Ενα από τα "επιτεύγματα" της "Χαλυβουργικής" ήταν και η καταστροφή του περιβάλλοντος στο Θριάσιο πεδίο. Τα τοξικά αέρια από την υψικάμινο, η σιδηρόσκονη μαυρίζουν τον ουρανό της Ελευσίνας. Τα χωρίς επεξεργασία νερά που έβγαιναν από το "κρύωμα" των υψικαμίνων, οι σκουριές, τα αμμωνιακά ρέουν προς τη θάλασσα και τη μολύνουν. "Δεν έμεινε ψάρι - θα πει ο Αρίστος - δεν έμεινε ζωή στη θάλασσα. Χώρια το μπάζωμα που έγινε".

Ο Νίκος θα τονίσει: "Η "Χαλυβουργική" είναι η πρώτη βιομηχανία που κατέστρεψε τον κόλπο της Ελευσίνας.Για πολλά χρόνια λειτουργούσε έτσι. Μετά την πτώση της χούντας που ανδρώθηκε το σωματείο και άρχισαν οι εργάτες να φωνάζουν και κάτω απ' την πίεση και του Δήμου Ελευσίνας, πήρε κάποια μέτρα. Ποια; Εκεί στον χώρο που είχε μπαζώσει έφτιαξε μια λίμνη, για να πέφτουν πρώτα εκεί τα νερά απ' την υψικάμινο και να φιλτράρονται απ' το χώμα και μετά να πηγαίνουν στη θάλασσα. Αυτά ήταν τα μέτρα τα περιβόητα που πήρε".

Η τέτοιου είδους δραστηριότητα ωστόσο επεκτείνεται και στις επιχειρήσεις στο εξωτερικό. Σύμφωνα με σχετικό άρθρο της "Ελευθεροτυπίας", το εργοστάσιο στην Ελβετία "διέκοψε τη λειτουργία του το '94 κατά πάσα πιθανότητα για λόγους προστασίας του περιβάλλοντος".

Τα κείμενα έγραψε η Ντίνα ΝΤΑΒΟΥ