"Τι θα έλεγε κανείς, εάν κάποιος αποφάσιζε να κάνει μια συναυλία στο θέατρο του Λυκαβηττού, χωρίς να έχει απολύτως κανένα λόγο;".Αυτά είναι τα λόγια του Ρος Ντέιλι,για τη συναυλία του στις 27/9 (9μμ), μαζί με δεκαπέντε ακόμα μουσικούς. Ο Ιρλανδός - αλλά "πολιτογραφημένος" ως Ελληνας - μουσικός, χαρακτήρισε τη συναυλία "μια πολύ ωραία συγκυρία, αφού συγκεντρώσει φίλους μουσικούς - από την Ελλάδα και το εξωτερικό - και με τη βοήθειά τους, θα μοιραστεί με τους θεατές μια βραδιά περιπλάνησης, σε ένα λαβύρινθο ήχων και αισθήσεων".

Επηρεασμένος από την κρητική μουσική, ασχολήθηκε με τη λύρα, όχι, όμως, ως "Κρητικός λυράρης". Βασικό στοιχείο του, ο αυτοσχεδιασμός και ο συνδυασμός των διαφόρων μουσικών ακουσμάτων, χωρίς να στηρίζεται σε συγκεκριμένη παράδοση. Χαρακτηριστικά λέει: "Η Ελλάδα, η Τουρκία και οι αραβικές χώρες αποτέλεσαν για μένα παραδοσιακές ηχητικές πηγές. Δεν αντιγράφω ούτε προσπαθώ να τις κάνω μοντέρνες. Παίζω, όπως τις αισθάνομαι". Αιτιολογεί τη μακρόσυρτη, κάποιες φορές, μουσική του, λέγοντας: "Είμαι επηρεασμένος από την Ανατολή, όπου ο άνθρωπος έχει μια διαχρονική σχέση με το χρόνο. Τα είδη της μουσικής τους χρειάζονται περισσότερο χρόνο, κάτι που πάντα μου άρεσε".