Η κερδοσκοπία και η αυθαιρεσία, σε βάρος των μικροκαταθετών, είναι δικαίωμα των τραπεζών που το... κατάκτησαν με την "απελευθέρωση" του τραπεζικού συστήματος. Αυτό είναι ουσιαστικά το μήνυμα που στέλνουν οι τραπεζίτες, με χτεσινή ανακοίνωση της Ενωσης Ελληνικών Τραπεζών (ΕΕΤ), με αφορμή τη ληστεία που πραγματοποιείται από αυτές, μέσω των άτοκων καταθέσεων των λογαριασμών ταμιευτηρίου. Ούτε λίγο ούτε πολύ η ΕΕΤ υπερασπίστηκε το δικαίωμα της αυθαιρεσίας των εμπορικών τραπεζών, μελών της.

Στη χτεσινή ανακοίνωση, αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι "το καθεστώς που διέπει την αποδοχή και τήρηση λογαριασμών καταθέσεων στις τράπεζες έχει πλήρως απελευθερωθεί".Οι εμπορικές τράπεζες - κατά την ΕΕΤ - μπορούν να διαμορφώνουν ελεύθερα το τιμολόγιό τους, στο οποίο υπάγονται και οι καταθέσεις. Με διάθεση άκρατου χλευασμού των εκατοντάδων χιλιάδων μικροκαταθετών που αποτελούν και τα μεγάλα θύματα της ληστείας των άτοκων καταθέσεων δε διστάζουν να αναφέρουν ότι "η αποδοχή και τήρηση (των λογαριασμών) αποτελεί μορφή υπηρεσίας, η προσφορά της οποίας έχει φυσικά και το κόστος της". Οι τραπεζίτες, μέσω της ανακοίνωσης της ΕΕΤ, αναγκάζονται έμμεσα να αναγνωρίσουν το θράσος το οποίο τους διακατέχει, καθώς θεωρούν περιττή λεπτομέρεια την ενημέρωση των καταθετών - πελατών τους, για τον τρόπο λειτουργίας των τραπεζικών λογαριασμών. Αναφέρεται συγκεκριμένα ότι στο μέλλον "οι τράπεζες θα συνεργαστούν, στα πλαίσια της Ενωσης, για την καθιέρωση ενιαίου τρόπου ενημέρωσης των πελατών τους".

Καθίσταται εμφανές ότι οι τραπεζίτες διακηρύσσουν και επίσημα τα νέα συναλλαγματικά ήθη που δημιούργησε η περιβόητη "απελευθέρωση" του τραπεζικού συστήματος, του δίδυμου αυτού σκανδάλου των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. "Απελευθέρωση" η οποία έχει καταστεί συνώνυμη της αυθαιρεσίας και της αναίσχυντης κλοπής. Με τη λιτή αυτή ανακοίνωση οι τραπεζίτες διαδηλώνουν το δικαίωμά τους στην απροκάλυπτη κερδοσκοπία και τοκογλυφία σε περιβάλλον πλήρως "απελευθερωμένο".

Στο θέμα όμως των άτοκων καταθέσεων, υπάρχει και μία άλλη σημαντική πλευρά, η οποία, στην καλύτερη των περιπτώσεων, δείχνει τα μειωμένης ευαισθησίας αντανακλαστικά των εισαγγελικών αρχών. Το θέμα αυτό αναλυτικά, είχε παρουσιαστεί από τον "Ρ" το καλοκαίρι του 1992, χωρίς όμως να προκαλέσει καμία ανησυχία στις τότε δικαστικές αρχές,οι οποίες θεώρησαν σκόπιμο να παρέμβουν με καθυστέρηση δυόμισι ετών, όταν το ίδιο ακριβώς θέμα γίνεται πρωτοσέλιδο σε εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας με διασυνδέσεις στον πολιτικό και επιχειρηματικό χώρο. Η διφυής συμπεριφορά των εισαγγελικών αρχών της χώρας, στο συγκεκριμένο θέμα, αποτελεί απόδειξη, ότι η δικαστική εξουσία δε λειτουργεί "αντικειμενικά", αλλά επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από τα άλλα κέντρα εξουσίας, θεσμοθετημένα ή μη.