Τα θεμέλια για την ιδιωτικοποίηση της Εθνικής Τράπεζας - όπως και άλλων κρατικών τραπεζών και ΔΕΚΟ - είχαν τεθεί από το 1991, επί κυβέρνησης της ΝΔ. Πρόσχημα ήταν η "εξυγίανση" του προβληματικού χαρτοφυλακίου της Εθνικής Τράπεζας. Ας μην ξεχνάμε ότι η Εθνική Τράπεζα είχε αξιοποιηθεί στο παρελθόν από τα κόμματα που εναλλάσσονταν στην κυβερνητική εξουσία, σαν το "μεγάλο πλυντήριο" που ξέπλεναν τις βρωμιές τους οι διάφοροι μεγαλοεπιχειρηματίες από τα παλιά και νέα "τζάκια", με τα δανεικά και αγύριστα σε βάρος της Εθνικής Τράπεζας και της εθνικής οικονομίας, γενικότερα. Και αποτελεί κοινό μυστικό ότι η πολιτική που ακολούθησαν όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις και οι διοριζόμενες από την εκάστοτε κυβέρνηση διοικήσεις στην Τράπεζα έχει προκαλέσει τεράστια προβλήματα στην Εθνική Τράπεζα.Τεκμήριο, αλήθεια, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και η αποκάλυψη που είχε κάνει τον Ιούλη του 1991 ο τότε διοικητής της ΕΤΕ Μιχάλης Βρανόπουλος (δολοφονήθηκε το 1992), που είχε αποκαλύψει ότι "η Εθνική, τα τελευταία 20 χρόνια, δάνεισε, χωρίς επιστροφή, το ποσό των 2.326 δισ. δραχμών".Πρόκειται, κατά κύριο λόγο, για δανεικά και αγύριστα - τα γνωστά ως "θαλασσοδάνεια" - που είχε χορηγήσει η Τράπεζα στη μεγάλη ιδιωτική πρωτοβουλία.

Η πολιτική "κοινωνικοποιήσεων" των χρεών που είχαν βάλει στις επιχειρήσεις τους οι διάφοροι μεγαλοσχήμονες της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, καθώς και οι διαγραφές ή οι χαριστικές ρυθμίσεις (που γίνονταν με τις ευλογίες των κυβερνώντων), η Εθνική είχε χαρακτηριστεί σαν "χάρτινη τίγρης", καθώς την έπνιγαν (και δυστυχώς εξακολουθούν να την πνίγουν) τα επισφαλή δάνεια.

Ενα πρώτο βήμα, για την ενίσχυση του δείκτη φερεγγυότητας της Εθνικής και την ενίσχυση της ρευστότητας της τράπεζας, έγινε το 1991. Η τότε κυβέρνηση της ΝΔ είχε καταρτίσει σχέδιο αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου της ΕΤΕ κατά 120 δισ. δραχμές, με την έκδοση ομολογιακού δανείου αντίστοιχου ύψους, μετατρέψιμου σε μετοχές. Το δάνειο αυτό καλύφθηκε ολόκληρο από το υπουργείο Οικονομικών, με τη σύναψη σύμβασης με την Εθνική. Η σύμβαση προέβλεπε ότι κάθε χρόνο - αρχής γενομένης από το Νοέμβρη του 1994 και κάθε επόμενο Νοέμβρη - θα μετατρέπεται το 20% των ομολόγων σε μετοχές και θα αυξάνεται ανάλογα το μετοχικό κεφάλαιο της Τράπεζας, χωρίς όμως ποτέ μέχρι σήμερα να διευκρινιστεί αν το υπουργείο Οικονομικών θα κρατούσε στο χαρτοφυλάκιό του τις επιπλέον μετοχές της Εθνικής (που θα προέκυπταν από τη μετατροπή των ομολόγων) ή αν θα τις πούλαγε σε ιδιώτες.

Στην ουσία δηλαδή, η τότε κυβέρνηση της ΝΔ, με την έκδοση του συγκεκριμένου ομολογιακού δανείου της ΕΤΕ, έθετε τα θεμέλια για την άλωση και της Εθνικής Τράπεζας από το ιδιωτικό κεφάλαιο, υπηρετώντας πιστά την πολιτική της για "λιγότερο κράτος". Στα πλαίσια αυτά, εκδόθηκε και το ομολογιακό δάνειο των 119 δισ. δραχμών το 1991 (επί διοίκησης Βρανόπουλου), που έδινε τη δυνατότητα στον υπουργό Οικονομικών να πουλήσει μέχρι το 1998 ομολογίες αξίας 102,1 δισ. δραχμών σε ιδιώτες, εν γνώσει της τότε κυβέρνησης ότι έτσι θα μειωθεί δραστικά τη συμμετοχή του δημοσίου στο μετοχικό κεφάλαιο της ΕΤΕ και ο έλεγχός της θα περάσει στα χέρια της μεγάλης ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Και αυτό, είναι κάτι που δεν το είχε κρύψει ο τότε υπουργός Οικονομικών της ΝΔ Γ. Παλαιοκρασσάς, αλλά και άλλα στελέχη του οικονομικού επιτελείου της ΝΔ, ποτέ δεν είχαν πει πως στις προθέσεις της κυβέρνησής τους δεν ήταν να περάσει στα χέρια των ιδιωτών και ο έλεγχος της Εθνικής Τράπεζας με την πώληση των 8 εκατ. ομολόγων που ήταν μετατρέψιμα σε μετοχές.

