιωαννίδης.

Χαρακτηριστικό της εισήγησης του Ζαχαριάδη στην Ολομέλεια, αλλά και των αποφάσεων που αυτή πήρε, είναι το γεγονός ότι επιδιώχτηκε να προσανατολιστεί το Κόμμα στα προβλήματα, που είχε μπροστά του, αποφεύγοντας οποιαδήποτε τάση εσωστρέφειας που θα μπορούσε να του στοιχίσει. Ετσι ουσιαστικά έκλεισε οποιαδήποτε συζήτηση για αναζήτηση λαθών του παρελθόντος και επίρριψης ευθυνών για τη διάπραξή τους. Επρόκειτο σαφώς για μια πολιτική επιλογή, που ξεκινούσε από την εκτίμηση πως πιο σπουδαίο για τοκίνημα δεν είναι τι έγινε στο παρελθόν, αλλά τι πρόκειται να γίνει στο μέλλον. "Τι έφταιξε όμως και τα πράγματα πήγαν ζαβά;", αναρωτιόταν ο Ζαχαριάδης παρουσιάζοντας την εισήγησή του στην Ολομέλεια. Και απαντούσε: "Αδικα πασχίζουν, όσοι ψάχνουν να βρουν την αιτία σε μικρολάθη και στραβοτιμονιές στο εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα. Τέτοια λάθη είναι αναπόφευκτα σε μια τόσο μεγάλη πλατιά και πρωτότυπη προσπάθεια. Ομως αυτά δεν επηρέασαν την απόλυτα σωστή βασική γραμμή του... Ούτε ο Λίβανος φταίει. Γιατί και αν έλειπε, είτε και αν ήταν χειρότερος, η χάρτινη συμφωνία του δε θα μπορούσε ν' αλλάξει τίποτε το ουσιαστικό στο δοσμένο συσχετισμό δυνάμεων μέσα στη χώρα" ("ΚΚΕ: Δέκα χρόνια αγώνες, 1935 - 1945", σελ. 272).

Τι είχε φταίξει επομένως; Η Ολομέλεια υπογράμμισε ότι η κύρια αιτία για την κακοδαιμονία του τόπου ήταν η αγγλική επέμβαση και κατοχή. "Αυτού βρίσκεται η βασική αιτία για την εξέλιξη που πήραν τα πράγματα στην Ελλάδα μετά το διώξιμο των Γερμανών - σημείωσε στην εισήγησή του ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Η Αγγλία δεν τίμησε το λαό μας, που τόσο αίμα έχυσε γι' αυτήν. Δεν τίμησε τον ηρωικό ματοβαμμένο αγώνα, την περηφάνια και την αξιοπρέπειά του και βοήθησε μονάχα τους εσωτερικούς εχθρούς του" (στο ίδιο, σελ. 275). Στην Πολιτική Απόφαση της Ολομέλειας, με αφορμή τα Δεκεμβριανά, υπογραμμιζόταν επίσης: "Η αντίδραση εσωτερικά δε νίκησε, γιατί δεν έχει το λαό μαζί της... Την ήττα και την υποχώρησή μας την επέβαλαν όχι εσωτερικοί λόγοι... Μας την επέβαλε η ένοπλη παρέμβαση που έκαναν εξωελληνικοί παράγοντες" (Επίσημα κείμενα ΚΚΕ, τόμος ΣΤ, σελ. 38)

Ωστόσο, η Ολομέλεια αποδέχτηκε τη "θεωρία" του Ν. Ζαχαριάδη για τους δύο πόλους. Σύμφωνα μ' αυτή τη "θεωρία", που αναιρέθηκε αργότερα από το 7ο Συνέδριο, σωστή εξωτερική πολιτική θα ήταν εκείνη που θα κινιόταν ανάμεσα σε δύο πόλους: τον ευρωπαϊκό - βαλκανικό, με κέντρο τη Σοβιετική Ενωση, και το μεσογειακό, με κέντρο την Αγγλία, και θα επιδίωκε να αντισταθμίζει τις πιέσεις στη χώρα μας, πότε από τον έναν και πότε από τον άλλον. Με τη διατύπωση αυτή ταυτιζόταν ή τουλάχιστον εξισωνόταν η Σοβιετική Ενωση με την ιμπεριαλιστική Αγγλία, που έφερε τόσα δεινά στην Ελλάδα. Είναι ενδεικτικό, επίσης, ότι στην Πολιτική Απόφαση της 12ης Ολομέλειας, η Αγγλία χαρακτηρίζεται ακόμα "μεγάλος φίλος μας", δίπλα στη Σοβιετική Ενωση.

Με άλλες αποφάσεις της η 12η Ολομέλεια της ΚΕ, μεταξύ άλλων, υπογράμμισε την ανάγκη για την εθνική ανεξαρτησία της χώρας, κάλεσε το λαό να αντιπαλέψει την αντίδραση, τον εθνικισμό και το σοβινισμό, στιγμάτισε το μοναρχοφασιστικό τρομοκρατικό όργιο και για την αντιμετώπισή του σημείωσε ότι επιβάλλεται άμεσα η οργάνωση της Μαζικής Λαϊκής Αυτοάμυνας (Επίσημα κείμενα ΚΚΕ, στο ίδιο, σελ. 34). Ακόμη η Ολομέλεια εκτίμησε ότι το κίνημα βρισκόταν σε άνοδο και με την πάλη του για κάθε ζήτημα, από το πιο μικρό ως το πιο μεγάλο, θα εξασφάλιζε ενότητα, τάξη, ησυχία, ειρήνη, δουλιά, αναδιοργάνωση της χώρας, πολιτισμό. Τέλος, η Ολομέλεια εξέλεξε 6μελές ΠΓ αποτελούμενο από τους Ν. Ζαχαριάδη,Γ. Σιάντο,Γ. Ιωαννίδη,Μ. Παρτσαλίδη,Β. Μπαρτζιώτα και Χρ. Χατζηβασιλείου.