Στη διάρκεια της πολύμηνης απεργίας των δικηγόρων, με μοναδικό αίτημα να μην ψηφιστεί ο φορομπηχτικός σε βάρος των μεσαίων και κατώτερων στρωμάτων νόμος, οι κομμουνιστές δικηγόροι έδωσαν ομηρικές μάχες στις συνελεύσεις των δικηγορικών συλλόγων αφ'ενός για να κάνουν γνωστό στο πλατύ κοινό ότι ο αγώνας τους αφορούσε όχι μόνο τον δικό τους επαγγελματικό κλάδο, μα όλους τους μη μεγαλοεισοδηματίες της χώρας, ελεύθερους επαγγελματίες, εμπόρους, βιοτέχνες και αγρότες και αφ'ετέρου να επιτύχουν την ανάπτυξη κοινών αγώνων.

Και η μεν κυβέρνηση μέσα από τον αστικό Τύπο, τα κρατικά καθώς και τα ελεγχόμενα από το μεγάλο κεφάλαιο ιδιωτικά τηλεακουστικά και τηλεοπτικά ΜΜΕ, πέτυχε την απομόνωση των δικηγόρων διαβάλλοντάς τους ότι απεργούν "για να μην πληρώσουν φόρο". Σ' αυτό όμως βοηθήθηκε πολύ, έμμεσα ή άμεσα και από τις ίδιες τις ηγεσίες των δικηγορικών Συλλόγων, καθώς, ενώ συνέχιζαν τη σχοινοτενή απεργία, η οποία όπως διεξαγόταν, οδηγούσε σε παραπέρα απομόνωση των δικηγόρων, αλλά και σε κόπωσή τους, δεν ανοίχτηκαν στην κοινωνία, σε όλες τις επαγγελματικές, εμπορικές, βιοτεχνικές, αγροτικές κλπ. ενώσεις, να τους αναλύσουν το αληθινό περιεχόμενο αυτού του νόμου, ώστε να ενωθούν από τότε με τους δικηγόρους για ν' αναπτύξουν και να κλιμακώσουν κοινούς αγώνες.

Αν αυτό είχε γίνει, αυτός ο νόμος δε θα είχε φτάσει στο Εθνικό Τυπογραφείο.

Αυτές τις μέρες όμως, όλοι πια βλέπουν το βρόχο να σφίγγεται στο λαιμό τους και, φυσικά, ξεσηκώθηκαν. Από την Κέρκυρα ως τη Λάρισα, την Καβάλα ως την Κρήτη, όλοι οι μικρομεσαίοι φορολογούμενοι - και οι αγρότες και με μαζικές αγωνιστικές εκδηλώσεις διεκδικούν τη μη εφαρμογή των ψευδεπίγραφων αντικειμενικών κριτηρίων, τα οποία δεν είναι κριτήρια αλλά τεκμήρια και δεν είναι αντικειμενικά αλλά σαρωτικά, με ωμή παραβίαση του Συντάγματος που ορίζει ότι οι πολίτες οφείλουν να πληρώνουν φόρους ανάλογα με το εισόδημά τους.

Σ' αυτόν τον αγώνα, στον οποίο αποδύονται οι επιτηδευματίες όλης της χώρας, οφείλουν οι δικηγόροι να ενώσουν τις δυνάμεις τους. Αν όλοι αυτοί έμεναν πέρυσι απλοί θεατές, είχαν το ελαφρυντικό της άγνοιας και της κρατικής παραπληροφόρησης. Οι δικηγόροι όμως, δε θα έχουν κανένα ελαφρυντικό αν, σήμερα μείνουν κι αυτοί απλοί θεατές. Και δεν πρέπει να μείνουν απλοί θεατές οι δικηγόροι, όχι απλά από αλληλεγγύη, αλλά για τον ίδιο τον πολύμηνο αγώνα τους, ο οποίος πρέπει - και μπορεί - να δικαιωθεί.

Φυσικά, δεν εννοώ την επάνοδο στην περσινή απεργία.

Υπάρχουν πολλές μορφές και πολλοί τρόποι συμμετοχής των δικηγόρων στον αγώνα τούτο - και πρώτ' απ' όλα με σύνοδο της Συντονιστικής, με δημόσια ανακοίνωση, με συγκεντρώσεις, με συνεντεύξεις Τύπου, με συμμετοχή των Διοικήσεων των Δικηγορικών Συλλόγων στις επαφές με την κυβέρνηση. Χωρίς, βέβαια, ν' αποκλείεται και η απεργία. Αλλ' απεργία αληθινή. Ολιγοήμερη αλλά σφιχτή. Καθοδηγούμενη και ελεγχόμενη.Και επαναλαμβανόμενη αν χρειασθεί. Ετσι θα βοηθηθεί και η κυβέρνηση να ξαναδεί τη φορολογική της πολιτική.

Ζ. Ι. ΝΤΙΝΟΣ