Η κυβερνητική τακτική πιστοποιεί ότι ο υπουργός Εξωτερικών δεν κάνει τίποτε περισσότερο απ' ό,τι συνάδει με τις μεθόδους που μετέρχεται το κόμμα και η κυβέρνηση στην οποία συμμετέχει. Τακτική "εισαγγελέα", "ροπαλοφόρου" και "τραμπούκου" σε διατεταγμένη υπηρεσία, ενάντια, όχι μόνο σε όσους αγωνίζονται, όχι μόνο σε όσους κατακρίνουν, αλλά ενάντια και σε εκείνους που απλώς διαφωνούν με τις επιταγές του Μεγάρου Μαξίμου και της Χαρ. Τρικούπη. Ως προς το τελευταίο, είναι ενδεικτικό ότι αυτή η λογική της "πάταξης" όσων δεν εμφορούνται από τις "εκσυγχρονιστικές" ιδέες, μεγαλουργεί και στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ. Αλλωστε, δεν είναι μόνο ο Γιαννόπουλος που χαρακτηρίζει "αποστάτες" εκείνους εντός του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι δεν τον ακολουθούν στο "λιβάνισμα" του Κ. Σημίτη. Είναι και ο μηνυτής του "Ρ", ο κ. Πάγκαλος, που επιζητά τον "αποκεφαλισμό" συναδέλφων του - μελών του ΕΓ του ΠΑΣΟΚ, αλλά και ολόκληρης της οργάνωσης της Νεολαίας του ΠΑΣΟΚ, όπου οι συσχετισμοί μεταξύ των διαφόρων τάσεων στο εσωτερικό της δεν τον ευχαριστούν.

***

1. Τη μετατροπή του κράτους σε "μπράβο", στην υπηρεσία μιας πολυεθνικής, της TVX, και της μετατροπής μιας ολόκληρης περιοχής, της Ολυμπιάδας Χαλκιδικής, σε "στρατόπεδο συγκέντρωσης".

2. Την αποθέωση της πρακτικής, του "σε τυλίγω σε μια κόλλα χαρτί", που έχει εφαρμόσει εναντίον των Ελλήνων αγροτών μέσω των αγροτοδικείων, καθιστώντας την ύπαιθρο μια απέραντη ...Σχολή Ευελπίδων.

3. Την ανάσυρση χουντικών νόμων και διαταγμάτων που έχουν "βρικολακιάσει" κατά των λαϊκών στρωμάτων, που κινητοποιούνται (αγρότες, Ολυμπιάδα Χαλκιδικής) ενάντια στην ακολουθούμενη πολιτική.

4. Την ποινικοποίηση ακόμα και της διαφορετικής γνώμης, αφού πολίτες που δε συμφωνούν με την τέλεση της Ολυμπιάδας στην Αθήνα στάλθηκαν επί των ημερών αυτής της κυβέρνησης στα δικαστήρια.

5. Τη νομιμοποίηση του χαφιεδισμού, όχι μόνο μέσω των "ήξεις - αφήξεις", όταν χαφιέδες πιάνονται επ' αυτοφώρω επί το έργο (υπόθεση παρακολούθησης μελών της ΕΣΑΚ), αλλά και μέσω επίσημων δηλώσεων αρμοδίων (Ρέππας), που διατείνονται ότι οι μηχανισμοί καταστολής πρέπει να παρακολουθούν οποιαδήποτε δημόσια συνάθροιση.

6. Την "ιδεολογικοποίηση" του ξύλου ενάντια σε εργαζόμενους και λαϊκά στρώματα, αφού τούτη η κυβέρνηση φρόντισε από νωρίς να αυτοχριστεί ως εκπρόσωπος του "κοινωνικού φραγγελίου" και του "κοινωνικού αυτοματισμού".

7. Τον περιορισμό της διακίνησης ιδεών και πληροφοριών που δε συμφέρουν την κυβέρνηση, μέσω δικαστικών διώξεων κατά δημοσιογράφων (Χαρβαλιάς, Καραγιάννη) με την κατηγορία της "κατασκοπίας", στις οποίες πρωτοστατεί το υπουργείο Εξωτερικών.

