ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΣΑΣ! | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΣΑΣ!

Συνέχεια από τη σελίδα 1

Ομως, το θράσος τους δεν έχει όρια. Πάντα με το ύφος του κατηγόρου, ακόμα και τώρα, αναζητούν άλλοθι: "Φταίει η κοινή γνώμη", απολογούνται! "Αυτά ζητάει ο τηλεθεατής και ο αναγνώστης", επιτίθενται!

Αυτό κάνουν οι κλασικοί έμποροι. Αφού πρώτα διαμορφώσουν τα καταναλωτικά πρότυπα στα μέτρα τους, αφού πρώτα διδάξουν τους πελάτες τους να τρώνε σκουπίδια, έρχονται να διατυμπανίσουν τη θεωρία ότι "ο πελάτης έχει πάντα δίκιο"! Αφού πρώτα έχουν μετατρέψει τους δέκτες τους και τις εφημερίδες τους σε αρένα, υποδύονται τον εξαπατημένο αυτοκράτορα, που "απλώς προεδρεύει" του μακάβριου θεάματος. Που όταν δίνει εντολή να κατασπαράξουν οι τίγρεις του τα άτυχα θύματα, το κάνει γιατί του το ζητούν οι θεατές... Οι θεατές που αυτός αποχαύνωσε, αυτός αλλοτρίωσε, αυτός μετέτρεψε σε στρατιές είτε παθητικών υπηκόων του, είτε ενεργητικών χουλιγκάνων υπηρετών του.

Αλήθεια, η κοινή γνώμη είναι που έχει μετατρέψει σε αξίωμα - αξίωση των καναλαρχών προς τους υπαλλήλους τους στα ΜΜΕ - το "ορμάτε κι όποιον πάρει ο χάρος"; Είναι η κοινή γνώμη που μοιράζει εκατοντάδες εκατομμύρια για μια "ροζ" ή περίπου "ροζ" φωτογραφία του τάδε ή του δείνα δημόσιου προσώπου; Είναι η κοινή γνώμη που επιδίδεται σε υποκλοπές και χρηματισμούς για να πέσουν στα χέρια της τα "απόκρυφα" εκείνων που τα αφεντικά των ΜΜΕ θέλουν να μετατρέψουν σε αναλώσιμο πρωτοσέλιδο ή να τους βγάλουν από τη μέση; Μήπως τα παραπάνω σημαίνουν ότι δημοσιογράφοι, φωτογράφοι, κλπ. δεν έχουν καμία ευθύνη σε αυτή τη "φλογέρα" της αθλιότητας; Κάθε άλλο. Τους αναλογεί η ευθύνη που αναλογεί στην "τελευταία τρύπα της φλογέρας".

Κάποιοι, παράλληλα, μιλούν για τη "βουλιμία" της κοινής γνώμης, γιατί θέλουν να απεκδυθούν τη δική τους ροπή στον κανιβαλισμό μέσα από τη θεωρία της "συνενοχής" και της "συνευθύνης". Θέλουν να κρύψουν σε ποια κοινωνία "μεγαλουργούν" αυτοί και τα ΜΜΕ που τους ανήκουν. Πρόκειται για την κοινωνία της Συνθήκης του Σένγκεν που επιτρέπει στους χαφιέδες της να μαζεύουν τα "ευαίσθητα δεδομένα" που αφορούν τη ζωή των "υπόπτων". Ποια είναι τα "ευαίσθητα δεδομένα"; Είναι "τα δεδομένα που αφορούν τη φυλετική ή εθνική προέλευση, τα πολιτικά φρονήματα, τις θρησκευτικές ή φιλοσοφικές πεποιθήσεις, τη συμμετοχή σε ένωση, σωματείο και συνδικαλιστική οργάνωση, την υγεία, την κοινωνική πρόνοια και την ερωτική ζωή...". Αυτή είναι η κοινωνία τους.

Ετσι, την ίδια ώρα που νομίζουν ότι αθωώνονται για τα "δολοφονικά" τους ένστικτα, συνεχίζουν το γνώριμο ρόλο τους. Ρόλο πρωτοπόρου "μαχητή" στη σταυροφορία του αποπροσανατολισμού, της διαφήμισης της βλακείας και της αποθέωσης ανόητων προτύπων και τρόπων ζωής. Σε αυτές τις περιπτώσεις τα "πριγκιπικά" ή άλλων τύπων "σινιέ" πρότυπα, έχουν την τιμητική τους.

***

Σε όλη αυτή την ιστορία, οι πρωταγωνιστές της δεν είναι άμοιροι ευθυνών. Οταν ανήκεις στην κατηγορία των πολιτικών που μετατρέπονται σε γλάστρες στις εκπομπές απαξίωσης της πολιτικής, δεν είσαι αμέτοχος στο παιχνίδι εξευτελισμού της πολιτικής. Οταν ανήκεις στην κατηγορία των διαφόρων γνωστών από την ελληνική τηλεόραση κυριών και κυρίων που επιδιώκουν να μετατρέπουν σε θέαμα τη ζωή τους, δεν είσαι άμοιρος ευθυνών όταν έρχεται η ώρα να μετατραπείς σε θύμα και στυμμένη λεμονόκουπα στα χέρια εκείνων που αξιοποίησες για να γίνεις το "πρόσωπο της ημέρας". Οταν αναζητάς στα ΜΜΕ το μέσο για να εξωραϊσεις τον αναχρονιστικό θεσμό της βασιλείας, όταν αργότερα επιλέγεις τον ίδιο δρόμο για να λανσάρεις το προσωπικό σου "ίματζ", τότε δεν αποκλείεται να μετατραπείς σε όμηρο στα χέρια τους. Γιατί όταν παίζεις με τα λιοντάρια, όταν τα ταϊζεις, τίποτα δε σε διαβεβαιώνει ότι δε θα σε φάνε στο τέλος. Αλλωστε, όλα αυτά τα φαινόμενα και τα πρόσωπα που παίζουν το ρόλο τους - δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία - είναι προϊόντα ενός σάπιου και απάνθρωπου εκμεταλλευτικού συστήματος. Και αυτό είναι τελικά το ζητούμενο. Να απαλλαγούμε από το βασίλειο της ζούγκλας που έχουν εγκαθιδρύσει οι μεγαλοσχήμονες του Τύπου και οι υπόλοιποι εκπρόσωποι του κεφαλαίου.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