Την απόφαση για κλείσιμο των φαρμακείων επ' αόριστον απ' τις 31.12.1997 πήρε αργά χτές το βράδι η έκτακτη γενική συνέλευση του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αττικής (ΦΣΑ). Την ίδια απόφαση πήραν ο Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος και ο Φαρμακευτικός Σύλλογος Πειραιά.

Παράλληλα οι κορυφαίες συνδικαλιστικές οργανώσεις αποφάσισαν να οργανώσουν με τη συμμετοχή και αλλων κοινωνικών φορέων πανελλαδική συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην πλατεία Κάνιγγος διαμαρτυρόμενοι απέναντι στα τελευταία μέτρα της κυβέρνησης, σε ό,τι αφορά την τιμολόγηση - και όχι "κοστολόγηση" που την ονομάζει η κυβέρνηση, όπως τονίστηκε στη συνέλευση του ΦΣΑ- των φαρμάκων, αλλά και στη γενικότερη κυβερνητική πολιτική απέναντι στο μικρό και μεσαίο ελληνικό φαρμακείο, αφού, ακόμα και εκείνοι που εμφανίζονταν "συγκρατημένοι" αναγκάζονται να ομολογήσουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την ανάλγητη και μονόπλευρη αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική.

Η πρόταση του ΔΣ του ΦΣΑ που τέθηκε στη συνέλευση και τελικά εγκρίθηκε, είναι η παράδοση των κλειδιών των φαρμακείων στους κατά τόπους νομάρχες απ' τις 31.10.1997. Η εξυπηρέτηση των κατοίκων στην Αθήνα θα γίνει απο πέντε φαρμακεία που θα εφημερεύσουν μετά από κλήρωση.

Ενώ η συνέλευση βρισκόταν σε σε εξέλιξη η συνέλευση του ΦΣΑ, ολοκληρώθηκε και η έκτακτη συνεδρίαση του ΔΣ του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου, που αποφάσισε το κλείσιμο των φαρμακείων και τη πραγματοποίηση μαζικής συγκέντρωσης στην Αθήνα.

Στη συνέλευση του ΦΣΑ συνέλευση καταγγέλθηκε η συνειδητή πολιτική επιλογή της κυβέρνησης να φορτώσει το βάρος της ονομαζόμενης ανακοστολόγησης των φαρμάκων στις τσέπες των φαρμακοποιών. Συγκεκριμένα, όπως αναφέρει στην επιστολή του προς τους τοπικούς συλλόγους ο Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος, η κυβέρνηση σκοπεύει να επιβαρύνει με το 40% του συνολικού ποσού, που υπολογίζει να "εξοικονομήσει" από την περιστολή της φαρμακευτικής δαπάνης, τους φαρμακοποιούς. Ακόμα ένα 40% υπολογίζεται ότι θα εξοικονομηθεί από τις επιβαρύνσεις υπέρ τρίτων, 8% από τις φαρμακαποθήκες και ποσοστό επιβάρυνσης μόλις 2% αναλογεί στους φαρμακοβιομηχάνους και τους εισαγωγείς, που κατά πολλούς θεωρείται βέβαιο ότι τα έχουν εξασφαλίσει από άλλη μεριά, όπως από την υποκατάσταση με δήθεν "νέα" φάρμακα. Στη γενική συνέλευση έγινε ακόμη λόγος για αλισβερίσι της κυβέρνησης με φαρμακευτικές εταιρίες - κύρια πολυεθνικές - ακόμα και για "μίζες".

Αυτό που υπογραμμίζει η "Δημοκρατική Πανεπιστημονική Κίνηση Φαρμακοποιών" είναι ότι η όποια αγωνιστική κινητοποίηση αποφασιστεί, πρέπει να έχει ξεκάθαρο προσανατολισμό και συγκεκριμένο, πολιτικό πλαίσιο διεκδικήσεων. Τονίζει, επίσης, την ανάγκη για σύσταση ευρύτερου αγωνιστικού μετώπου με τα άλλα λαϊκά στρώματα, με ασφαλισμένους των Ταμείων, με εργαζόμενους. Και για να γίνει αυτό, τόνισε στο "Ρ" η Ελ. Αρμενάκα,που εκπροσωπεί την παράταξη στον Πανελλήνιο Φαρμακευτικό Σύλλογο, για να καταλάβει ο κόσμος ότι τα συμφέροντα των φαρμακοποιών δεν είναι στενά συντεχνιακά ή συμφεροντολογικά, πρέπει να δώσουμε στον κόσμο να καταλάβει τους στόχους αυτής της πολιτικής που είναι μετά τους φαρμακοποιούς οι ίδιοι οι ασφαλισμένοι των Ταμείων. Αυτό θα το πετύχουμε με ένα συγκεκριμένο πολιτικό πλαίσιο διεκδικήσεων και όχι με στενή "λογιστικοποίηση" ή "ποσοστοποίηση" των διεκδικήσεών μας.