Για έβδομη συνεχή χρονιά οι κάτοικοι της Βορειοκεντρικής Εύβοιας (περιοχής Μαντουδίου), θα βιώσουν την πολιτική της κοινωνικής αναλγησίας, της παραγωγικής υποβάθμισης και της ανεργίας που επέβαλαν εν ονόματι της "ελεύθερης αγοράς" οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, από το 1990 και μετά, όταν η νεοφιλελεύθερη λαίλαπα του ξεπουλήματος και των ιδιωτικοποιήσεων, έκλεισε στο διάβα της το μοναδικό πλούτο της περιοχής, τα μεταλλεία λευκόλιθου Σκαλιστήρη και Παπαστρατή. Βέβαια, και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, πριν και μετά τη δικτατορία, είχαν "φροντίσει" από τις αρχές της δεκαετίας του 1960, ακόμα, να προσφέρουν "γην και ύδωρ" στο δύο "τζάκια", για να μην υπάρξει σε κανένα άλλο τομέα ανάπτυξη.

Το ξεπούλημα, ξανά, του συγκροτήματος "πρώην Σκαλιστήρη" πριν ενάμιση χρόνο και η προετοιμασία για την ίδια δουλιά του "πρώην Παπαστρατή" στον ίδιο μεγαλοεπιχειρηματία Κ. Βαρβούτη, από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο δεν έλυσε κανένα πρόβλημα, αλλά, αντίθετα έγινε ο "ιμάντας" για κάθε είδους παροχές και κίνητρα στον ιδιώτη, σε βαθμό να μην έχει βάλει ακόμα το χέρι στην τσέπη ο ίδιος για επενδύσεις, ενώ δεν προφταίνει να μετράει κέρδη. Και όλα αυτά, κάτω από ένα ιδιότυπο καθεστώς τρομοκρατίας, που έχει επιβάλλει στους εργαζόμενους της περιοχής, εκμεταλλευόμενος το υψηλό ποσοστό ανεργίας, τη φτώχεια και την ανάγκη για εργασία.

Σ' αυτό το παιχνίδι της καλλιέργειας ίματζ "σωτήρα της περιοχής" έχουν μπει εξ αρχής και οι ελεγχόμενοι από το κυβερνών κόμμα του ΠΑΣΟΚ, αιρετοί "άρχοντες" της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, φοβούμενοι μια κοινωνική έκρηξη. Ενα πρώτο σημάδι ήταν η σημαντική πτώση (10%) της εκλογικής δύναμης του κυβερνώντος κόμματος στην περιοχή, στις εκλογές. Γι' αυτό η δημιουργία σωματείου ανέργων - εργαζομένων, πριν λίγο καιρό - που θεωρούν "έξω από την εμβέλειά τους" - προξένησε αναστάτωση στον μεγαλοεπιχειρηματία, αλλά και στους φιλοκυβερνητικούς αιρετούς, που κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους, για να το απομονώσουν και να το διαλύσουν. Ομως, τα στοιχεία είναι συγκλονιστικά και εις βάρος τους, αφού η περιοχή έχει καταντήσει - και με δική τους μεγάλη ευθύνη - παραγωγικά "νεκροταφείο". Να τι δείχνουν τα στοιχεία έρευνας που το συμπέρασμά της είναι ότι η φτώχεια, το μαράζωμα, η περιθωριοποίηση είναι τα κύρια χαρακτηριστικά και το σημαντικότερο, ότι η ακολουθούμενη πολιτική θα τα εντείνει.

Με δεδομένα τα στοιχεία της έρευνας και την αντιλαϊκή - αντεργατική και αντιαναπτυξιακή πολιτική, τίθεται επιτακτικά το ζήτημα για την εφαρμογή μιας άλλης πολιτικής. Πολιτική, που θα αξιοποιεί προς όφελος του λαού και της χώρας τις επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας (όπως είναι οι δύο μεταλλευτικές του ορυκτού πλούτου) υπό δημόσιο έλεγχο, θα προγραμματίζει και θα οργανώνει σχεδιασμένα την οικονομία. Σ' αυτή την κατεύθυνση, εργαζόμενοι, άνεργοι, αγρότες, ΕΒΕ, γυναίκες και νεολαία της Βορειοκεντρικής Εύβοιας μπορούν να βάλουν το δικό τους λιθαράκι, δημιουργώντας ένα κοινωνικό μέτωπο πάλης που θα αγωνιστεί με τους υπόλοιπους εργαζόμενους της Εύβοιας για τη δημιουργία Δημόσιου Ενιαίου Φορέα Λευκολίθου, δημιουργία δασοβιομηχανικού συγκροτήματος, κατάργηση και δήμευση των δεκάδων χιλιάδων στρεμμάτων μοναστηριακών τσιφλικιών και του Αγγλου μεγαλοτσιφλικά Μπέικερ, υλοποίηση του αρδευτικού έργου και κάμπου του Μαντουδίου και επέκτασή του, αξιοποίηση του λιμανιού στο Κυμάσι, δημιουργία υποδομών, ανάπτυξη του τουρισμού κ.ά.