Λίγοι μήνες πέρασαν από τη συμφωνία της ινδονησιακής κυβέρνησης με τα στελέχη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για την παροχή δανείου ύψους 40 δισ. δολαρίων στο καθεστώς Σουχάρτο. Αφορμή; Η ταχεία επιδείνωση της οικονομίας και η καθοδική πορεία του εθνικού νομίσματος (ρουπία)... Επρεπε, έλεγαν τότε τα στελέχη του ΔΝΤ, να δοθεί το δάνειο για να στηριχτεί η οικονομία μιας χώρας που πρόσφατα είχε καταταγεί στη δυναμική ομάδα των "τίγρεων" της Νοτιοανατολικής Ασίας.

Οι μήνες πέρασαν, αλλά τίποτε δε φάνηκε να αναχαιτίζει τις πανταχόθεν πιέσεις που ασκήθηκαν έναντι της ρουπίας. Οσο για τα 200.000.000 Ινδονήσιων... η ζωή τους δοκιμάστηκε και δοκιμάζεται καθώς η άγρια λεπίδα της οικονομικής κρίσης θερίζει θέσεις εργασίας και ανεβάζει στα ύψη τις τιμές βασικών - για την επιβίωση - προϊόντων!

Ηταν, έτσι, τουλάχιστον αναμενόμενες οι άγριες σκηνές πανικού που εκτυλίχτηκαν στα τέλη της βδομάδας, όταν χιλιάδες Ινδονήσιοι "εισέβαλαν" σε καταστήματα τροφίμων για να εξασφαλίσουν τα προς το ζην, μετά τις έντονες φημολογίες για άμεσο διπλασιασμό στις τιμές των προϊόντων. Οσο, για τον πολυχρονεμένο μονάρχη, τον επί 32 χρόνια "Πρόεδρο" Σουχάρτο και εκεί οι φήμες οργίαζαν, καθώς άλλοι τον ήθελαν βαριά άρρωστο ή πεθαμένο... Δεν έλειψαν και οι πληροφορίες για την επιβολή (νέου... ) στρατιωτικού νόμου.

Μέσα σ' αυτόν τον πανικό και ενώ το οικονομικο-κοινωνικό ηφαίστειο της Ινδονησίας άρχισε να κοχλάζει, εμφανίστηκαν και πάλι τα στελέχη του ΔΝΤ, συνοδευόμενα από τους απεσταλμένους του Προέδρου Κλίντον. Η αρχική τους δυσαρέσκεια για τον προϋπολογισμό της κυβέρνησης Σουχάρτο ξεπεράστηκε, όταν ο κουρασμένος "Πρόεδρος" προέβη σε δήλωση τυφλής υπακοής για την πλήρη και αυστηρή εφαρμογή των όρων και των προγραμμάτων του ΔΝΤ.