ΕΦΑΛΤΗΡΙΟ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗΣ | ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΕΦΑΛΤΗΡΙΟ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗΣ

Η χτεσινή απόφαση του ΕΓ του ΠΑΣΟΚ για τη στήριξη του Κ. Στεφανόπουλου ως υποψηφίου Προέδρου της Δημοκρατίας, κλείνει με τον πλέον ικανοποιητικό τρόπο την περίοδο της προεδρολογίας. Ικανοποίηση που φυσιολογικά αισθάνονται οι εμπνευστές της πολύμηνης πασαρέλας των υποψηφίων, αλλά και οι αρχιτέκτονες της ανασύνθεσης του πολιτικού σκηνικού. Και αυτό γιατί, ανεξάρτητα από το ποιος επιλέχτηκε για το ύπατο πολιτειακό αξίωμα, οι προϋποθέσεις ανάδειξής του ήταν εκείνες που κυρίως έδωσαν το στίγμα, και όχι το όποιο φυσικό πρόσωπο. Αυτές οι προϋποθέσεις κυριάρχησαν, προβλήθηκαν και χρησίμευσαν, μέσα από τους μηχανισμούς χειραγώγησης της κοινωνικής συνείδησης, ως το ιδεολογικό ρόπαλο που κραδαίνουν πάνω από τα κεφάλια των λαϊκών στρωμάτων. Πρόκειται με άλλα λόγια για την καραμέλα της συναίνεσης που, μέσα από το ύπατο αξίωμα του πολιτικού συστήματος της χώρας, αναζητά την πρώτη επίσημη πράξη θεσμοποίησης και νομιμοποίησής της.

Με σιγουριά λοιπόν μπορεί να υποστηριχθεί ότι η χτεσινή ανακοίνωση της συμπόρευσης του Α. Παπανδρέου και του Αντ. Σαμαρά στο θέμα της προεδρικής εκλογής, σε συνδυασμό με την ανακούφιση που αισθάνθηκε ο Μ. Εβερτ,συνιστά την τροχιοδρόμηση για το στήσιμο του πολιτικού τοπίου της επόμενης μέρας. Ενός τοπίου που η αστική τάξη και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι επιδιώκουν να ταυτιστεί με την επίτευξη συντονισμένων και βαρύτατων πληγμάτων κατά του λαϊκού κινήματος. Ακόμα περισσότερο επιθυμούν, στο όνομα της εξυπηρέτησης του έθνους, να προωθήσουν με τις όσο το δυνατόν μικρότερες αντιδράσεις τα συμφέροντα του δικού τους "έθνους", του "έθνους" της ολιγαρχίας, των πολυεθνικών και των εγχώριων μεσαζόντων και συνεργατών τους.

***

Αυτή η πορεία, ανεξάρτητα από το αν το μόρφωμά της το πολιτικό θα συνεχίσει να κινείται στα γνωστά δικομματικά πλαίσια ή θα πάρει εικόνα "οικουμενικής" σύμπλευσης, έχει, όπως ήδη σημειώθηκε, αποκτήσει το ιδεολογικό της περίβλημα. Το περίβλημα - περιτύλιγμα του κοινωνικού εταιρισμού και του περιβόητου κοινωνικού συμβολαίου με τα οποία επιχειρείται να ξαναζεσταθεί η παμπάλαιη θεωρία του "όλοι μαζί να βάλουμε ένα χεράκι". Να βάλουμε δηλαδή όλοι μαζί πλάτη, άσχετα από το αν η πλάτη τους ενός - της συντριπτικής πλειοψηφίας - θα παίζει το ρόλο του σάκου για το μαστίγωμα ενώ η πλάτη του άλλου - της μειοψηφίας των εκμεταλλευτών - θα "ταλαιπωρείται" στα αφράτα μαξιλάρια του συστήματος. Αυτή είναι η θλιβερή επανέκδοση του τέλους του 19ου αιώνα, που διαφημίζουν ως κάτι το τολμηρά "νέο" και "σώφρον". Πρόκειται για τη θεωρία του ξεζουμίσματος, που βγαλμένη από το "χρονοντούλαπο" της κρίσης του συστήματος, ξαναζεσταίνεται και πλασάρεται ως το ιδανικό ιδεώδες για τον πολίτη του 21ου αιώνα.

