Μια από τις σημαντικότερες μάχες που δίνει το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας - αυτή για την υπογραφή της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας,με την οποία θα καθοριστούν οι αυξήσεις σε μεροκάματα και μισθούς για τον επόμενο χρόνο και θα εξεταστούν μια σειρά από σοβαρά θεσμικά αιτήματα των εργαζομένων - δεν έχει αρχίσει ακόμα ουσιαστικά και από ό,τι φαίνεται δεν πρόκειται να διεξαχθεί αρκετά σύντομα και με γρήγορους ρυθμούς. Ο χρόνος όμως πιέζει και κάθε καθυστέρηση επιδεινώνει τη θέση των εργαζομένων και υπονομεύει το ρόλο και της ΕΓΣΣΕ και των κλαδικών συμβάσεων.

Την καθυστέρηση αυτή υπογράμμισε και ο γενικός γραμματέας της ΓΣΕΕ Γ. Μαυρίκος στην τελευταία συνεδρίαση της Ολομέλειας ΓΣΕΕ, τονίζοντας ότι χρειάζεται να επισπευστεί η διαδικασία των διαπραγματεύσεων και να συνδυαστεί με την εξαγγελία αγωνιστικών, απεργιακών κινητοποιήσεων μέσα στο Φλεβάρη.Εχει σημασία ότι η ΕΣΑΚ κατέθεσε την πρότασή της για την καταγγελία της Εθνικής Σύμβασης από τον περασμένο Οκτώβρη ακόμα, όταν οι άλλες συνδικαλιστικές παρατάξεις αναλώνονταν στη διεξαγωγή του "κοινωνικού διαλόγου",μακριά από τις ανάγκες των εργαζομένων και σε βάρος του κινήματος. Η ΕΣΑΚ όχι μόνο είχε ολοκληρωμένη πρόταση για τα οικονομικά και θεσμικά αιτήματα, αλλά διατύπωσε και μια εμπεριστατωμένη άποψη για τη σημερινή κατάσταση, τη θέση των εργαζομένων και τις επιπτώσεις της κυβερνητικής πολιτικής που εφαρμόζεται, πάνω στα εργασιακά και οικονομικά δικαιώματά τους.

Η φετινή διαπραγμάτευση για την υπογραφή της ΕΓΣΣΕ έχει ιδιαίτερη σημασία για έναν επιπλέον λόγο, αφού σε λιγότερο από δυο μήνες θα πραγματοποιηθεί στην Καβάλα το 29ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ.Ενα Συνέδριο αρκετά σοβαρό, εκλογοαπολογιστικό, το οποίο βαρύνεται από μια τριετία "συναινετικής" δράσης της ΓΣΕΕ, με κορυφαία στιγμή την υπογραφή - επικύρωση του αντεργατικού "συμφώνου εμπιστοσύνης προς το 2000".

Ταυτόχρονα, βαριά ρίχνει τη "σκιά" της στη διαπραγμάτευση, η νέα εισοδηματική πολιτική που εξήγγειλε η κυβέρνηση, η οποία εκφράζεται μέσα από τον πλέον αντεργατικό προϋπολογισμό των τελευταίων 20 χρόνων και ένα φορολογικό νομοσχέδιο που γεμίζει τις τσέπες της ολιγαρχίας του πλούτου σε βάρος των χαμηλών εισοδηματικών στρωμάτων.

Δεν πρέπει να ξεφύγει της προσοχής ότι η κυβέρνηση προωθεί την υπονόμευση των συλλογικών συμβάσεων και με άλλους τρόπους, όπως με την προώθηση των τοπικών συμφώνων απασχόλησης, τα οποία σε πολλές περιοχές πλησιάζουν επικίνδυνα στην έναρξη υλοποίησής τους. Ακόμα σοβαρότερη είναι η απειλή από την κατάπτυστη αντεργατική συμφωνία που υπέγραψε η ΠΑΣΚΕ σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ με τη συνεπικούρηση των παρατάξεων ΔΑΚΕ - Αυτ. Παρέμβαση που διαφοροποιήθηκαν μόνο στο τελικό στάδιο της διαδικασίας - απάτης. Στο σχετικό κείμενο της συμφωνίας, προβλέπεται χαρακτηριστικά: "Ο άξονας της διαμόρφωσης των εισοδημάτων για τη διετία 1998 - 1999 μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο στρατηγικής συμφωνίας - πλαίσιο μεταξύ των εταίρων και της κυβέρνησης".

