Του φτωχού το αρνί, μας το θύμισαν αυτές τις μέρες οι τράπεζες. Ολες οι τράπεζες - κρατικές και ιδιωτικές. Και κυρίως οι κρατικές, στις οποίες έχει τις καταθέσεις της η φτωχολογιά.

Μέχρι και πρότινος οι κρατικές τράπεζες, για να διορθώσουν την κακή εικόνα τους, ισοσκέλιζαν τους αρνητικούς ισολογισμούς τους ή με επιδοτούμενα από το κράτος επιτόκια ή με άλλα (παράνομα όλα) κόλπα.

Τώρα φαίνεται ότι αποφάσισαν να καλύπτουν μέρος από τις αρνητικές χρήσεις τους ή μέρος από τα κέρδη τους, - λεηλατώντας, κυριολεκτικά, τις μικροκαταθέσεις του ελληνικού λαού.

Κλέβουν, δηλαδή, 7.000 το χρόνο, κατά μέσον όρο, από κάθε μικροκαταθέτη. Κι αν συνυπολογιστεί και ο πληθωρισμός, κράτος και τράπεζες, κλέβουν κάθε χρόνο 12.000 δραχμές από κάθε μικροκαταθέτη.

Διότι, έτσι! Διότι κυριαρχεί στο κράτος και στις τράπεζές του η αντίληψη: "Ποιος νοιάζεται, τώρα, για 3.000, για 5.000 ή για 12.000 δραχμές το χρόνο;".

Οι ίδιες, όμως, τράπεζες, προκειμένου να προσελκύσουν τα τεράστια ποσά που διαθέτουν οι εκπρόσωποι της πλουτοκρατίας, κάνουν τούμπες μπροστά στους μεγαλοκαρχαρίες, δίνοντάς τους απίστευτα υψηλά επιτόκια.

Την παράδοσή τους αυτή στην πλουτοκρατία οι τράπεζες αποκαλούν προσφυώς "ελεύθερη διαπραγμάτευση του επιτοκίου", ενώ ο σφετερισμός των τόκων της φτωχολογιάς αποκαλείται προσφυέστερα "διαχειριστικώς ασύμφορες καταθέσεις".

• Οχι μόνο επειδή παραβιάζει κατάφωρα τις συνταγματικές διατάξεις της ισότητας και της προστασίας των ασθενεστέρων τάξεων,
• Οχι μόνο επειδή, ενδεχομένως, οι υπεύθυνοι των τραπεζών υπέχουν ποινικές ευθύνες (κάποιοι μιλούν για υπεξαιρέσεις),
• Οχι μόνο επειδή και αστικές ευθύνες σίγουρα υπέχουν οι ίδιοι τραπεζικοί παράγοντες,

Αλλά, κυρίως, διότι επισημοποιούν την κρατική και τραπεζική περιφρόνηση προς το μικρό αποταμιευτή, επισημοποιούν την αντικοινωνική και ταξική ταυτότητα του κράτους και των πιστωτικών ιδρυμάτων του.

Πόση ευαισθησία να υπάρχει για το μικρό αποταμιευτή, όταν εκείνοι που διαχειρίζονται την "εθνική" - λεγόμενη - "οικονομία", ή είναι οι ίδιοι πλουτοκράτες και μεγαλοκαταθέτες (σε ημεδαπές και αλλοδαπές τράπεζες) ή πρακτορεύουν τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και, μάλιστα, με περισσή κοινωνική αναλγησία;

Το θέμα αποτελεί τεράστιο ηθικό σκάνδαλο, με πολιτικές προεκτάσεις, και θα πρέπει να έρθει το συντομότερο στη Βουλή, ώστε να πληροφορηθεί ο ελληνικός λαός την ποιότητα των ανθρώπων που τον διοικούν!