Ορισμένοι μάλλον έχουν παρεξηγήσει και τη θέση τους και το ρόλο τους. Αναφερόμαστε σε ομάδα φοιτητών της Αρχιτεκτονικής Σχολής του ΕΜΠ που αναγορεύτηκαν χτες σε εκπροσώπους του συνόλου της πανεπιστημιακής κοινότητας για να απαγορεύσουν την είσοδο στο Πολυτεχνείο στον πρύτανη Ν. Μαρκάτο και τον αντιπρύτανη Γ. Τσαμασφούρο. Για να εξηγούμαστε: Μπορούν να έχουν όποιες διαφορές με τους καθηγητές τους. Αυτό που δεν έχουν δικαίωμα να κάνουν, είναι να μιλάνε για πανεπιστημιακό άσυλο και να απαγορεύουν σε καθηγητή του Πολυτεχνείου να μπει στο Πολυτεχνείο. Ολα έχουν ένα όριο και οι συγκεκριμένοι το έχουν ξεπεράσει προ πολλού. Τουλάχιστον από τη μέρα που, προφασιζόμενοι το άσυλο, αξίωναν να επιτραπεί η είσοδος στο Πολυτεχνείο εκείνων ακριβώς που θεωρούν πολιτική πράξη το κάψιμο του Πολυτεχνείου. Κι επειδή ορισμένες ευθύνες έχουν όνομα, καλούνται ο "ερευνητής", όπως υπογράφει, Ν. Μπελαβίλας, αλλά και ο αντιπρύτανης, κ. Πολύζος, να πάρουν θέση δημόσια για το χτεσινό άγος.

Για την ιστορία: Χτες επρόκειτο να γίνει στο Πολυτεχνείο εκδήλωση για να τιμηθούν οι απόφοιτοι του ΕΜΠ της περιόδου 1920 - 1935. Κάποιοι θεώρησαν πως έχουν δικαίωμα να απαγορεύσουν στον - τύποις τουλάχιστον - οικοδεσπότη, τον πρύτανη, την είσοδο στο χώρο. Δεν έχουν δίκιο και το ξέρουν, όπως δεν έχουν και δικαίωμα. Οχι μόνο για τους λόγους που αναφέρει ο πρύτανης στη γραπτή του δήλωση (παραβίαση του ακαδημαϊκού ασύλου, πράξη αυτοδικίας και προσβολή των προσκεκλημένων). Ούτε γιατί ο αντιπρύτανης απείλησε ότι θα πάψει να είναι μέλος της Πρυτανείας υπό αυτές τις συνθήκες. Δεν έχουν δίκιο και δικαίωμα γιατί είναι ασυμβίβαστη η διακήρυξή τους περί ασύλου με την πρακτική τους, που συνάδει μόνο με αυτήν των φασιστοειδών που φώναζαν "ο Κυριακίδης ήταν η αρχή". Οσοι έχουν στοιχειώδη σχέση με τον όρο "δημοκρατία" και κατανοούν τον εαυτό τους ως μέρος της πανεπιστημιακής κοινότητας, ας το σκεφτούν λιγάκι.