Στη σημερινή εποχή, το παραμύθι - όπως και η πραγματικότητα - έχει εκσυγχρονιστεί. Ολα είναι διαφορετικά.

Το ρόλο της γλυκιάς γιαγιάς ανέλαβε η κακιά μάγισσα τηλεόραση. Της άδολης Σταχτοπούτας το "μοντέλο" - επαγγελματίας. Του ρομαντικού βασιλόπουλου ο ρεαλιστής μάνατζερ. Η πλοκή βρίθει από ίντριγκες. Ο δράκος παραμονεύει στο πρόσωπο ενός λαμπερού συστήματος, που προσφέρει πρόσκαιρη δόξα και χρήμα, για να συντρίβει προσωπικότητες. Το "χάπι εντ" δεν εγγυάται την πραγματική ευτυχία.

Η Ειρήνη προέρχεται από φτωχή οικογένεια. Κι επιμένει να δηλώνει πως βλέπει τον εαυτό της σαν τη Σταχτοπούτα του παραμυθιού. Δυστυχώς, όμως, ζει σε "λάθος εποχή". Το χάρισμα που της δώρισε η φύση, στη σημερινή καπιταλιστική κοινωνία, δεν το υμνούν πια οι ποιητές, αλλά το εκμεταλλεύονται οι έμποροι.

Η Ειρήνη, αν πραγματικά έχει ακόμα αγνές προθέσεις και καθαρά όνειρα, ήδη θα πρέπει να απογοητεύτηκε προσγειωμένη ανώμαλα στην πραγματικότητα. Το πρώτο σοκ δέχτηκε όταν είδε χιλιάδες Ινδούς να διαδηλώνουν και να συγκρούονται με την Αστυνομία, διαμαρτυρόμενοι για τη χλιδή των καλλιστείων, σε αντίθεση με τη φτώχεια τους. Και, ίσως, να σκέφτηκε πως ο άνθρωπος δεν μπορεί να νιώθει όμορφος μέσα στην ασχήμια της φτώχειας που επικρατεί στον κόσμο. Το δεύτερο σοκ θα το ένιωσε όταν είδε πώς επιχειρούν να εκμεταλλευτούν τον τίτλο της ομορφιάς της τα ΜΜΕ, εξευτελίζοντας την προσωπικότητά της και "πουλώντας" τη σαν ένα όμορφο κορμί στην αγορά της τηλεθέασης.

Μέσα σ' ένα τέτοιο σύστημα "αξιών", οι σύγχρονες Σταχτοπούτες δεν μπορεί παρά να είναι "μοντέλα" και να περπατούν κουνώντας το κορμί τους στις πασαρέλες. "Μοντέλα", στα οποία εύκολα διατίθενται τα κατάλληλα νούμερα γόβας, αρκεί να διαθέτουν αρμονικά μεγέθη στήθους, μέσης, γλουτών και μικρό μέγεθος μυαλού...

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