8. Την τακτική των ανοιχτών απειλών κατά των δημοσιογράφων, που δεν ελεεινολογούν εναντίον των αγωνιζόμενων αγροτών και με τους οποίους (δημοσιογράφους) πρέπει να ασχοληθεί ο εισαγγελέας, σύμφωνα με τον υπουργό Δικαιοσύνης.

9. Την εκστόμιση "απαγόρευσης" προς τα κόμματα να ασκούν κριτική στην κυβέρνηση για θέματα εξωτερικής πολιτικής, με την υφέρπουσα κατηγορία ότι υπονομεύουν το "έθνος".

10. Τον αγοραίο αντικομμουνισμό, που η κυβέρνηση ξεκίνησε με απειλές για επαναφορά του "ιδιώνυμου" και του νόμου 509, πέρασε στις συκοφαντίες του ίδιου του κ. Σημίτη, έφτασε να παραλληλίσει το ΚΚΕ με τον Λεπέν (!), επειδή το Κόμμα δε συναινεί στην ευρωυποταγή, τον μετεξέλιξε σε εξώδικα υπουργών κατά του "Ρ", με την απαίτηση να κάνει η εφημερίδα δήλωση μετανοίας (!), επειδή στέκεται στο πλευρό των εργαζομένων και κατέληξε, εσχάτως, σε μηνύσεις κατά του "Ρ", όπως αυτή του υπουργού Εξωτερικών.

Ολα αυτά οδηγούν σε ένα είδος "πολιτικής διαπαιδαγώγησης" προς τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που αντικατοπτρίζεται σε φαινόμενα, όπως εκείνο, όπου ο πρόεδρος ομοσπονδίας, συνδικαλιστής της ΠΑΣΚΕ, έφτασε στο σημείο να μηνύσει συναδέλφους του συνδικαλιστές - που αγωνίζονταν για τον υπέρ όλων αγώνα, για το ψωμί των συναδέλφων τους στο ΜΙΝΙΟΝ - για την ...κριτική που του άσκησαν...

***

• Η κυβέρνηση ζητά από τον ελληνικό λαό να πληρώσει τα πάνδεινα για να τον καταστήσει "σερβιτόρο" των Βρυξελλών.
• Η κυβέρνηση ζητά από τον ελληνικό λαό να πληρώσει το κόστος της μετατροπής της χώρας σε ανοιχτό προτεκτοράτο των ΗΠΑ και της ΕΕ.
• Η κυβέρνηση ζητά από τον ελληνικό λαό να πληρώσει το κόστος του ραγιά απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο και τους πολιτικούς υπηρέτες του.

Αυτά που ζητά η κυβέρνηση να πληρώσει ο ελληνικός λαός είναι πάρα πολλά. Και μόνο με τον αυταρχισμό, την τρομοκρατία, την καταστολή, την ποινικοποίηση της πολιτικής και κοινωνικής ζωής, μπορεί να το καταφέρει. Ετσι νομίζει. Γι' αυτό βάλλει με τέτοια σφοδρότητα εναντίον εκείνων που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της αποκάλυψης των προθέσεων και της πολιτικής της. Γι' αυτό επιδιώκει να φιμώσει το ΚΚΕ και το "Ρ" με τέτοια "εισαγγελικά" μέσα. Και νομίζει ότι θα το καταφέρει. Ας το νομίζει. Δε θα είναι η πρώτη, η κυβέρνηση και ο υπουργός των Εξωτερικών της, που θα αντιληφθεί ότι "σε τούτα δω τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει". Εχουν περάσει πολλοί, που υπέθεσαν ότι έχουν τη δύναμη να βάλουν φίμωτρο στους κομμουνιστές, για να τσακίσουν ευκολότερα το λαό. Και τούτη η κυβέρνηση ως ένας ακόμα ...περαστικός και ατυχής αντικομμουνιστής θα καταγραφεί.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