Θρασύτατη πρόκληση! | ΕΡΓΑΤΙΚΑ

ΕΡΓΑΤΙΚΑ

Θρασύτατη πρόκληση!

Ποια είναι, λοιπόν, τα μεγαλύτερα εμπόδια στον "αναγκαίο εκσυγχρονισμό" του συνδικαλιστικού κινήματος; Το ερώτημα θέτει και απαντά με χαρακτηριστική ωμότητα ο Χέλμουτ Σουτ, εκπρόσωπος του Επιμορφωτικού Ιδρύματος της Γενικής Συνομοσπονδίας των Γερμανικών Συνδικάτων, σε μια πολυσέλιδη γνωμοδότησή του προς το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ, υπό τον τίτλο "συστάσεις για τη δημιουργία ενός προγράμματος για τη συνομοσπονδιακή επιμόρφωση της ΓΣΕΕ"! Μάλιστα, οι "συστάσεις" αυτές παρουσιάστηκαν σε πρόσφατη συνάντηση του ΙΝΕ και του Χέλμουτ Σουτ. Πρόκειται για ένα κείμενο εντελώς αποκαλυπτικό, τόσο για τον τρόπο που λειτουργεί σε πανευρωπαϊκό επίπεδο ένας καλοστημένος μηχανισμός φθοράς συνειδήσεων, όσο και για τα "λούκια" που συνδέουν την ντόπια συνδικαλιστική γραφειοκρατία με αυτούς τους μηχανισμούς. Σύμφωνα, λοιπόν, με τον Γερμανό εμπειρογνώμονα... (ασκεί επί 15 χρόνια ρόλο "επιμορφωτικού εισηγητή"), το πρόβλημα έχει ως εξής: "Τα εμπόδια (σ.σ. για τον "αναγκαίο εκσυγχρονισμό") είναι υποκειμενικά, διότι κυριαρχούν στις σκέψεις και στις ιδέες πολλών αξιωματούχων και μελών (σ.σ. εννοείται των συνδικάτων). Αυτά τα προβλήματα βέβαια - συνεχίζει - εφόσον είναι προβλήματα στα κεφάλια κάποιων, μπορούν στην ουσία να επιλυθούν, αλλά το πρόβλημα γίνεται πολύπλοκο, διότι οι αναγκαίες αυτοαλλαγές δεν αφορούν μόνο τον τρόπο σκέψης, αλλά και αυτόν της αίσθησης"! Πρόκειται - συμπεραίνει - για "παράλληλη γνωστική και συναισθηματική λειτουργία"! Και για να μην αφήσει καμιά αμφιβολία για το ποιους αφορούν οι διαπιστώσεις του και το "θεραπευτικό" πρόγραμμα μυαλού και ψυχής (!) που στη συνέχεια προτείνει, εγκαλεί όσους "χρησιμοποιούν με σχετική ευχαρίστηση και δημοτικότητα κατηγορίες, όπως καπιταλισμός, ιμπεριαλισμός, εκμετάλλευση, ταξικός αγώνας κ.α.".

Με ανησυχία, δε, συμπληρώνει ότι σ' αυτή την κατηγορία ανήκουν "και οι δραστήριοι σοσιαλδημοκρατικών, σοσιαλιστικών και πράσινων κομμάτων".

