Την άποψη του ΚΚΕ για τα ζητήματα ανάπτυξης στα πλαίσια της εφαρμογής μιας άλλης πολιτικής παρουσίασε στη Βουλή, μιλώντας για όταν προϋπολογισμό της επόμενης χρονιάς, ο γενικός αγορητής του Κόμματος, ΑχιλΛέας Κανταρτζή.Ο "Ρ" δημοσιεύει σήμερα το σχετικό απόσπασμα από την ομιλία του βουλευτή του Κόμματος:

"Ο Κρατικός Προϋπολογισμός, κάτω από προϋποθέσεις, θα μπορούσε να αποτελεί ένα σπουδαίο μέσο για την κοινωνικοοικονομική ανάπτυξη της χώρας, για την αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου υπέρ των εργαζομένων και των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, για την αναβάθμιση και επέκταση των κοινωνικών υπηρεσιών του κράτους, για τη βελτίωση συνολικά του βιοτικού επιπέδου του λαού μας. Για να γίνει αυτό χρειάζεται να διαμορφωθούν διαφορετικοί πολιτικοί συσχετισμοί από τους σημερινούς και μια άλλη πολιτική ανάπτυξης.Εξάλλου είναι γεγονός ότι το ζήτημα της οικονομικής ανάπτυξης, είναι ένα θέμα που έχει πολυσυζητηθεί και για το περιεχόμενο της οποίας έχει αναπτυχθεί μια ογκώδης φιλολογία.

Κατά την άποψη του ΚΚΕ το περιεχόμενο της ανάπτυξης, ο προσανατολισμός, τα μέσα και οι σκοποί της αποτελούν ένα κρίσιμο πολιτικό και ιδεολογικό ζήτημα και η κάθε πολιτική και κοινωνική δύναμη το απαντά ανάλογα με την ταξική της θέση.

Είναι γνωστό ότι η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων έχει ξεκάθαρη τοποθέτηση γι' αυτό το ζήτημα: "... οι κατ' εξοχήν υπεύθυνες για την ανταγωνιστικότητά τους, είναι οι ίδιες οι επιχειρήσεις... οι οποίες σε τελευταία ανάλυση, είναι αυτές που δημιουργούν την ανάπτυξη... " (Ανακοίνωση για τη Συγκριτική αξιολόγηση της ανταγωνιστικότητας της Ευρωπαϊκής Βιομηχανίας, 9 - 10 - 1996). Ουσιαστικά δηλαδή η παραπάνω θέση απηχεί την άποψη της αστικής τάξης σύμφωνα με την οποία το κεφάλαιο δημιουργεί την ανάπτυξη.

Αυτή η ιδεολογική προσέγγιση που υποβαθμίζει το ρόλο των εργαζομένων, οι οποίοι αποτελούν την κατ' εξοχήν παραγωγική δύναμη της κοινωνίας, πέραν του ότι αποτελεί κοινή ιδεολογική αντίληψη της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, όσο και της ΝΔ, αποτελεί χωρίς αμφιβολία το κομβικό σημείο προσανατολισμού της κυβερνητικής πολιτικής στον περιβόητο "Κοινωνικό Διάλογο", που ο στόχος του είναι να διοχετευτεί στους εργαζόμενους η αντίληψη ότι το πρόβλημα της ανάπτυξης συνδέεται με τη δημιουργία παραγόντων, που θα είναι επικεντρωμένοι στην ενίσχυση της αποδοτικότητας (κερδοφορίας) του κεφαλαίου, κάτι που αποτελεί αυτοσκοπό για το κεφάλαιο.

Κατά την άποψη του ΚΚΕ ανάπτυξη δε σημαίνει απλά και μόνον μια ποσοτική αύξηση των οικονομικών μεγεθών. Η ανάπτυξη πρέπει να έχει στο κέντρο της τον άνθρωπο και τις ανάγκες του και να αναγνωρίζει ότι η πιο σημαντική παραγωγική δύναμη είναι ο εργαζόμενος. Με άλλα λόγια, πέρα από τους ποσοτικούς δείκτες, ανάπτυξη σημαίνει μια ποιοτική αύξηση και ιδιαίτερα προσήλωση σε κοινωνικούς στόχους. Ουσιαστικά δηλαδή θα πρέπει να υπάρχει μια εναρμόνιση της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης της οποίας το κέντρο βαρύτητας, ο προσανατολισμός της, θα πρέπει να είναι η βελτίωση του επιπέδου διαβίωσης των εργαζομένων, συνταξιούχων και γενικά ολόκληρου του λαού. Τα επίπεδα διαβίωσης αναφέρονται στην ικανοποίηση των βασικών αναγκών του λαού, οι οποίοι φυσικά έχουν διαχρονικά πο - σοτικοποιηθεί και ποιοτικοποιηθεί. Οι ανάγκες αυτές αφορούν κυρίως τη διατροφή, την ένδυση, τη στέγαση, την υγεία, την εκπαίδευση, την κοινωνική ασφάλιση, την απασχόληση, τις συνθήκες εργασίας, την αναψυχή, τον πολιτισμό κ. τ. λ.

