Πέμπτη 15 Γενάρη 1998
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 32
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
Παθητική βία

Ενα από τα πιο αμφιλεγόμενα πρόσωπα της Ιστορίας υπήρξε ο Ναπολέων Βοναπάρτης, που άφησε την τελευταία του πνοή το Μάη του 1821, στο μικρό νησάκι του Ατλαντικού. Στην Αγία Ελένη, που δεν έκανε τότε το "θαύμα" της να σώσει τον Γάλλο ασθενή, που πριν από λίγο ήταν ο φόβος και ο τρόμος της Ευρώπης ολόκληρης και άλλαζε συνεχώς το ρου της ιστορίας. Η Αγία Ελένη στάθηκε απέναντί του άκαρδη, ασυγκίνητη, αφιλόξενη και αδιάφορη. Με βλέμμα παγερό, αντιμετώπισε εχθρικά τον "φιλοξενούμενό" της. Τον άνθρωπο με τις σπάνιες σωματικές και πνευματικές αρετές, αλλά και τα ακραία ψυχικά ελαττώματα. Τον (κάποτε) ενσαρκωτή της Γαλλικής Επανάστασης και αργότερα τον αναβιωτή του παλαιού καθεστώτος.

Ενα από τα πιο πολυσυζητημένα σύγχρονα θέματα είναι η τηλεοπτική βία, που κάνει (ή δεν κάνει) κακό στα παιδιά. Πολλές και αντικρουόμενες έρευνες, πολλές και διάφορες απόψεις, αλλά ποτέ αδιάφορες. Και τώρα θα αναρωτηθεί ο αναγνώστης, τι δουλιά έχει ο Ναπολέων με την τηλεόραση και γιατί αυτός ο συνειρμός. Σε απογευματινή εφημερίδα, διαβάσαμε μια έρευνα που έγινε στο Νησί της Αγίας Ελένης, όπου η τηλεόραση εισέβαλε πριν από τρία χρόνια. Θεαματική και επιβλητική εμφάνιση της ΤV, που δε θύμιζε τον Ναπολέοντα μετά το Βατερλώ, αλλά τον διοικητή της στρατιάς της εκστρατείας στην Ιταλία. Λέει, λοιπόν, η έρευνα: "Τα παιδιά στο νησί εκτίθενται στην ίδια ποσότητα και στην "ποιότητα" βίας, με τα παιδιά που ζουν στη Βρετανία, ωστόσο δεν εμφάνισαν αλλαγές στη συμπεριφορά τους, ούτε και ανέπτυξαν μιμητικές τάσεις. Τα παιδιά έχουν ανοσία".

Ενα από τα περιστατικά που θα μείνει χαραγμένο και αναλλοίωτο στη μνήμη μου είναι ένας περίπατος στο Πεδίον του Αρεως. Ηταν Μάης, ζεστός, γλυκός, ερωτικός, μυρωδάτος. Ο περσινός Μάης. Το Πεδίον του Αρεως είχε μεταμορφωθεί σε πεδίον μάχης. Οργασμός της φύσης, αλλά και των περιπτέρων, που ετοιμάζονταν να στηθούν για την έκθεση του βιβλίου. Ενας άνδρας και μια γυναίκα στο μεσοστράτι της ζωής τους προχωρούν μαζί, με βήματα συντονισμένα, βήματα αδελφωμένα, βήματα φιλικά και αγαπημένα. Περιδιαβαίνουν τα δρομάκια και συζητούν χαμηλόφωνα και διακριτικά. Ξαφνικά, ένας πυροβολισμός διαταράσσει τη γαλήνη και, αμέσως, ένας δεύτερος. Το μαγιάτικο απόγευμα με μιας ματώνει. Αναστατώνει τους δυο φίλους. Πλησιάζουν. "Τι έγινε", ρωτά η γυναίκα μια παρέα από δωδεκάχρονα περίπου παιδιά που κάνουν ποδήλατο. Λέει ο ένας: "Α, τίποτε το σπουδαίο, κάποιος Ελληνας αυτοκτόνησε πριν από ένα λεπτό". Διακόπτει ο άλλος: "Πες, ρε πρώτα ότι σκότωσε την ξένη γκόμενα και έπειτα τίναξε τα μυαλά του στον αέρα... Να, δυο μέτρα μπροστά από το περιπολικό θα τα δείτε χύμα στο χώμα... Ετσι έκανε και ο Σβαρτσενέγκερ, μόνο που ήταν γάτα. Ετσι τίναξε τα μυαλά του γκόμενου της γκόμενας και όχι τα δικά του. Αντε παιδιά πάμε...".

Ενα από τα πιο απογοητευτικά θεάματα είναι και η παιδική ανοσία που για πρώτη φορά αντιμετώπιζε κατά πρόσωπο η "έφηβος" της τρίτης ηλικίας. Η κυρία ξαφνιάστηκε από την περιγραφή της κορύφωσης της τραγωδίας. Είδε τα παιδιά να απομακρύνονται αδιάφορα, εθισμένα στη βία, είδε τον παγερό επαγγελματισμό των αστυνομικών και άθελά της γύρισε πίσω. Ξαναείδε τον εαυτό της δώδεκα χρόνων να ποδηλατεί με την παρέα της και να διηγείται έντρομη μια δολοφονία που είχε ακούσει πως είχε γίνει από κάποιον κακό, κάπου, κάποτε. Ξανάνιωσε τα δάκρυα να κυλούν από τα μάτια της, αλλά και των άλλων παιδιών, δάκρυα καυτά, που θα ζέσταιναν ακόμη και τα παγωμένα νερά του Ατλαντικού που δροσίζουν την Αγία Ελένη. Ηταν δάκρυα αθώα, παιδικά, τρυφερά, δάκρυα που τρέχανε από μάτια που δεν είχαν την τηλεοπτική βία καθημερινά να αντικρίζουν. Γι' αυτό δακρύζουν. Ακόμα. "Και η ανοσία, ο εθισμός, ο οχαδελφισμός, η αδράνεια, η απάθεια δεν είναι ένα είδος παθητικής βίας;", ρώτησε το φίλο της, που την κοιτούσε, έτσι, σα να συμφωνούσε.

Τιτίνα ΔΑΝΕΛΛΗ


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