1995. Πέντε χρόνια πριν το 2000. Η ανθρωπότητα, βαριανασαίνοντας, αλλά και ελπίζοντας, περισσότερο σοφότερη, αλλά με πελώριες ανοιχτές πληγές, εισέρχεται σήμερα στην τελευταία πενταετία της χιλιετηρίδας.

Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί στα σοβαρά ότι οι ημερομηνίες αυτές σηματοδοτούν το πέρασμα "από τη βαρβαρότητα στο πολιτισμό". Οι νόμοι της αγοράς, που κυριαρχούν, έχουν επιβάλει στην κοινωνία το νόμο της ζούγκλας: Το δίκαιο του ισχυρότερου.

Ο καπιταλισμός, σύστημα που σαπίζει χρόνια τώρα, έχει καταφέρει ένα σοβαρό πλήγμα στα όνειρα όλου του κόσμου για πραγματική ελευθερία, κοινωνική δικαιοσύνη, δημοκρατία, πρόοδο και μια σοβαρή οπισθοδρόμηση στον πανανθρώπινο αγώνα για την κατάκτηση μιας κοινωνίας που στο κέντρο της θα βρίσκεται ο άνθρωπος και οι ανάγκες του.

Παρά τη φαινομενική παντοδυναμία του, δεν μπορεί να ανακόψει την εξέλιξη της ιστορίας και της κοινωνίας. Δεν μπορεί να σβήσει τα φωτεινά οράματα για ένα καλύτερο μέλλον, ούτε να καταπνίξει τις πανανθρώπινες ιδέες και αξίες.

Από δω ακριβώς πηγάζει η αισιοδοξία των κομμουνιστών. Αντλούν δύναμη από την ασίγαστη ταξική πάλη, από τους πολύχρονες αγώνες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι το μέλλον τους ανήκει. "Ετσι και αλλιώς, η Γη θα γίνει κόκκινη κάποια μέρα... Θα φροντίσουμε - και - εμείς γι' αυτό".