Πού ξέρετε, λοιπόν; Οι Τούρκοι "ιστορικοί" μπορεί να έχουν δίκιο για τον Ομέρ, που εμείς οι μπαγαπόντηδες Ελληνες τον κάναμε Ομηρο. Και μπορεί ακόμη, το ίδιο κόλπο να κάναμε και με το Θαλή το Μιλήσιο. Να τον λέγαν, δηλαδή, απλώς Αλή και εμείς να του βάλαμε ένα "θήτα" μπροστά και να τον σφετεριστήκαμε από τους γείτονές μας. Και μπορεί, τέλος, και εκείνη η μεγάλη ποιήτρια της Λέσβου η Σαπφώ, να μην ήταν δική μας, όπως λέμε. Μπορεί, κάλλιστα, να ήταν μια στρουμπουλή χανούμ του 7ου π.Χ. αιώνα και η περίφημη ωδή της προς τη σελήνη να ήταν, στην πραγματικότητα, ένας παθητικός αμανές προς την ημισέληνο!

Βεβαίως, πολλά από αυτά τα ιστορικά και μυθικά ερωτήματα θα μπορούσαν ίσως να λυθούν από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης και να αποδειχτεί, τελικά, τίνος είναι το Αιγαίο. Αλλά ούτε οι Τούρκοι... χάγιεψαν να τρέχουν σε κατήδες, που δεν ξέρεις τι διάολοαποφάσεις μπορούν να σου βγάλουν, ούτε οι φίλοι τους οι Αμερικανοί ήταν διατεθειμένοι να προωθήσουν τέτοιες χρονοβόρες και απρόβλεπτες, εν μέρει, διαδικασίες. Προτίμησαν τη συνοπτική και σίγουρη "επίλυση" του προβλήματος, γι' αυτό απευθύνθηκαν στον Ελληνα πρωθυπουργό. "Ελα εδώ", του είπαν και άρχισαν να του αραδιάζουν διάφορα επιχειρήματα του τύπου "Ομηρος, Ομέρ" για να του αποδείξουν ότι "τα πάντα στο Αιγαίο είναι αμφισβητήσιμα και έχουν δίκιο οι Τούρκοι που από χρόνια ζητούν να έχουν μερίδιο στο αρχιπέλαγος". Και ο Ελληνας πρωθυπουργός "έντιμος" ων και "γαλαντόμος" ανεγνώρισε ευθύς το "δίκιο των γειτόνων μας" και παρεχώρησε, χωρίς αντιρρήσεις, το μισό Αιγαίο στους στρατοκράτες της Αγκυρας. Λέγεται, μάλιστα, ότι τώρα αισθάνεται τόσον υποχρεωμένος στους Αμερικανούς, που του άνοιξαν τα μάτια, για να πράξει το σωστό, ώστε σύντομα θα ανέλθει στο βήμα της Βουλής και θα ευχαριστήσει για άλλη μια φορά, δημοσίως, τις ΗΠΑ!

Τάσος ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