Και τη συναλλαγματική κρίση επικαλείται τώρα η κυβέρνηση, για να δικαιολογήσει τη διεύρυνση και σκλήρυνση της λιτότητας με την οικονομική πολιτική του 1998
Συμπληρωματικά αντιλαϊκά μέτρα της τελευταίας στιγμής επεξεργάζεται το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης για τον προϋπολογισμό του 1998, τα οποία επιδιώκει τώρα να καμουφλάρει με το "μανδύα" του κόστους από τη συναλλαγματική κρίση που βρίσκεται σε εξέλιξη. Παρά το γεγονός ότι το κόστος το οποίο επικαλούνται με κάθε ευκαιρία τις τελευταίες μέρες οι αρμόδιοι κυβερνητικοί ιθύνοντες παραμένει ανεξακρίβωτο επίσημα - ενώ δεν αποκλείεται οι τρέχουσες εξελίξεις να επιφέρουν τελικά κέρδος για το ελληνικό δημόσιο - η κυβέρνηση έσπευσε να το επικαλεστεί ως πρόσχημα για τη νέα φορολογική επέλαση που ετοιμάζει για το 1998. Εγκυρες πληροφορίες αναφέρουν ότι με το παραπάνω πρόσχημα η κυβέρνηση αποφάσισε να εγκαταλείψει το σενάριο για την ισχνή αύξηση του αφορολόγητου ορίου κατά 200.000 δρχ. για το 1998 που σχεδίαζε αρχικά, με το επιχείρημα ότι θα επέφερε κόστος της τάξης των 40 δισ. δρχ. Με την ίδια λογική, πληροφορίες κάνουν λόγο για αναθεώρηση επί το αντιλαϊκότερον της "σφιχτής" εισοδηματικής πολιτικής που σχεδίαζε για το 1998 η κυβέρνηση και πρόβλεπε ονομαστικές αυξήσεις 2%+2%.
Τα παραπάνω προκύπτουν σαφέστατα και από τις χτεσινές δηλώσεις του υπουργού Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Γ. Παπαντωνίου,μετά τη συνεδρίαση της Κυβερνητικής Επιτροπής, με αντικείμενο τον προϋπολογισμό του 1998. Ο τελευταίος στις δηλώσεις του απέφυγε για άλλη μια φορά να αναφερθεί στα συγκεκριμένα μέτρα που θα προβλέπει ο προϋπολογισμός του 1998, παραπέμποντας για τελικές αποφάσεις στη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου που θα πραγματοποιηθεί την ερχόμενη Τετάρτη,το βράδυ της οποίας αναμένεται να κατατεθεί και ο προϋπολογισμός του επόμενου έτους στη Βουλή.
Δίνοντας το στίγμα της οικονομικής πολιτικής του '98, ο Γ. Παπαντωνίου ανέφερε ότι:
Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι τόσο από τις παραπάνω δηλώσεις όσο και από τη γενικότερη εικόνα, που έχει προβληθεί από την κυβέρνηση για τον προϋπολογισμό του 1998, προκύπτει ξεκάθαρα μία στροφή σε ακόμη πιο αντιλαϊκή και φιλομονοπωλιακή κατεύθυνση στην οικονομική πολιτική των επόμενων χρόνων, ενώ απουσιάζει παντελώς οποιαδήποτε αναφορά - ακόμη και σαν "στάχτη στα μάτια" - σε μέτρα που θα αποσκοπούν στην απονομή "κοινωνικής δικαιοσύνης".
Αντίθετα, η κυβέρνηση προωθεί με τον προϋπολογισμό του 1998 μέτρα που θα οδηγήσουν σε ακόμη μεγαλύτερη αφαίμαξη των λαϊκών εισοδημάτων όπως: