ΦΟΡΟΛΕΗΛΑΣΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΟΣ | ΕΡΓΑΤΙΚΑ

ΕΡΓΑΤΙΚΑ

ΦΟΡΟΛΕΗΛΑΣΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΟΣ

Κανείς, κι όταν λέμε κανείς εννοούμε κανένας απολύτως, δε θέτει πλέον σε αμφισβήτηση το γεγονός ότι τα φορολογικά βάρη σ' αυτήν τη χώρα τα επωμίζονται, σχεδόν κατ' αποκλειστικότητα, οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι και άλλα λαϊκά στρώματα. Κανείς στις μέρες μας δε διανοείται να χρησιμοποιήσει γνωστά από το παρελθόν ψευτοεπιχειρήματα και τρικ για να υποστηρίξει την άποψη πως δήθεν δεν αυξάνεται, και μάλιστα με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, η φορολογική επιβάρυνση των μόνιμων υποζυγίων των κρατικών εσόδων. Από τους φανατικούς των πλέον συντηρητικών επιλογών μέχρι τους ακραιφνείς "εκσυγχρονιστές", όλοι ομολογούν απροκάλυπτα πως για τους φόρους που πληρώνουν μισθωτοί - συνταξιούχοι ισχύει το "κάθε πέρσι και καλύτερα"...

Η πρόσφατη, αλλά και η παλαιότερη ιστορία των κυβερνητικών παρεμβάσεων στο κεφαλαιώδες ζήτημα της φορολογικής πολιτικής είχε και εξακολουθεί να έχει σαφείς στόχους και σκοπό. Χωρίς να έχει σχεδόν καθόλου διαφορά αν στο πηδάλιο της εξουσίας βρίσκεται ο ένας ή ό άλλος εκλεκτός της άρχουσας τάξης, το φορολογικό σύστημα, σαν εργαλείο αναδιανομής εισοδημάτων, αξιοποιήθηκε με υποδειγματική συνέπεια και συνέχεια. Με νόμους, ρυθμίσεις, αποφάσεις, προεδρικά διατάγματα και ό,τι μπορεί να βάλει ανθρώπου νους, κλιμακώθηκε η φορολεηλασία των λαϊκών στρωμάτων και ταυτόχρονα διευρύνθηκαν τα φορολογικά και άλλα προνόμια προς το μεγάλο κεφάλαιο. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό: Η χώρα μας διαθέτει αν όχι το αντιλαϊκότερο, τουλάχιστον ένα από τα πλέον άδικα και αντιλαϊκά φορολογικά συστήματα από όσα ισχύουν στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά και στις άλλες καπιταλιστικές χώρες, με δύο κύρια όψεις. Από τη μια η όλο και πιο δυσβάστακτη φοροεπιβάρυνση των λαϊκών στρωμάτων, που στην πραγματικότητα ισοδυναμεί με συνεχή μείωση των εισοδημάτων τους. Από την άλλη έχει γίνει καθεστώς η επίσημη φοροδιαφυγή και η φοροκλοπή κύρια του μεγάλου κεφαλαίου, η θεσμοθετημένη φορολογική ασυδοσία των μεγαλοεπιχειρηματιών, ο παρασιτισμός και η μεγάλων διαστάσεων παραοικονομία των διαφόρων... εισοδηματιών. Η τρομακτική ληστεία φαίνεται σε αδρές γραμμές και από τα παρακάτω εξωφρενικά στοιχεία:

Το μέσο εισόδημα των μισθωτών να είναι 3,6 εκατομμύρια δραχμές και των βιομηχάνων 3,4 εκατομμύρια δραχμές!
Οι μισθωτοί και συνταξιούχοι να πληρώνουν τουλάχιστον το 62% των άμεσων φόρων, τη στιγμή που οι μεγαλοεπιχειρηματίες, στα χέρια των οποίων συγκεντρώνεται το σύνολο σχεδόν του παραγόμενου πλούτου, πληρώνουν αρκετά κάτω από το 15%.
Μόνο από το 1994 μέχρι σήμερα ο φόρος εισοδήματος που πληρώνουν οι μισθωτοί έχει αυξηθεί κατά 65%, ο φόρος που πληρώνουν οι αγρότες κατά 59,3%, ενώ ο σχετικός φόρος των μεγαλοεπιχειρηματιών μόλις κατά 40%!

***

Να περιμένει κανείς ουσιαστικές αλλαγές του φορολογικού συστήματος από τις κυβερνήσεις που προκύπτουν με τους σημερινούς συσχετισμούς δυνάμεων, στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος, αποτελεί ουτοπία. Ωστόσο, το μαζικό λαϊκό κίνημα, οι ταξικά προσανατολισμένοι αγώνες των εργαζομένων είναι δυνατόν, κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, με τη διεκδίκηση μέτρων για την ανακούφιση των εργαζομένων και των συνταξιούχων από τις συνεχείς κυβερνητικές φοροεπιθέσεις, να συμβάλουν σημαντικά στην αποκάλυψη του προβλήματος, των αιτιών του, στην ενημέρωση του λαού για τις κυβερνητικές και άλλες ευθύνες, στην αλλαγή τελικά του συσχετισμού δυνάμεων και σε πολιτικό επίπεδο, με την αξιοποίηση και αυτού του μετώπου πάλης. Σ' αυτά τα πλαίσια επίκαιρο είναι και το σχέδιο νόμου που τον περασμένο Δεκέμβρη έφερε στη Βουλή το ΚΚΕ και το οποίο με μια φωνή απέρριψαν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ.

