Υπάρχει σήμερα ένας εσμός νέων που ασχολείται με την ποίηση, χωρίς να μεταγγίζεται στο δημιουργικό τους γίγνεσθαι ο διαχρονικός χυμός απ' τις ρίζες της. Γράφουν χωρίς να γνωρίζουν τι αξιώνει ή τι απαξιώνει ο χρόνος, απ' όσα ο άνθρωπος ποιεί.

Ο Γιώργος Πετρόπουλος δεν ανήκει στον παραπάνω εσμό. Ποιητής και μελετητής της ποίησης, αναπληρώνει κενά, όπως αυτά που αφήνει η παιδεία μας να χάσκουν, ενώ θα 'πρεπε να μυεί τους νέους στα μυστικά των Γραμμάτων και Τεχνών, που η ρίζα τους σ' αυτόν τον τόπο, διακλαδίζεται στα βάθη των αιώνων. Κι απ' αυτή αντλεί χυμούς ο Πετρόπουλος, όταν, εντρυφώντας στην Ιστορία, δίνει μελετήματα όπως "Οι ποιητές του μεσοπολέμου" (1989), "Οι ρομαντικοί του ΙΘ αιώνα" (1992), "Η προοπτική μας ποίηση" (1993), "Από την αρχαία ελληνική ποίηση" (1996), και τώρα, "Τα προεπαναστατικά" που έχουν θέμα την ποίηση απ' την άλωση της Κωνσταντινούπολης μέχρι το 1821.

Πρόκειται για τη λόγια ή δημώδη ποίηση που αναπτύχθηκε στην υπόδουλη Ελλάδα και στις παροικίες της Ευρώπης, για να εκφράσει κάτω από τραγικές συνθήκες πολιτικές και κοινωνικές, την οδύνη και την αγωνία για τα πάθη και την τύχη του ελληνισμού γενικότερα. Ομως, δε θα μπορούσε να λείψει και η λυρική ποίηση, που αποτέλεσε και τον προάγγελο του ρομαντισμού.

Ο συγγραφέας, βιογραφώντας τους ποιητές, και κάνοντας την αισθητική αποτίμηση του έργου τους, παραθέτει αντίστοιχα, δείγματα γραφής απ' τους "Θρήνους", την ποιητική προσφορά της οικογένειας Σούτσων, τα "Ανθη Ευλαβείας" - ανθολογία που εκδίδεται στη Βενετία - καθώς κι από το έργο των Κεσάριου Δαπόντε, Ρήγα Φεραίου, Ιωάννη Βηλαρά, Αθ. Χριστόπουλου κ. ά.

Ο καθηγητής Πανεπιστημίου Γεράσιμος Γ. Ζώρας, προλογίζοντας το βιβλίο αυτό του Γ. Π. συμπεραίνει ότι η αξία του "έγκειται στο ότι προβάλλει ξεχασμένες πτυχές της λογοτεχνικής μας παράδοσης, γνώριμες σε βάθος μόνο στους ειδήμονες" (εκδόσεις ΛΟΓΟΘΕΤΗΣ)

Γιάννης ΚΑΡΑΒΙΔΑΣ