Στη φαιά προπαγάνδα των κυβερνητικών επιτελείων κατά των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ, απαντάνε και σήμερα συνδικαλιστές και συνδικαλιστικοί φορείς:

Οπως υπογραμμίζει ο Γιώργος Κρίκας, μέλος του ΔΣ της ΟΜΕ - ΕΛΤΑ,"δεν είναι οι Γενικοί Κανονισμοί Προσωπικού και οι υπάρχουσες εργασιακές σχέσεις που ευθύνονται για τα προβλήματα των ΕΛΤΑ. Αυτό που έλειπε τόσα χρόνια από διοικήσεις και κυβέρνηση είναι η πολιτική βούληση να στηρίξουν και να εκσυγχρονίσουν τα ΕΛΤΑ, σε δημοκρατική και αναπτυξιακή κατεύθυνση.

Στο θέμα της ισοκατανομής του προσωπικού, είναι οι εργαζόμενοι πριν απ' όλους που ζητάνε ριζικές μεταβολές και ορθολογική κατανομή και υπενθυμίζουμε σχετικά τα αιτήματα της τελευταίας απεργίας.

Την κυβέρνηση και τη διοίκηση δεν τις εμποδίζει ο ΓΚΠ να πράξουν τα δέοντα. Αλλωστε, είναι αυτοί ακριβώς που με τα ρουσφέτια τους έφεραν τα ΕΛΤΑ σε ορισμένους νομούς να διαθέτουν υπεράριθμο προσωπικό (Αιτωλοακαρνανία, Κρήτη). Ας απευθυνθούν στους κομματάρχες του ΠΑΣΟΚ, αυτοί ξέρουν...

Οσο για την πολυκλαδικότητα που επικαλούνται, στην ουσία, από τους δώδεκα κλάδους, οι έξι απασχολούν μόνο 132 εργαζόμενους σε εργασίες, όπως δακτυλογράφοι, κλητήρες, τεχνίτες.

Ολα αυτά όμως είναι δευτερεύοντα, αλλά τα προτάσσουν για να "περάσουν" αυτά που πραγματικά θέλουν. Στην προκειμένη περίπτωση, είναι η ελαστικοποίηση του ωραρίου.Οσο για τις αμοιβές μας, ας ψάξουν αλλού για υψηλόμισθους. Μόλις την προηγούμενη βδομάδα προσέλαβαν από την ελεύθερη αγορά γενικούς διευθυντές, που το κόστος τους είναι τετραπλάσιο και πενταπλάσιο των απλών εργαζομένων.

Οι μεταθέσεις μπορούν να γίνονται και γίνονται και με τον ισχύοντα ΓΚΠ. Αν τώρα "βολεύουν" τους "ημέτερους", γι' αυτό δεν ευθύνονται οι εργασιακές σχέσεις, αλλά το μακρύ χέρι του κόμματος και των ρουσφετιών".

Τα χαλκεία περί "υψηλόμισθων" και "προνομιούχων" καταρρίπτονται και στην περίπτωση του ΟΤΕ. Οπως πολύ συγκεκριμένα και με στοιχεία αποκαλύπτει ο Τάσος Κλάδης, μέλος του ΔΣ της ΟΜΕ - ΟΤΕ,η κατάσταση είναι η εξής: Ο μέσος μηνιαίος τακτικός μισθός για το 1996 ήταν περίπου 370.000 δραχμές μεικτά. Οι κρατήσεις για τα ασφαλιστικά ταμεία ανέρχονται στο 21,55% του τακτικού μισθού. Οσο για τα ειδικά επιδόματα (ανθυγιεινά και επικίνδυνα), αυτά δίνονται μόνο σε ορισμένες ειδικότητες λόγω της ιδιαιτερότητας του έργου τους, π.χ. τεχνίτες δικτύου, ηλεκτρολόγοι, χειρίστριες μηχανογράφησης κλπ. και αυτά όχι σαν παροχές, αλλά μέσα από συλλογική διαπραγμάτευση.

Οσον αφορά τις αμοιβές της υπερεργασίας (υπερωρίες, Κυριακές), αυτές δίνονται σύμφωνα με την εργατική νομοθεσία.

Οι εργαζόμενοι στον ΟΤΕ πήραν αύξηση στις αποδοχές τους, 5,2% το 1997 και 3,8% το 1998, δηλαδή κάτω ακόμα και από τον πληθωρισμό. Και αυτό, όταν αύξησαν σημαντικά την παραγωγικότητά τους και συνέβαλαν αποφασιστικά στην αύξηση των εσόδων του Οργανισμού. Συγκεκριμένα, η παραγωγικότητα αυξήθηκε κατά 6,25% το 1997 σε σχέση με το προηγούμενο έτος, δηλαδή σε κάθε υπάλληλο αναλογούσαν 238 τηλεφωνικές συνδέσεις από 224. Την ίδια στιγμή, τα κέρδη ανά υπάλληλο ήταν για το 1997 13,23 εκατομμύρια από 10,88 εκατομμύρια το 1996. Αύξηση 21,6% Αυτή είναι η αλήθεια μέσα από τα επίσημα στοιχεία του ίδιου του Οργανισμού. Οσο για το "προνόμιο" των μονάδων, στο λογαριασμό του κάθε εργαζόμενου γίνεται μηνιαία έκπτωση, αξίας 300 μονάδων, δηλαδή 3.450 δραχμών. Αλλά και αυτό έχει δοθεί αντί αύξησης στις αποδοχές και είναι όρος ΣΣΕ.

Σε ανακοίνωσή τους, τα Σωματεία Εργαζομένων στους ΗΣΑΠ σημειώνουν: "Μας λένε ότι για όλα τα θέματα που μας αφορούν είναι δημοκρατικότερο να αποφασίζει η Βουλή με νόμους. Τους απαντούμε: Δε θέλουμε τη "Δημοκρατία" τους, που έρχεται σε κατάφωρη αντίθεση με τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και τους συλλογικούς αγώνες".

"Μιλούν - συνεχίζουν - για προνόμια, γιατί μόνον έτσι, με λάσπη, μπορούν να επιβάλουν την πολιτική τους. Μήπως είναι προνόμιο το οχτάωρο; Μήπως είναι προνόμιο η επιπλέον αμοιβή για εργασία τη νύχτα, τις Κυριακές και τις αργίες; Μήπως είναι προνόμιο τα επιδόματα ανθυγιεινής εργασίας; Μήπως είναι προνόμιο η άδεια και το επίδομα αδείας;".

Η ανακοίνωση καταλήγει: "Κρύβουν την αλήθεια και τις πολιτικές ευθύνες. Ενοχοποιούν τους εργαζόμενους. Με λίγα λόγια: Ο εκσυγχρονισμός στο γύψο, ο γκαιμπελισμός στο προσκήνιο".