"Εξω απ' την αυλή μας" | ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

"Εξω απ' την αυλή μας"

Τα κορμιά που σέρνονται στον υπόγειο του σταθμού Ομονοίας αυξάνονται συνεχώς. Ο εθισμός των επιβατών του τρένου και των περαστικών στο θέαμα που "προσφέρουν", το ίδιο. Η αδιαφορία των αρμόδιων αρχών επίσης.

Ολοι "εξυπηρετούνται" από τον υπόγειο. Τα κορμιά των, νέων στην πλειοψηφία τους, ναρκομανών βρίσκουν εκεί την ένεση της "ζωής" και του θανάτου ταυτόχρονα, καθώς και μια στέγη. Οι επιβάτες και επισκέπτες χρησιμοποιούν τον υπόγειο ως μέσο ή πέρασμα για να φτάσουν στον προορισμό τους. Οι εκπρόσωποι των αρμόδιων αρχών πουλούν εκεί τον τσαμπουκά που τους προσφέρει η στολή (αν μιλάμε για τους αστυνομικούς), χωρίς να διστάζουν να "συνεργαστούν" με τα κορμιά. Οι άλλοι, καρεκλάτοι εκπρόσωποι, μελετούν από τα γραφεία τις μεθόδους απ-"εξάρτησης" ή βγάζουν περίτεχνους λόγους περί αποποινικοποίησης και αντιμετώπισης της ναρκοεμπορίας.

Στο μεταξύ τα κορμιά τρυπιούνται στην ψύχρα. "Τι κοιτάτε, ρε παιδιά; Πρέζα είναι"... Τα μάτια μόλις που ανοίγουν. Τα γεμάτα ανοιχτές πληγές πόδια σέρνονται κάτω και πάνω από τον υπόγειο. Τα χείλη μισοανοίγουν για να μιλήσουν, καθώς το χέρι απλώνεται. Ορισμένοι βάζουν το χέρι στην τσέπη και δίνουν κάνα κατοστάρικο. Αλλοι κοιτούν περίεργα ή νιώθουν αηδία. Οι περισσότεροι, όμως, αδιαφορούν. Εχουν χορτάσει την εικόνα. Πλέον δεν προκαλεί εντύπωση. Εκλαμβάνεται ως φυσιολογική, ως κομμάτι αυτής της πόλης, αυτής της ζωής, αυτού του συστήματος. Κι έτσι επιτυγχάνεται η απάθεια, που τόσο βολεύει τους αρμόδιους και τους εμπόρους. Ο εθισμός, το συνηθισμένο της εικόνας, έχει επιφέρει την ασυνείδητη αποδοχή, έχει διώξει την οργή, τη δυσφορία, την αγανάκτηση, τη δράση. Κι όλοι περνούν από τον υπόγειο, χωρίς πραγματικά να βλέπουν τα κορμιά.

Οι Επόπτες Δημόσιας Υγείας στον έλεγχό τους διαπίστωσαν προβλήματα που σχετίζονται με ζητήματα υγιεινής και πρότειναν μετά τα μεσάνυχτα οι είσοδοι και έξοδοι του σταθμού να κλείνουν, οι χώροι του να καθαρίζονται και να απολυμαίνονται και να υπάρχει αστυνομική φύλαξη. Οι διαπιστώσεις αυτές έχουν μια χρησιμότητα σε ό,τι αφορά τη λειτουργία και χρήση του υπόγειου σταθμού.

Ομως δε λύνουν το πρόβλημα, όταν δε συνοδεύονται από μέτρα προφύλαξης των κορμιών, που όσο εξωθούνται στην κατάσταση αυτή, θα αναζητούν συνεχώς νέο υπόγειο - καταφύγιο. Οι υπόγειοι σταθμοί τύπου Ομόνοιας θα αυξάνονται, όσο η πηγή του κακού - η εκμετάλλευση δηλαδή ανθρώπου από άνθρωπο με στόχο το κέρδος - δε χτυπιέται στη ρίζα της. Και αυτό που διαφαίνεται ως πρόθεση είναι όχι η εξάλειψη, αλλά η μεταφορά τους "έξω από την αυλή μας", δηλαδή το κέντρο της πόλης μας, ώστε να προστατεύσουμε την αισθητική εικόνα... ενόψει και της Ολυμπιάδας.

Χριστίνα ΔΙΑΜΑΝΤΗ