Eβδομάδα αποκαλύψεων, η εβδομάδα που πέρασε. Εβδομάδα αποκαλύψεων για όσα γίνονται "πίσω" από τον Τύπο, για όσα δηλώνονται σε παιχνίδια που παίζονται μπροστά και πίσω από τις κάμερες. Πολύκροτες συνεντεύξεις, που κόβονται, αλλά δεν κόβονται. Αντίθετα, προβάλλονται εις διπλούν και μάλιστα σε απευθείας... μετάδοση. Τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα. Λύπη, ή σιχασιά και αγανάκτηση πρέπει να νιώσει κανείς για τους "κερατάδες", τις "βίλες", τα άτοκα δάνεια, τα καζίνο, την "αρσακειάδα", τον Γιώργο Κουρή; Λύπη, ή σιχασιά και αγανάκτηση, για το τηλεοπτικό "ξεσκέπασμα" της "αυριανικής" γλώσσας και των "αυριανικών" "κατακτημένων"; Ο Γιώργος Κουρής μπορεί να μην είπε τίποτε περισσότερο ή τίποτα λιγότερο, από αυτά που κάθε μέρα "εκφράζει" η εφημερίδα του. Ομως, η κάμερα είναι αποκαλυπτική. Ξεγυμνώνει, εν ριπή οφθαλμού, αλήθειες και ψέματα, "αξιόπιστους" και αναξιόπιστους. Γιατί ο φακός μπορεί να παραμορφώνει, αλλά, παράλληλα, μπορεί και να "μορφώνει".

Και αυτή η τηλεοπτική εβδομάδα υπήρξε όντως "μορφωτική". Γιατί μάθαμε εν ολίγοις ό,τι ξέραμε και εν πολλοίς υποψιαζόμαστε. Για παιχνίδια εξουσίας και εξουσιαζομένων, για διαπλεκόμενα συμφέροντα, "κλέφτες" και "αστυνόμους","φιλότιμους" και "αφιλότιμους", "γλειψίματα" και "πιέσεις". Εν ολίγοις, μάθαμε ή μάλλον "είδαμε", με ποιο τρόπο "επενδύονται" όνειρα και ελπίδες, για μια καλύτερη και διάφανη δημόσια και ιδιωτική ζωή. Μάθαμε, επίσης, πως όταν φίλοι μας βρίσκονται στη "δύσκολη στιγμή" και έχουν την ατυχία να χτίζουν βίλες, εμείς... πρέπει να τους "βοηθάμε". Γιατί, όπως μας μάθαιναν από παιδιά, οι φίλοι στις δύσκολες στιγμές φαίνονται. Μόνο που οι φίλοι, όταν στη μέση μπαίνουν τα "διαπλεκόμενα συμφέροντα", γίνονται χειρότεροι εχθροί. Γιατί οι φιλίες γίνονται λυκοφιλίες και "ξοδεύονται" σε τραπεζικούς λογαριασμούς, σε δάνεια "συνειδήσεων" και δοσοληψίες "υπολήψεων". Μέσα σε αυτόν τον τραγέλαφο των κάθε είδους συμφερόντων, φαντάζει πιο έντονα ο εμπαιγμός του κοινωνικού αισθήματος, η εξαπάτηση του λαού. Φαντάζει, πιο πολύ, η φτώχεια του ήθους και του ύφους όσων έχουν τη δύναμη και "νέμονται" την πάσης φύσεως εξουσία.

Σε όλο αυτό το στημένο σκηνικό, λάμπουν με την απουσία τους τα πραγματικά προβλήματα, που αντιμετωπίζει ο ελληνικός λαός, οι εργαζόμενοι. Οι μόνοι αμέτοχοι στις "σκηνοθετημένες" εκ των προτέρων "χειρονομίες". Κομπάρσοι σε έργα που άλλοι γράφουν για λογαριασμό τους. Παρακολουθούν τον Γιώργο Κουρή να δηλώνει πως όλοι τα "τρώνε". Τον Γιώργο Λιάνη να δηλώνει πως στα σαράντα της μια γυναίκα έχει δικαίωμα να έχει μια βίλα, ενώ φυσικά χιλιάδες, αν όχι και εκατοντάδες χιλιάδες γυναίκες και άνδρες του απλού λαού, μέχρι να πεθάνουν δεν έχουν "πού την κεφαλήν κλίναι". Τον υπουργό Τουρισμού να αισθάνεται "υπεύθυνος απέναντι στους νέους" (!). Τον Στέφανο Τζουμάκα να έχει "βαρεθεί" από τη συζήτηση στην οποία παρευρισκόταν, ενώ την ίδια ώρα συνεντεύξεις του ΑΝΤΕΝΝΑ, με "πρωταγωνιστή" τον ιδιοκτήτη του συγκροτήματος του Ταύρου, αναμεταδίδονταν από το κανάλι 5. Ομορφος, τηλεοπτικός - και όχι μόνο - κόσμος "αγγελικά πλασμένος"...