Θέατρο και Αισθητική

Το θέατρο, τέχνη πανάρχαια, πανανθρώπινη και οικουμενική, "γεννημένη" από τη φυσική ανάγκη του ανθρώπου να γνωρίσει, να κατανοήσει και να ενταχθεί στον οικείο του, ευρύτερο και συμπαντικό κόσμο, μέσω της μίμησης, εξελίχθηκε ανά τους αιώνες και εξελίσσεται, διαρκώς, με τη συνέργεια και άλλων τεχνών, διαμορφώνοντας όλο και πιο σύνθετους "κώδικες" της δικής του σημειολογίας και αισθητικής. Της δικής του μεθόδου "ανάγνωσης", ανάλυσης και σύνθεσης των στοιχείων και σημείων του. Η ανάπτυξη του θεάτρου, ως πολύπλευρης και πολυσυλλεκτικής τέχνης, αλλά και η γενικότερη ανάπτυξη της Αισθητικής και της Σημειολογίας, επέβαλαν και την εξελικτική μετάβαση της Θεατρολογίας, από το εμπειρικό και ιστοριολογικό επίπεδο σε επιστημονικό, πλέον, επίπεδο. Η Θεατρολογία έχει εισαχθεί, ήδη, σε ΑΕΙ και της χώρας μας και συμβάλλει με το δικό της θεωρητικό "μερίδιο" στην πρόοδο της έμπρακτης θεατρικής δημιουργίας.

"Θεατρολογία και Αισθητική. (Προς μια θεωρία της ενεργειακής θεατρικότητας)", τιτλοφορείται η μελέτη της επίκουρης καθηγήτριας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών Μαρίκας Θωμαδάκη,που πρόσφατα κυκλοφόρησε από τη "Σύγχρονη Εποχή".Το βιβλίο χωρίζεται σε δύο μέρη. Το πρώτο μέρος, με τίτλο "Μυθοπλασία και Μυθολογία", περιλαμβάνει τρία κεφάλαια με τα θέματα: "Το αισθητικό σημείο και η ενεργειακή θεατρικότητα", "Γενικά χαρακτηριστικά των πρωτοκοινωνικών δρωμένων", "Επιμέρους αισθητικές μορφές της μυθοπλασίας". Το δεύτερο μέρος αφορά στις "Αισθητικές κατηγορίες στο θέατρο", χωρισμένο σε δύο κεφάλαια: "Από το σημαίνον στα σημαινόμενα της παραστάσεως" (1: "οι παραδοσιακές κατηγορίες", "οι προσδιοριστικές κατηγορίες", "οι τελεστικές κατηγορίες", και το δεύτερο κεφάλαιο αναφέρεται στην αισθητική του Ρομαντισμού, του Ρεαλισμού και του Συμβολισμού. Η μελέτη καταλήγει σε σύντομα συμπεράσματα, μεταξύ άλλων για την πολύπλοκη σχέση Θεατρολογίας και Αισθητικής, το συνεχώς εξελισσόμενο θεατρικό "γίγνεσθαι" σαν γραφή - κείμενο και πράξη, τις ανθρωπολογικές και κοινωνιολογικές παραμέτρους της θεατρικής "ύλης", τη μυθοπλασία του πρωτοκοινωνικού ατόμου, τη διαμόρφωση σημειακών συστημάτων και μιμικών κωδίκων, τις διαρκείς αναζητήσεις των αισθητικών κατηγοριών και τη θεωρία της ενεργειακής θεατρικότητας που στηρίζεται στη θεατρική πράξη.

Αρ. ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