***

Ομως η υποψηφιότητα του Κ. Στεφανόπουλου, εκτός από εφαλτήριο και σημείο αναφοράς του συναινετικού "οράματος", έφερε στο προσκήνιο και μια σειρά άλλα ζητήματα όσον αφορά την ποιότητα της αστικής πολιτικής. Σίγουρα δεν πέρασε απαρατήρητο το μέγεθος της προσπάθειας που καταβλήθηκε για να τονιστεί με το μέγιστο δυνατό τρόπο η εντιμότητα, το ήθος και η ευθύτητα του αντρός. Στοιχεία που βεβαίως και χαρακτηρίζουν τον Αχαιό πολιτικό. Εδώ όμως μάλλον οι υμνητές της εντιμότητας δεν ενδιαφέρονται για την εξύμνηση των αρετών του ανθρώπου Κ. Στεφανόπουλου. Πράγμα που πολύ γρήγορα θα αποδειχτεί όταν κάποιοι θα "θυμηθούν" μερικές... "ατυχείς" στιγμές της πολιτικής πορείας του Κ. Στεφανόπουλου, και θα του θυμίσουν ότι τις θυμούνται... Περί άλλων αγωνιούν.

Πρώτον,αναζητούν στο όνομα της εντιμότητας του προσώπου, τον καθαγιασμό της πολιτικής της εξαπάτησης, της διγλωσσίας, της αναξιοπιστίας και της απατεωνιάς που έχει να κάνει με την απόσταση μεταξύ λόγων και έργων.Δεύτερον,η ανακήρυξη της εντιμότητας - στοιχείου που θα έπρεπε να αποτελεί προϋπόθεση και όχι προσόν,που θα έπρεπε να συνιστά αδιαπραγμάτευτο συστατικό για όποιον κατέχει το ελάχιστο δημόσιο αξίωμα - ως το Α και το Ω για τη δικαιολόγηση μιας πολιτικής επιλογής, οδηγεί σε εύγλωττα συμπεράσματα. Συμπεράσματα που έχουν να κάνουν με την ηθική υπόσταση της αντιλαϊκής πολιτικής που ακολουθούν, της οποίας η ένδεια είναι τέτοια ώστε όταν ανακαλύπτεται κόκκος ηθικής, προτάσσεται ως το άπαν των πολιτικών προσόντων. Αποτελεί και αυτό μια μέθοδο για να πουληθεί ως ακριβής ζυγαριά μέτρησης του πολιτικού κύρους, εκείνη που αποφεύγει να μετρά τις ιδεολογικές και κοινωνικές αναφορές, που υποτιμά και αποφεύγει να σταθεί σε πολιτικές θέσεις όσον αφορά τις πολιτικές αντιλήψεις σε οικονομικά, εθνικά και κοινωνικά θέματα. Πρόκειται για μονάδες μέτρησης με βάση τις οποίες η πολιτική τους μετριέται και βρίσκεται λίγη και για αυτό ακριβώς θέλουν να τις διαγράψουν. Αδικα κοπιάζουν.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Με σιγουριά λοιπόν μπορεί να υποστηριχθεί ότι η χτεσινή ανακοίνωση της συμπόρευσης του Α. Παπανδρέου και του Αντ. Σαμαρά στο θέμα της προεδρικής εκλογής, σε συνδυασμό με την ανακούφιση που αισθάνθηκε ο Μ. Εβερτ, συνιστά την τροχιοδρόμηση για το στήσιμο του πολιτικού τοπίου της επόμενης μέρας