***

Η σχετική πρόταση για τη φορολογία των μισθωτών και συνταξιούχων και άλλων στρωμάτων με μικρά και μεσαία εισοδήματα, όπως επαγγελματοβιοτέχνες και μικρομεσαίου εισοδήματος επαγγελματίες, πρόβλεπε: Τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας, σύμφωνα με την αύξηση του επίσημου πληθωρισμού, με βάση το 1993, όταν αποφασίστηκε το "πάγωμά" της. Θεσμοθέτηση αφορολόγητου ποσού 2.000.000 δρχ. (το οποίο επίσης θα τιμαριθμοποιείται κάθε χρόνο), για όλα τα εισοδήματα. Για μισθούς και συντάξεις το αφορολόγητο θα είναι αυξημένο κατά 20%. Αύξηση - και αυτόματη τιμαριθμοποίηση - των φορολογικών εκπτώσεων για δαπάνες που καταβάλλονται για νοίκι κύριας κατοικίας (προτείνεται να γίνει 600.000 δρχ. από 240.000 που είναι σήμερα), για το νοίκι που πληρώνουν οι γονείς για τα παιδιά τους που σπουδάζουν, για τις δαπάνες που αφορούν την εξυπηρέτηση προσώπων που συνοικούν με τον φορολογούμενο και είναι ανάπηρα, τυφλά, νεφροπαθή κλπ. Κατάργηση της φορολογίας στις αποζημιώσεις λόγω απόλυσης κλπ. Κατάργηση των "αντικειμενικών κριτηρίων". Αλλαγή του συστήματος φορολόγησης των προσωπικών εταιριών, των ΕΠΕ, των κοινωνιών και κοινοπραξιών (σήμερα είναι 35%), με την υιοθέτηση του συστήματος της φορολόγησης των μελών ανάλογα με τη συμμετοχή τους. Αλλαγή του τρόπου φορολόγησης των συνεταιρισμών.

Για την αποκατάσταση της ελάχιστης κοινωνικής δικαιοσύνης, μέσα από τη φορολόγηση των υψηλών εισοδημάτων, κύρια του μεγάλου κεφαλαίου, των εφοπλιστών και των μεγάλων επιχειρήσεων, προτείνεται η ονομαστικοποίηση του συνόλου των μετοχών των ανώνυμων εταιριών, η αύξηση του συντελεστή φορολογίας των κερδών τους στο 45%. Επίσης, η ελαχιστοποίηση, στην προοπτική της πλήρους κατάργησής τους, ορισμένων κραυγαλέων περιπτώσεων φοροαπαλλαγών του μεγάλου κεφαλαίου, κύρια των ναυτιλιακών εταιριών, του χρηματιστικού και τραπεζικού κεφαλαίου. Η αύξηση του φορολογικού συντελεστή για τα υψηλά εισοδήματα (για εισοδήματα πάνω από 24.000.000 δρχ. συντελεστής 60%) και η προσθήκη δύο φορολογικών κλιμακίων.

***

Αυτές είναι ορισμένες μόνο προτάσεις που σ' ένα βαθμό έχουν στόχο να εξισορροπηθεί η συνεχώς αυξανόμενη μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος των εργαζομένων και των συνταξιούχων εξαιτίας των φορολογικών κυβερνητικών μέτρων. Οπως είναι φανερό, για τη διεκδίκηση και εξασφάλιση ενός κοινωνικά δίκαιου φορολογικού συστήματος, στην κατεύθυνση της πραγματικά προοδευτικής φορολογίας και της ενίσχυσης των πόρων του κράτους, για την άσκηση ουσιαστικής κοινωνικής πολιτικής για το λαό, απαιτείται άλλης κλίμακας αντίσταση και κοινωνικές συμμαχίες. Απαιτούνται σήμερα αγώνες με στόχο τη δημιουργία λαϊκού μετώπου με σαφείς αντιιμπεριαλιστικούς, αντιμονοπωλιακούς προσανατολισμούς, απαιτείται η λαϊκή εξουσία.

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

Η πρόσφατη, αλλά και η παλαιότερη ιστορία των κυβερνητικών φορο-παρεμβάσεων δείχνει ότι το φορολογικό σύστημα, σαν εργαλείο αναδιανομής εισοδημάτων, αξιοποιήθηκε με υποδειγματική συνέπεια και συνέχεια, με αποτέλεσμα την κλιμάκωση της φορολεηλασίας των λαϊκών στρωμάτων και την ταυτόχρονη διεύρυνση των φορολογικών προνομίων προς το μεγάλο κεφάλαιο