Κατά συνέπεια το περιεχόμενο του όρου "ανάπτυξη" συμπεριλαμβάνει και την κοινωνική αντίληψη του όρου και υπ' αυτή την έννοια πρέπει να είναι συνώνυμη με τη βελτίωση των επιπέδων διαβίωσης του λαού και κυρίως με τη διασφάλιση του δικαιώματος στην εργασία, κάτι που μπορεί να χαρακτηρίσει μια πολιτική σαν φιλολαϊκή.

Επομένως πρέπει να γίνουν εκείνες οι αλλαγές στην οικονομία, που να οδηγούν σε μια νέα ποιότητα ανάπτυξης, σύμφωνα με το κριτήριο των υψηλότερων κοινωνικών αποτελεσμάτων στην κατεύθυνση της αναβάθμισης της προσωπικότητας των εργαζομένων, της πρώτης παραγωγικής δύναμης της κοινωνίας. Δηλαδή, οι κοινωνικοί και οικονομικοί στόχοι πρέπει να συνυπάρχουν, γιατί, πέρα από τη σημασία που μπορούν να έχουν (η υγεία, η εκπαίδευση κ. τ. λ. ) αποτελούν συγχρόνως και παράγοντες που βελτιώνουν την παραγωγικότητα της εργασίας.

Βασική όμως προϋπόθεση για την επίτευξη των παραπάνω στόχων είναι η επιλογή των κατάλληλων οργάνων, των φορέων της αναπτυξιακής πολιτικής, που να αναβαθμίζει την αξία της ανθρώπινης ζωής και όχι να την υποβαθμίζει όπως πράττει η κυβερνητική πολιτική, στόχος της οποίας είναι η εξασφάλιση όλων εκείνων των προϋποθέσεων που διασφαλίζουν τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης.Κατά την άποψή του ΚΚΕ ο δημόσιος τομέας, μέσα σε συνθήκες μιας άλλης πολιτικής εξουσίας, πρέπει να αναλάβει το ρόλο του κεντρικού προγραμματιστή, του αναπτυξιακού μοχλού. Ενα ρόλο που εξ αντικειμένου δεν μπορεί να αναλάβει ο ιδιωτικός τομέας δεδομένου ότι οι δραστηριότητές του, έχουν σαφώς διαφορετικό προσανατολισμό από τον παραπάνω επιδιωκόμενο.

Η υλοποίηση του κοινωνικοοικονομικού στόχου απαιτεί την ανάγκη επενδύσεων προκειμένου ν' αναπτυχθούν οι παραγωγικές δυνάμεις της χώρας, η εσωτερική αγορά, εφόσον η έννοια της αυτοδύναμης ανάπτυξης έχει στο επίκεντρό της πρώτα και κύρια την εγχώρια παραγωγή και αγορά.

Χωρίς να παραγνωρίζεται η βαρύτητα και των άλλων τομέων της οικονομίας, θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στην ενίσχυση της ανάπτυξης τόσο του πρωτογενούς (γεωργία), όσο και του δευτερογενούς τομέα της οικονομίας (βιομηχανία, ενέργεια, κατασκευές), δεδομένου ότι είναι κοινά παραδεκτό, ότι οι τομείς ανάπτυξης της οικονομίας στα πλαίσια χάραξης ενός εθνικού σχεδιασμού οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής, με κύριο στόχο τη διασφάλιση μιας άνετης και αξιοπρεπούς ζωής για τον καθένα.

Το κύριο ζήτημα που δίνει τη δυνατότητα χάραξης μιας εθνικής πολιτικής σ' όλα τα επίπεδα είναι ο απεγκλωβισμός από τις κοινοτικές δεσμεύσεις στα γνωστά πλαίσια της ΟΝΕ και που αποτελούν τμήματα ενός συνόλου της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης".