Οσα και να διηγηθεί κανείς είναι δύσκολο να περιγράψει τις αλλαγές που έφερε στην πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή των Ρώσων η ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος. Είναι δύσκολο να δείξει κανείς, όχι μόνο την μεταβολή, αλλά και το βάθος της, τους ρυθμούς της, πολύ περισσότερο όταν οι αριθμοί των επίσημων στατιστικών δεν αποτελούν "κούφια" νούμερα, αλλά αποικονίζουν ανθρώπινες ζωές, τύχες ολόκληρων οικογενειών.

Πρόσφατα ο βουλευτής του ΚΚΡΟ και ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής επιτροπής για την Κρατική Ασφάλεια, ΒΙΚΤΟΡ ΙΛΙΟΥΧΙΝ παρουσίασε μιά σειρά στοιχεία για τις εξαφανίσεις ανθρώπων στην Ρωσία. Εαφανίσεις που 'χουν πάρει πρωτοφανής ρυθμούς για την χώρα. Ετσι υπολογίζεται πως μέσα στα τελευταία 20 χρόνια ο αρθμός των εξαφανίσεων έχει αυξηθεί ατά 3,6 φορές, ενώ ο αριμθοός αυτών που ποτέ δεν βρίσκονται έχει αυξηθεί κατά 2,7 φορές. Συνολικά με βάση τα επίμαχα στοιχεία την 1η Γενάρη του 1995 αναζητούνταν στην χώρα 21.000 άτομα, απ' αυτούς 1.800 ανήλικα άτομα. Μόνο το 1994 δηλώθηκαν στις αστυνομικές αρχές 6.000 εξαφανίσεις.

Η κοινοβουλευτική επιτροπή κατέληξε στο συμπέρισμα πως πρόκειται για ένα, μόλις, μέρος των ανθρώπων που έχουν αξαφανιστεί, μιας και πάρα πολλές εξαφανίσεις ποτέ δεν δηλώνονται στις αρχές. επίσης εκτιμάται πως κυρίς οι εξαφανίσεις έχουν να κάνουν με την πώληση και αγορά ακινήτων κυρίως διαμερισμάτων.

Οπως είναι γνωστό μια από τις αναμφισβήτητες κοινωνικές κατακτήσεις του σοσιαλισμού ήταν παράδοση σε κάθε οικογένεια δωρεάν διαμερίσματος, σπιτιού. Οπωσδήποτε στο όλο σύστημα υπήρχαν αρκετά κενά και αδυναμίες, όπως οι μεγάλες καθυστερήσεις (ιδίως στις μεγάλες πόλεις), οι συχνά μέτριες κατασκευές (κυρίως τις τελευταίες δεκαετίες), η αδυναμία του πολίτη να πει στον σχεδιαστή του σπιτιού τη γνώμη του για το πως θάθελε νάναι το διαμέρισμα στο οποίο θα ζήσει την υπόλοιπη ζωή του κ.λ.π.

Αδυναμίες που όπως φαίνεται σήμερα όχι μόνο δεν ήταν κυρίαρχες στο όλο σύστημα, αλλά θα μπορούσαν στο σύνολό τοιυς να αντιμετωπιστούν αρκετά αποτελεσματικά στα πλαίσια του σοσιαλιστικού συστήματος.

Με την ανατροπή τουσ σοσιαλισμού χάθηκε για την πλειοψηφία των εργαζομένων η μοναδική ελπίδα που είχαν ν' αποκτήσουν δική τους στέγη. Σε λάχιστες μονάχα περιπτώσεις, σε κάποιες περιοχές της Ρωσίας έως το '93 - '94 μοίρασαν τα τελευταία δωρεάν διαμερίσματα. από εκεί και πέρα για ν' αποκτήσεις σπίτι πρέπει να βάλεις το χέρι βαθιά στην τσέπη. Στην Μόσχα σήμερα οι τιμές αγορας διαμερισμάτων ξεπερνούν σε πολλές περιπτώσεις κι αυτές της Αθήνας, την ώρα που οι μέσοι και κατώτεροι μισθοί είναι μερικες φορές μικρότεροι.

Βέβαια οι νέοι κυβερνήτες της Ρωσίας για να γλυκάνουν το "χάπι" της αφαίρεσης αυτού του κοινωνικού αγαθού προχώρησαν σ' ένα εντελώς δημαγωγικό μέτρο. Κάθε πολίτης - οικογένεια με σχεδόν συμβολικές τιμές το '92 - '93 μπόρεσε να "ιδιωτικοποιήσει" (ν' αγοράσει, αν μπορούμε να το πούμε έτσι) τον τόπο μόνιμης κατοικίας του, που δωρεάν τούχε παραχωρηθεί στα σοσιαλιστικά χρόνια. Πούλησαν δηλαδή στον κόσμο κάτι που έτσι κι αλλιώς είχε. Θα μπορούσε να πει κανείς πως βάλανε τον κόσμο ν' αγοράσει "κοπανιστό αέρα", αν δεν υπήρχε μια σημαντική λεπτομέρεια. Ο ιδιοκτήτης του ιδιωτικοποιημένου" πλέον διαμερίσματος είχε από εδώ και στο εξής το δικαίωμα να πουλήσει, να παραχωρήσει κλπ το διαμέρισμά του. Ετσι λοιπόν εμφανίστηκε στη Ρωσία η αγορά διαμερισμάτων, που για μερικούς, έγινε το "τρίγωνο των Βερμούδων" και γι' άλλους η "κότα με τα χρυσά αυγά". Ο "κοπανιστός αέρας" μετατράπηκε σε δηλητηριώδη...

