"Οι μανάδες φεύγουν και παίρνουν μαζί την ιστορία τους. Οι μάνες αυτές που ως τώρα κανείς δεν τις μνημόνευσε, καμιά ιστορία δεν εκτίμησε την προσφορά και τη θυσία τους, κανείς δεν τις ρώτησε και κανείς δεν τις τίμησε... αυτές σήκωσαν στην πλάτη τους τη σημαία της αντιτρομοκρατικής πάλης στα μαύρα χρόνια 1947 - 1954. Η ΠΕΟΠΕΦ (Πανελλήνια Ενωση Οικογενειών Πολιτικών Εξορίστων και Φυλακισμένων) ήταν η μόνη οργανωμένη - νόμιμη δύναμη της ελληνικής Αριστεράς στα χρόνια του εμφυλίου).

Με τα λόγια αυτά θυμίζει στο υπό έκδοση βιβλίο της η παλαίμαχη συνδικαλίστρια Μαρία Καρρά - άλλοτε γενική γραμματέας της ΠΕΟΠΕΦ - την τραγική ζωή χιλιάδων μανάδων, αδελφών και άλλων συγγενών, που χρόνια ολόκληρα η κάθε μέρα τους ήταν σαν Μεγάλη Παρασκευή, χωρίς την Προσδοκία της Ανάστασης...

Ενα απόσπασμα από αυτό το βιβλίο, που αναφέρεται στην ξεχασμένη προσφορά τόσων ανώνυμων ηρωίδων του "γυναικείου κινήματος" και θα κυκλοφορήσει σύντομα από τις εκδόσεις "Κωσταράκης":

"Ηταν τέτοια η δύναμη και η αποτελεσματικότητα αυτής της παρουσίας ρυτιδιασμένων και πονεμένων προσώπων, που η φρουρά ολόκληρη των Παλαιών Ανακτόρων κινητοποιούνταν: "Ερχονται, έρχονται". Κι έτρεχαν υπουργοί να κρυφτούν και πρωθυπουργοί να φύγουν από την πίσω πόρτα. Κι έτρεχαν μανάδες από τα παραπόρτια κι άρπαζαν τον πρωθυπουργό πριν μπει στην κούρσα του κι ύψωναν τη φωνή του δίκαιου "Το παιδί μου, κύριε", "Εσύ μάνα δεν έχεις; Θέλω το παιδί μου".

" Πόρτα που δεν την έκλεισε τη Μάνα, σπίτι δεν τη χώραγε, τα μαρμάρινα σκαλιά των υπουργείων γούβιαζαν από τα πατήματά της. Εμαθε το δρόμο της Βουλής και γέμιζε τα θεωρεία όταν συζητιόταν κάτι που αφορούσε την κατάσταση των έκτακτων μέτρων και των νόμων.

" ...Τις μέρες που οι δικοί μας δικάζονταν, περίμεναν την εκτέλεση οι προηγούμενοι κατάδικοι. Δε θα ξεχάσω τη μάνα, τη γυναίκα και το κοκκινομάλλικο μωρό του Ρουμελιώτη. Ηρθαν να δουν τον πατέρα και το γιο. Τους έδωσαν έναν μπόγο ρούχα. Οι δικοί τους είχαν εκτελεστεί το πρωί. Είναι δυνατό να περιγραφεί ο πόνος και ο σπαραγμός; Σχεδόν τρία χρόνια περίμεναν 3.000 καταδικασμένοι σε θάνατο για να μετατραπούν οι θανατικές ποινές. Μια ατελείωτη σειρά διαβημάτων και εκκλήσεων χρειάστηκε... ".