Η είδηση μάς άφησε άναυδους. Ο άτυχος τουρίστας που ερχόταν από πολύ μακριά, από τη γη του ανατέλλοντος ηλίου, τη χώρα της κερασιάς, του Καβαμπάντα, του Κουροσάβα, των Σαμουράι, αλλά και της Μαντάμ Μπατερφλάι έφτασε στο σταθμό Λαρίσης. Πώς και γιατί, γνωστό δεν έγινε, είχε όμως την ατυχία ο έρημος να ζητήσει ένα ταξί. Κανείς οδηγός δε θέλησε να τον πάρει, μικροκαμωμένος ήταν, κίτρινος ήταν, αλλοδαπός ήταν, σχιστά μάτια είχε, πονηρόφατσα, γενικώς, ο τύπος έμοιαζε και εμπιστοσύνη δεν ενέπνεε. Ο ατρόμητος της παρέας, ο κάτοχος του μεταφορικού μέσου, ήταν υπεράνω χρημάτων. Την πλάκα του ήθελε να κάνει και τη μαγκιά του αποφάσισε να αποδείξει. Χωρίς πολλές κουβέντες, έριξε τον Γιαπωνέζο μέσα στο πορτ - μπαγκάζ μαζί με τα μπαγκάζια του, έκλεισε, έβαλε μπρος και έφυγε. Και βόλτα τον έκανε, και τον κουφό παρίστανε στις τρομακτικές και οδυνηρές εκκλήσεις του ξένου. Το γύρο της πόλης τέλειωσε, στην αφετηρία έφτασε. Ανοιξε το πορτ - μπαγκάζ, έξυσε το αυτί του, έφτυσε θορυβωδώς, βούτηξε το μικρό κορμάκι και το πέταξε καταγής. Ο Γιαπωνέζος, που είχε ακούσει από τη γιαγιά του τρομακτικές διηγήσεις για τη βόμβα της Χιροσίμα, βιαζόταν να επιστρέψει και να της αφηγηθεί τη δική του προσωπική περιπέτεια.

Η είδηση μάς ξάφνιασε, αν και δε θα έπρεπε. Διότι "ατομικές" βόμβες δεχόμαστε καθημερινά. Και ταπεινά τις αποδεχόμαστε. Τουλάχιστον, ο Γιαπωνέζος δήλωσε κατηγορηματικά ότι στη βάρβαρη αυτή χώρα το πόδι του δε θα τολμήσει να ξαναπατήσει. Εμείς, όμως, δεν μπορούμε κάτι τέτοιο να πούμε ούτε το να ευχηθούμε. Διότι, ο Γιαπωνέζος δεν είδε - κάτι είναι κι αυτό - αυτά που εμείς καθημερινά είμαστε υποχρεωμένοι να παρατηρούμε και να μαρτυρούμε. Ο απόγονος της Μπατερφλάι και των Σαμουράι επέστρεψε στην πατρίδα του, και ίσως αυτή τη στιγμή εκείνος να θαυμάζει τις ανθισμένες κερασιές, να απολαμβάνει τον ήλιο, που συνεχώς ανατέλλει και να λέει στους δικούς του ιστορίες γι' αγρίους. Ιστορίες της Αγριας Δύσης. Ο Γιαπωνέζος δεν είδε τηλεόραση, δε βγήκε σε παράθυρα, δε διάβασε εκθέσεις με απάνθρωπες θέσεις. Δεν πρόλαβε να δει το γερο - γιάπι Σπράο να ταράζει τα νεύρα μας. Δεν έμαθε, ο Γιαπωνέζος ότι "κανένα στοιχείο δεν προκύπτει εις βάρος του μεγαλοδικηγόρου για απειλές στην πρόεδρο του Ορκωτού Δικαστηρίου Χαλκίδας". Αλλά ακόμη και αν το διάβαζε, τι θα καταλάβαινε; Τι ξέρει ο Γιαπωνέζος για τον Ιωάννη Καποδίστρια και για το σχέδιο που φέρει τ' όνομά του; Μέσα στο πορτ - μπαγκάζ δεν είδε τον ουρανό και έτσι δεν είναι σίγουρος ποιος παρενοχλούσε ποιον στο ταξίδι προς και από την Κύπρο.

Η είδηση που θα μεταδώσει το θύμα του σταθμού Λαρίσης, πως στην Ελλάδα καμιά φορά, έτσι για ...γούστο και όχι από ρατσιστικά συναισθήματα - μακριά από μας τέτοιες σκέψεις - κλείνουμε τους τουρίστες στο πορτ - μπαγκάζ και τους πάμε βόλτα, θα ξαφνιάσει τους συμπατριώτες του. Θα θέλαμε, όμως, να διαβεβαιώσουμε τον μακρινό φίλο πως ακόμη υπάρχουν, και μάλιστα, αρκετοί άνθρωποι στη χώρα ετούτη, που ξαφνιάζονται, που μένουν άναυδοι, που ντρέπονται για τέτοιου είδους ασχημίες, που νιώθουν την ανάγκη δημόσια συγνώμην να ζητήσουν. Και ν' απαιτήσουν από τους κάθε λογής "εξέχοντες" και κατέχοντες, λίγη ευαισθησία, λίγη αιδώ, λίγη ευγένεια, λίγη ευπρέπεια, ν' αποκτήσουν.