Στα ρώσικα ΜΜΕ τι δεν είδε και τι δεν διάβασε κανείς, γύρω από την άσκηση αυτού του δικαιώματος, της πώλησης των διαμερισμάτων. Αλκοολικούς που πούλησαν το διαμέρισμά τους στην κυριολεξία για ένα μπουκάλι βότκα, μοναχικοί υπερήλικες που βρέθηκαν στο δρόμο γιατί πίστεψαν υποσχέσεις αγνώστων εταιριών, που τον διαβεβαίωναν πως αν παραχωρήσουν σ'αυτούς το διαμέρισμά τους τότε η εταιρία - φάντασμα θα καλυψει όλα τα έξοδα διαβίωσης των ηλικιωμένων, έως και αυτά της κηδείας τους. Στη Μόσχα και σε μερικές ακόμη μεγάλες πόλεις της Ρωσίας έχουν ανοίξει άσυλα για τα παιδιά αυτών των οικογενειών που βρέθηκαν στο δρόμο εξαιτίας κάποιας κομπίνας.

Περίπου 30 είναι σήμερα σύμφωνα με στοιχεία της αστυνομίας οι οργανωμένες εγκληματικές ομάδες που ασχολούνται με την αγορά διαμερισμάτων. Ποτέ όμως ως τα τώρα δεν έχουν αποκαλυφθεί εγκέφαλοι αυτών των εταιριών παρά μονάχα ορισμένοι από τους ψυχρούς εκτελεστές αυτών των σχεδίων. Κύριος στόχος αυτών των ομάδων είναι οι μοναχικοί, υπερήλικες αλκοολικοί ιδιοκτήτες διαμερισμάτων, καθώς επίσης οι οικογένειες με πολύ άσχημη οικονομική κατάσταση, που εύκολα πέφτουν με την βία ή με δολώματα στα πλοκάμια τους. Ενα από τα πιο συνηθισμένα δολώματα είναι η αλλαγή διαμερίσματος από τη Μόσχα, με κάποιο άλλο καλύτερο και ευρύχωρο, υποτίθεται, διαμέρισμα σε κάποια άλλη περιοχή ή πόλη της Ρωσίας. Αφού υπογράφονται τα συμβόλαια στο δρόμο προς τη νέα κατοικία τους οι άνθρωποι εξαφανίζονται. Δεν πρόκειται για φανταστικές ή μεμονωμένες περιπτώσεις. Αυτό φαίνεται κι από τα ανατριχιαστικά στοιχεία πούχουν δοθεί στη δημοσιότητα. Σύμφωνα μ' αυτά από την 1η Γενάρη του 1994 έως την 1η Ιούλη 1994 έφυγαν πουλώντας τα διαμερίσματά τους στη Μόσχα 22.000 άτομα. "ετά από έρευνα της αστυνομίας στις νέες τους κατοικίες βρέθηκαν μόλις 5.000 άτομα απ' αυτούς.Η κατάσταση αυτή δεν είναι μόνο στη Μόσχα, αντίσοιχη αν και σε μικρώτερο βαθμό κατάσταση υπάρχει και σ' άλλες ρωσικές μεγαλουπόλεις. Ετσι το Τσελιλμπινσκμόνο το '94 υπήρξαν δηλωμένες στην αστυνομία 200 εξαφανίσεις ανθρώπων που νωρίτερα είχαν πουλήσει τα διαμερίσματά τους.Η τοπική αστυνομία αποκάλυψε πως σε κάθε τέταρτη τέτοια περίπτωση αγοράς είχε διαπραχθεί δολοφονία. Στη Μόσχα πρόσφατα συνελήφθει ομάδα αζερμπαϊτζανών -εταιρία δολοφόνων που είχε στην κατοχή της 8 "βιβλία" με 2.500 διευθύνσεις και ονόματα ιδιοκτητών διαμερισμάτων. Ξεσκεπάστηκαν 10 δολοφονίες ενώ ακόμη ερευνούνται τα παραπάνω βιβλία για να διαπιστωθεί πόσοι τελικά έπεσαν θύματα της "εταιρίας" αυτής...

Η βαρβαρότητα του καπιταλιστικού κέρδους, η δίψα για πλούτο