Να, όμως, που η "θεραπευτική αγωγή" δεν περιορίζεται στην κάμψη της "ιδεολογικής ξεροκεφαλιάς κάποιων αντιδραστικών στελεχών" (ναι, έτσι ακριβώς αναφέρεται), αλλά και επεκτείνεται στους ίδιους τους εργαζόμενους, σημαδεύοντας κατ' ευθείαν, όχι μόνο το μυαλό, αλλά και την ψυχή τους. "Σε τελική ανάλυση - αναφέρεται - υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός εργαζομένων, ειδικά στους συνδικαλιστικά οργανωμένους, που ζουν μεγάλες φοβίες απέναντι στον εκσυγχρονισμό, οι οποίες εκφράζονται στην αρνητική στάση απέναντι στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση..."! Δε διστάζει, μάλιστα, ο εν λόγω Γερμανός "εκπαιδευτής" να αναφέρεται με τον πλέον προσβλητικό τρόπο στις λαμπρές αγωνιστικές παραδόσεις του ελληνικού συνδικαλιστικού κινήματος, αλλά και στην ίδια την ελληνική κοινωνία, στην οποία κατά τα γραφόμενά του "επικρατεί συνολικά μια σχετική υποτίμηση της μόρφωσης και των επιστημών"! Αυτά και άλλα άκρως ενδιαφέροντα για το ιδεολογικό περιεχόμενο του "εκσυγχρονισμού", που επιδιώκουν για το συνδικαλιστικό κίνημα οι κυρίαρχοι κύκλοι της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αναφέρονται στο σκέλος των "διαπιστώσεων" του Γερμανού "εκπαιδευτή". Ακολουθούν λεπτομερείς οδηγίες για "ένα νέο εκπαιδευτικό πρόγραμμα της ΓΣΕΕ", στην κατεύθυνση του "πολιτικού - προγραμματικού εκσυγχρονισμού της". Οι συστάσεις αφορούν ακόμα και τον τρόπο και το χώρο πραγματοποίησης των σεμιναρίων (ειδικές επιμορφωτικές εγκαταστάσεις ή ακαδημίες, κατά προτίμηση εκτός αστικών κέντρων...), τον αριθμό των ομάδων (μικρές των 508 ατόμων), τον εξοπλισμό, τον τρόπο διδασκαλίας. Ολα σχεδιασμένα στην εντέλεια. Ακόμα και η θεματολογία με μια ειδική επιμονή στα ζητήματα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, της ανταγωνιστικότητας κλπ. Ειδικό βάρος δίνεται στη σύνθεση των "εκπαιδευομένων". "Θα προτιμούνται τέτοιες ομάδες αποδεκτών που θα αποτελούνται από νεότερους εργαζόμενους, γυναίκες και τέτοιους συνδικαλιστές, οι οποίοι, λόγω της ηλικίας τους, θα είναι ακόμη για μεγάλο χρονικό διάστημα ενεργά στη συνδικαλιστική πολιτική"! Σε ειδικό παράρτημα, αναφέρεται η σύνθεση τριών ομάδων (ηγετικών στελεχών, μεσαίων στελεχών και νέων στελεχών, όπου - προσοχή - θα περιλαμβάνονται και "μελλοντικά συνδικαλιστικά στελέχη"). Τα τελευταία προτιμώνται κατασκευασμένα μέσα από τα "ειδικά προγράμματα". Τέρμα στα στελέχη, που αναδεικνύονται μέσα από τους κοινωνικούς αγώνες!

Πρόκειται για ένα κείμενο συνολικά κατάπτυστο και ταυτόχρονα αποκαλυπτικό για το πού αποσκοπεί η χρηματοδότηση τέτοιου είδους προγραμμάτων από τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Για ένα κείμενο, που σε άλλες εποχές - όχι πολύ μακρινές - ακόμα και οι σημερινοί αποδέκτες του θα κατάγγειλαν σαν σκανδαλώδη την ίδια την ύπαρξή του. Για μια προκλητική παρέμβαση στα συνδικαλιστικά μας πράγματα, η οποία επιβάλλεται να επιστραφεί σαν τέτοια. Αυτό, όμως, που δε διαφαίνεται να πράττει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και του ΙΝΕ, επιβάλλεται να γίνει στην πράξη από όλες τις μαχόμενες δυνάμεις του ελληνικού συνδικαλιστικού κινήματος. Από όλους τους "ξεροκέφαλους", που εξακολουθούν να σέβονται το πραγματικό περιεχόμενο της λέξης "εκσυγχρονισμός" και προπαντός τη συλλογική και ατομική αξιοπρέπεια.

Μαίρη ΕΥΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