Το θερμόμετρο στο Αιγαίο ανεβαίνει για μια ακόμα φορά. Παρά τις επιμελείς προσπάθειες των κυβερνώντων, αμέσως μετά τη Συμφωνία της Μαδρίτης, να ενισχύσουν τη γραμμή της εξωτερικής τους πολιτικής με αναφορές στο πόσο αυτή συμβάλλει στην υπεράσπιση της ειρήνης στην περιοχή, η πραγματικότητα τούς διαψεύδει καθημερινά. Το ίδιο, πανηγυρικά θα λέγαμε, διαψεύδεται ότι η μόνιμη κυβερνητική πρακτική της αποστολής "προσκλήσεων" προς στους ιμπεριαλιστές, για την ανάληψη "επιδιαιτητικών πρωτοβουλιών" στην περιοχή, μπορεί να έχει θετικά αποτελέσματα για τη μείωση της έντασης. Αντίθετα, εκείνο που επιβεβαιώνεται είναι ότι κάθε εκδήλωση της κρίσης μεταξύ Ελλάδας - Τουρκίας αποτελεί προάγγελο της επόμενης κρίσης, που κανείς δε γνωρίζει το εύρος και το χαρακτήρα της. Κι όμως, η κυβέρνηση παρακολουθεί αυτή την επαναλαμβανόμενη κατάσταση και τη "διαχειρίζεται" με μέσα και πολιτικές κινήσεις, οι οποίες αποτελούν "εγγύηση" για τη διαιώνιση του "φαύλου κύκλου", που απειλεί να συμπαρασύρει στη δίνη του το Αιγαίο.
***
Η τελευταία πράξη του έργου, η τουρκική αεροναυτική άσκηση, που, αν και δεν έχει ακόμα πραγματοποιηθεί, ήταν αρκετή η ανακοίνωσή της για να προκαλέσει όξυνση, δηλώνει το σταθερό προσανατολισμό του κατεστημένου της Αγκυρας στην πολιτική των προκλήσεων. Προκλήσεις, που επιδιώκουν, βάσει συντονισμένου σχεδίου, να κατοχυρώσουν μια "γκρίζα" απόχρωση στο Αιγαίο και να ενισχύσουν εκ μέρους της Αγκυρας την αμφισβήτηση των ελληνικών συνόρων. Ομως, ο ήδη περίπλοκος χαρακτήρας των ελληνο-τουρκικών προβλημάτων καθίσταται ακόμα πιο περίπλοκος και επικίνδυνος με την παρείσφρηση τρίτων μεταξύ των δυο χωρών. Πρόκειται για εκείνους τους "τρίτους", που, αν και έχουν ξεκαθαρίσει ότι δε θεωρούν το Αιγαίο ούτε ελληνικό, ούτε τουρκικό, αλλά αμερικανοΝΑΤΟικό, αναγορεύονται από την ελληνική κυβέρνηση σε"προστάτες" των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων!
Δε χρειάζεται να είσαι μάντης για να προβλέψεις την πρώτη κίνηση της κυβέρνησης, κάθε φορά που τα Ελληνοτουρκικά βρίσκονται στην επικαιρότητα: Οι υπουργοί της κυβέρνησης, από τους αρμόδιους για θέματα Αμυνας μέχρι τους αρμόδιους για θέματα Εξωτερικών, παίρνουν σειρά έξω από το γραφείο του εκάστοτε Αμερικανού πρέσβη στην Αθήνα... Εκεί καταθέτουν τις ελληνικές "ανησυχίες" και ζητούν από τη "σύμμαχο" να παρέμβει...
Με άλλα λόγια, ζητούν από το λύκο να φυλάξει τα πρόβατα. Καλούν εκείνον που έχει αποδεχτεί τις αιτιάσεις της γείτονος, ότι μεταξύ Ελλάδας - Τουρκίας υπάρχουν "συνολικές εδαφικές διαφορές" (!), να βάλει τάξη στο Αιγαίο... Καλούν εκείνον, που, μέσω του ΝΑΤΟ και της νέας δομής του, αμφισβητεί το δικαίωμα της χώρας να προφυλάσσει την επικράτειά της, να θέσει "δίκαιους" κανόνες στο Αιγαίο... Τελικά, καλούν εκείνους, τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, που όπως και η Τουρκία, αμφισβητούν το εύρος του ελληνικού εθνικού εναέριου χώρου και έχουν αναγορεύσει την Αγκυρα σε "προστάτη των συμφερόντων της Δύσης στην Ανατολική Μεσόγειο", να "επιλύσουν" τις ελληνοτουρκικές διαφορές!
