Τούτες τις χρονιάρες μέρες, που οι ευχές για τους ανθρώπους του μόχθου εκφράζουν τις προσδοκίες τους για ό,τι το καλύτερο στους ίδιους και σ' όλη την ανθρωπότητα, το μήνυμα για "επί γης ειρήνη", δεν αποτελεί μια τυπική ευχή. Είναι απαίτηση και ανάγκη, αφορά τη ζωή και την ύπαρξη της ανθρωπότητας, την προστασία της από τις επιβουλές των κυρίαρχων κύκλων της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας και της "νέας τάξης πραγμάτων", που όσο εξουσιάζει τους λαούς τόσο δυναμώνει ο κίνδυνος να παίρνουν σάρκα και οστά οι πολεμοκάπηλες διαθέσεις τους. Η νέα δομή του ΝΑΤΟ δεν προϊδεάζει απλά για τις προθέσεις της ασύδοτης δράσης αυτών που τη σχεδίασαν και όσων τη συναποφάσισαν. Η πείρα από τις πολεμικές αναμετρήσεις στην περιοχή μας, οι εστίες έντασης στη γειτονιά μας, το γεγονός ότι η χώρα μας βρίσκεται στο επίκεντρο αυτών των εστιών, δεν μπορεί να αφήνει αδιάφορο το λαό, γνωρίζοντας ότι το μέλλον παρουσιάζεται δυσοίωνο. Τα επιχειρήματα όλων των πολιτικών δυνάμεων που αποδέχτηκαν τη νέα κατάσταση, στο όνομα του "ρεαλισμού της νέας τάξης", της προσαρμογής στη "νέα" πραγματικότητα, της "αναβάθμισης" της χώρας στο διεθνές στερέωμα και των δυνατοτήτων υπεράσπισης των κυριαρχικών δικαιωμάτων - αδιάφορο αν στο παρελθόν το ίδιο το ΝΑΤΟ διέψευδε έμπρακτα ανάλογες προσδοκίες - βρίσκονται στο κενό. Οι επικρίσεις για"εθνικιστικό απομονωτισμό" από τον Κ. Σημίτη, δεν μπορούν να συγκαλύψουν το γεγονός ότι η άρχουσα τάξη της χώρας εμπλέκεται συνειδητά στους τυχοδιωκτισμούς των πολυεθνικών, προς όφελος του άκρατου πλουτισμού, θυσιάζοντας την ίδια την ειρήνη. Τούτες τις μέρες, στο "έμπα" του καινούριου χρόνου, που ο απολογισμός των πεπραγμένων της επίσημης πολιτικής ηγεσίας, γίνεται αφορμή για μια ακόμη προσπάθεια προπαγανδιστικής παραπλάνησης των εργαζομένων, οι ευχές για "ειρήνη στον κόσμο", βρίσκουν δικαίωση μέσα από τους λαϊκούς αγώνες ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επιβουλές της "νέας τάξης", ενάντια στη νέα δομή του ΝΑΤΟ, για την αποχώρηση της Ελλάδας από τη λυκοσυμμαχία.