Τα σχέδια της ΝΔ δεν "περπάτησαν", καθώς τον Οκτώβρη του 1993 επανήλθε το ΠΑΣΟΚ στην κυβερνητική εξουσία και το θέμα "πάγωσε". Ομως, με την αλλαγή κυβέρνησης δεν πάγωσαν ούτε τα μεγάλα προβλήματα της Εθνικής, που απαιτούσαν γενναία αύξηση του μετοχικού της κεφαλαίου, ούτε τα σχέδια για τη μερική ιδιωτικοποίησή της.Αντίθετα, εντάθηκαν οι πιέσεις από τους εκπροσώπους των πολυεθνικών και των κάθε είδους συνεταίρων τους στην Ελλάδα(ΣΕΒ κλπ.), για ιδιωτικοποίηση της Εθνικής και των μεγάλων κρατικών τραπεζών.

Το γεγονός ότι η αλλαγή της κυβέρνησης δε σήμανε και αλλαγή πολιτικής, επιβεβαιώνεται από τον τρόπο, με τον οποίο χειρίστηκε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το όλο θέμα της εξυγίανσης της Εθνικής Τράπεζας και ό,τι έχει να κάνει με το ιδιοκτησιακό της καθεστώς. Είναι χαρακτηριστικό ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αναζήτησε και αναζητά την αντιμετώπιση των προβλημάτων της Εθνικής - και της ελληνικής οικονομίας, γενικότερα - με μέτρα και πολιτικές που δε διαφέρουν σχεδόν σε τίποτε από τα μέτρα και τις πολιτικές των κυβερνήσεων της ΝΔ. Και δε θα μπορούσαν να υπάρξουν ουσιαστικές διαφορές, αφού η πολιτική και των δύο κομμάτων έχει προσδεθεί στον αυτόματο πιλότο των Βρυξελλών και του Μάαστριχτ.

Αυτό είναι κάτι που επιβεβαιώνεται, στην περίπτωση της Εθνικής, με τον τρόπο που "ρύθμισε" η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τις εκκρεμότητες του ομολογιακού δανείου του 1991. Η "ρύθμιση" των εκκρεμοτήτων, που συμφώνησαν τον Ιούλη του 1996 η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών με τη διορισμένη από την κυβέρνηση διοίκηση της ΕΤΕ, εναπέθετε την τύχη του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της Εθνικής στην πολιτική βούληση της εκάστοτε κυβέρνησης (σήμερα του ΠΑΣΟΚ, αύριο ίσως της ΝΔ ή κάποιου συνασπισμού κομμάτων κλπ.). Η σύμβαση προβλέπει πως από το 1997 μέχρι και το 2001 το νέο ομολογιακό δάνειο ύψους 102,1 δισ. δραχμών της ΕΤΕ (8.076.371 ομολογίες της τράπεζες) θα μετατραπεί υποχρεωτικά σε μετοχές με ρυθμό 20% το χρόνο.

Στην ουσία, δηλαδή, είχαμε μια ανανέωση των σχεδίων της ΝΔ, που απλά μετέθεταν το χρονοδιάγραμμα άλωσης της Εθνικής από τους ιδιώτες κατά 5 χρόνια. Ετσι, η δυνατότητα πώλησης των περίπου 8 εκατ. ομολόγων που ήταν μετατρέψιμα σε μετοχές, αντί να γίνει στην περίοδο 1994 - 1997 θα γίνει στην περίοδο 1997 - 2001. Αυτή είναι η ουσία της σύμβασης που υπέγραψαν το 1996 το υπουργείο Οικονομικών με την Εθνική Τράπεζα. Μια σύμβαση, η οποία δίνει τη δυνατότητα στην εκάστοτε πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών, να πουλήσει τις 8.076.371 μετοχές της ΕΤΕ σε ιδιώτες με ρυθμό 1.615.724 μετοχές το χρόνο.

Και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έκανε την αρχή, με την απόφασή της να αναθέσει σε 3 ξένους χρηματιστηριακούς οίκους την πώληση των πρώτων 1.615.724 μετοχών της ΕΤΕ στο εξωτερικό, μέσα σε ένα χρόνο.