***
Ανάλογη είναι η τακτική των κυβερνώντων απέναντι και στην ΕΕ. Η Αθήνα αναζητά την ενίσχυση των θέσεών της έναντι της Τουρκίας, επενδύοντας σε μια πολιτική που καθιστά τη χώρα "νομαρχία των Βρυξελλών". Ετσι, αφ' ενός, η Ελλάδα προσδένεται βαθύτερα στο άρμα του Διευθυντηρίου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα κοινωνικά, οικονομικά, δημοκρατικά δικαιώματα του λαού, αφ' ετέρου, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις καθίστανται προνομιακό πεδίο για την εκδήλωση των αντιθέσεων και των παιγνίων μεταξύ των ιμπεριαλιστών. Το Αιγαίο, δηλαδή, μετατρέπεται, κατόπιν και της τακτικής της κυβέρνησης, σε θάλασσα, όπου, πέραν από τις ελληνοτουρκικές διαφορές, λιμνάζουν και οι ενδοϊμπεριαλιστικοί διαγκωνισμοί. Διαγκωνισμοί, που ΗΠΑ και ΕΕ αναπτύσσουν για να εδραιώσουν τις σφαίρες επιρροής τους, στο πλαίσιο της "νέας τάξης". Και όμως, είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι κάθε φορά που οι σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας εντάχθηκαν στο συνολικότερο "θέατρο" των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων, οι δυο λαοί το πλήρωσαν ακριβά, όπως την περίοδο της μικρασιατικής εκστρατείας και καταστροφής. Παρεμπιπτόντως, το γεγονός ότι, με αφορμή το κύμα λαθρομετανάστευσης των Κούρδων προσφύγων, οι Γερμανοί επιχειρούν να αποκτήσουν δικαίωμα ανοιχτής ή συγκεκαλυμμένης στρατιωτικής παρουσίας στα νερά της Ανατολικής Μεσογείου, αποτελεί αιτία πρόσθετων κινδύνων.
***
Το συμφέρον και των δυο πλευρών στο Αιγαίο συνεπάγεται το αυτονόητο: Την πτώση του θερμομέτρου ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία. Και επ' αυτού κανείς δε διαφωνεί. Αλλά το ερώτημα είναι το πώς θα γίνει κατορθωτή η εγκαθίδρυση ενός καθεστώτος συνεννόησης. Το σίγουρο είναι ότι αυτή η προοπτική δεν περνά μέσα από τα ΝΑΤΟικά επιτελεία. Δεν έχει καμία σχέση με τις γερμανικές επιδιώξεις και την ανάμειξη της ΕΕ στην περιοχή. Η αλήθεια είναι ότι κάθε επέμβαση των τελευταίων λειτουργεί ως λάδι στη φωτιά. Το σίγουρο είναι, επίσης, ότι η ειρήνη στο Αιγαίο δεν εξυπηρετείται, όσο το πάνω χέρι στις δυο όχθες του αρχιπελάγους έχουν οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, που διεκδικούν για τον εαυτό τους το ρόλο του χωροφύλακα των Βαλκανίων. Η ειρήνη στο Αιγαίο θα διασφαλιστεί μόνο αν το πάνω χέρι το πάρουν οι δυνάμεις εκείνες, που έχουν κάθε λόγο να απεύχονται τον πόλεμο, γιατί είναι εκείνες που πάντοτε πληρώνουν με το αίμα τους τους πολέμους, στους οποίους τους σπρώχνουν τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών και των καπιταλιστών. Οσο κι αν κάποιοι το θεωρούν πολύ μακρινό, η πραγματικότητα είναι μία: Ο πιο σύντομος δρόμος για την ειρήνη στο Αιγαίο είναι το πέρασμα της τύχης των δυο χωρών στα χέρια των λαών τους και όχι στα χέρια του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, της Κομισιόν και των υποτακτικών τους.
Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
Οσο κι αν κάποιοι το θεωρούν πολύ μακρινό, η πραγματικότητα είναι μία: Ο πιο σύντομος δρόμος για την ειρήνη στο Αιγαίο είναι το πέρασμα της τύχης των δυο χωρών στα χέρια των λαών τους και όχι στα χέρια του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, της Κομισιόν και των υποτακτικών τους
Feeds
"ΕΚΡΗΞΕΙΣ" καπιταλιστικής ασυδοσίας 
