Βουνοκορφές, βάραθρα και απόκρημνα φαράγγια. Ποτάμια και τρεχούμενα νερά. Αρχαίες πόλεις, βυζαντινές εκκλησίες, φράγκικα κάστρα. Ανθρωποι βουνίσιοι, ελεύθεροι και ατίθασοι. Παντού διάσπαρτα χωριουδάκια, με το μάτι να χάνεται στον πράσινο ορίζοντα των ελατοκορφών. Ανάμεσά τους η Δημητσάνα.Σε 2,5 ώρες απ' την Αθήνα ο επισκέπτης βρίσκεται σ' ένα εντελώς διαφορετικό περιβάλλον, όπου ακόμα και οι... πέτρες είναι ευτυχισμένες. Εδώ χτυπάει η καρδιά του Μοριά, εδώ συναντάς παντού την Ελευθερία, που διάλεξε αυτό το φαράγγι του Λουσίου για να κρυφτεί τετρακόσια χρόνια και να γοητεύσει τους Δημητσανίτες αγωνιστές.

Οι φίλοι της ιστορίας είναι ερωτευμένοι με τη Δημητσάνα, σπουδάζουν το πνεύμα της περίφημης Σχολής της και τραγουδούν στο ίδιο μονοπάτι που οδηγεί στο κρυφό σχολείο: "Φεγγαράκι μου λαμπρό, φέγγε μου να περπατώ, να πηγαίνω στο σχολειό, να μαθαίνω γράμματα, του Θεού τα πράγματα...". Αυτά του "Θεού τα πράγματα" - τα μοναστήρια και τα κάστρα της χιλιετίας - ζει ο προνομιούχος εκδρομέας σ' έναν τόπο αξέχαστων εμπειριών. Κλίμα, ομορφιές, αξίες, κάνουν την παραμονή υγιεινή, εντυπωσιακή, σοφή.

Από τη Δημητσάνα μπορείτε να επισκεφτείτε τη Στεμνίτσα, το Παλαιοχώρι, το Ζυγοβίστι, το δάσος του Μαινάλου, το Χρυσοβίτσι - εκεί βρίσκεται και το σπίτι του Κολοκοτρώνη - η Ζάτουνα, η Καρκαλού, το Ράδου, μ' όλα τα μυστικά της παραδοσιακής καλοπέρασης.