Τη στιγμή που η κυβερνητική επίθεση ενάντια στα λαϊκά εισοδήματα, δικαιώματα και κατακτήσεις βρίσκεται σε πλήρη επίθεση. Τη στιγμή, που ο κοινωνικός διάλογος "καρποφορεί" με συμφωνίες για κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, την επέκταση της μερικής απασχόλησης και την κατάργηση του 8ωρου. Τη στιγμή, που η εισοδηματική πολιτική βρίσκεται στον αστερισμό της γνωστής έκθεσης Σπράου. Τη στιγμή, που ετοιμάζεται γενναία αύξηση στα αντικειμενικά κριτήρια κ.ο.κ. Με άλλα λόγια, τη στιγμή που η νεοφιλελεύθερη λαίλαπα πλήττει τα λαϊκά στρώματα, η κυβέρνηση Σημίτη νομίζει ότι θα κατευνάσει τις αντιδράσεις των εργαζομένων, ρίχνοντας το πυροτέχνημα ότι προβληματίζεται (!) για την επιβολή "φόρου Μάαστριχτ" στις επιχειρήσεις. Οπου "φόρος Μάαστριχτ" σημαίνει αύξηση κατά 5% του συντελεστή φορολογίας των κερδών των επιχειρήσεων, αλλά - για όνομα του Θεού - μόνο προσωρινά, δηλαδή, για δύο χρόνια.

Ας είναι βέβαιοι, ότι το παραμύθι "των εχόντων και κατεχόντων" που θα σηκώσουν τα βάρη της κρίσης, δεν περνάει πλέον. Μπορεί πριν από ένα χρόνο να υπήρχαν ορισμένοι αφελείς που το 'χαψαν. Ενα χρόνο μετά όμως αποδείχτηκε περίτρανα ότι οι μόνοι που κέρδισαν και μάλιστα με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, από την πολιτική της κυβέρνησης Σημίτη, ήταν αποκλειστικά σχεδόν οι "έχοντες και κατέχοντες". Ας ψάξουν για άλλο παραμύθι.