Η κατάσταση αυτή διαμορφώνει ένα άσχημο κλίμα για τη διεκδίκηση της σύμβασης από τους εργαζόμενους. Η πίεση γίνεται όλο και μεγαλύτερη, αφού οι εργοδότες, μέσω του προέδρου του ΣΕΒ Ι. Στράτου έχουν δηλώσει ότι οι αυξήσεις των εργαζομένων φέτος, δεν μπορούν να είναι μεγαλύτερες από αυτές που ορίζει η εισοδηματική πολιτική της κυβέρνησης. Φυσικά καμιά από τις προηγούμενες προτάσεις των εργοδοτών δεν έχει βγει σε "αχρηστία". Οπως η χαρακτηριστική πρόταση - απαίτηση για "πρακτική εξάσκηση των νέων σε επιχειρήσεις με ελάχιστη αμοιβή". Πρέπει να σημειωθεί ότι η κυβέρνηση εν μέρει έκανε αποδεκτή αυτή την πρόταση, θεσπίζοντας το τελευταίο διάστημα ένα πλήθος προγραμμάτων "επαγγελματικής κατάρτισης", ιδίως για απολυμένους τα οποία περιλαμβάνουν πάρα πολλές ώρες επιδοτούμενης "πρακτικής εξάσκησης" σε διάφορες επιχειρήσεις, με κονδύλια του ΟΑΕΔ!

Απέναντι στις σαφέστατες προκλήσεις των εργοδοτών και τον αντεργατικό κατήφορο της κυβερνητικής πολιτικής, η ΓΣΕΕ με ευθύνη της πλειοψηφίας της διοίκησής της, αντιπαραθέτει το γενικό αίτημα "προστασίας του πραγματικού εισοδήματός μας και την καταβολή τουλάχιστον του ποσοστού αύξησης του μέσου πληθωρισμού για το 1998, με διορθωτικό για τις αποκλίσεις", αυξήσεις που να διασφαλίζουν τη συμμετοχή στην αύξηση του ΑΕΠ, διορθωτικό ποσό για την ανακατανομή του εθνικού εισοδήματος υπέρ των εργαζομένων. Αίτημα που ενδέχεται να πάρει αρχικά τη μορφή διεκδίκησης αύξησης ενός 10%, που θα διολισθήσει με μαθηματική ακρίβεια.

Η ασάφεια στη διατύπωση των οικονομικών αιτημάτων, δεν είναι το μόνο σημείο εξαιτίας του οποίου οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε άσχημη θέση. Το είδος και η ένταση της επίθεσης στα δικαιώματά τους και η επιτακτική ανάγκη υπογραφής της ΕΓΣΣΕ πριν ακόμα από το Συνέδριο της ΓΣΕΕ, ώστε να επιταχυνθεί η υπογραφή των κλαδικών και επιχειρησιακών συμβάσεων εργασίας, επιβάλλει τη διεξαγωγή έντονων κινητοποιήσεων. Η ΕΣΑΚ είδε την πρότασή της για κινητοποιήσεις να απορρίπτεται στα όργανα της ΓΣΕΕ, ενώ ο εκπρόσωπος της Αυτ. Παρέμβασης δήλωσε ξεκάθαρα στην τελευταία συνεδρίαση της ολομέλειας της διοίκησης της ΓΣΕΕ ότι "δεν μπορούμε να πάμε σε απεργία".

Οσο για την πρόοδο της διαπραγμάτευσης, θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι η τελική υπογραφή θα μπει στη σύμβαση μετά το συνέδριο της ΓΣΕΕ. Ενας σημαντικός λόγος για να γίνει αυτό είναι η αποφυγή τυχόν αρνητικών επιπτώσεων στις εκλογές για την πλειοψηφία, από δυσαρεστημένους συνδικαλιστές που δε θα συμφωνούν με μια σύμβαση πολύ πίσω από τις ανάγκες των εργαζομένων. Ακόμα και η προσυνεδριακή διαδικασία μπορεί να χρησιμοποιηθεί, όχι για άνοδο, αλλά για περιορισμό, της αγωνιστικής, διεκδικητικής διάθεσης των εργαζομένων!