"Είναι αναγκαίο να βρεθεί μια λύση αποδεκτή από τις δύο κοινότητες της Νήσου και από τις Εγγυήτριες Δυνάμεις, σύμφωνα με τις συνθήκες του Λονδίνου και της Ζυρίχης, πριν να αντιμετωπιστεί η εισδοχή ενός κυπριακού κράτους, που δεν ελέγχει - στην πραγματικότητα - παρά ένα τμήμα της νήσου, σε μια Ευρωπαϊκή Ενωση που επιδιώκει να αποκτήσει μια κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας". Το απόσπασμα είναι παρμένο από την έκθεση της Πολιτικής Επιτροπής της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης της Δυτικοευρωπαϊκής Ενωσης (ΔΕΕ) και πρόκειται να υποβληθεί στην Ολομέλεια της Συνέλευσης την ερχόμενη βδομάδα. Και είναι αποκαλυπτικό των πολύμορφων εκβιασμών που ξεδίπλωσε η μεγάλη - υποτίθεται - επιτυχία της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, δηλαδή της εισδοχής της Κύπρου στην ΕΕ.

Ούτε λίγο ούτε πολύ, έρχονται τώρα οι καρεκλοκένταυροι των Βρυξελλών και απαιτούν την επιβολή των δικών τους όρων... επίλυσης του Κυπριακού, προκειμένου να προχωρήσει η υπόθεση της ένταξης.

Αυτά συμβαίνουν, όμως, όταν πηγαίνεις παρακαλώντας και γυρεύοντας...