Μήνας αγωνιστικής έξαρσης φαίνεται πως θα είναι ο Φλεβάρης. Από τις πρώτες κιόλας μέρες του, ετοιμάζεται να δείξει τα ...δόντια του. Αύριο - πρώτη εργάσιμη μέρα του - θα απαντήσουν στις γκαιμπελίστικες μεθόδους της κυβέρνησης οι εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ, με συλλαλητήριο το απόγευμα στην Αθήνα και στάση εργασίας στις συγκοινωνίες, αντιδρώντας στις πολιτικές της ιδιωτικοποίησης των δημόσιων οργανισμών και της ανατροπής των εργασιακών σχέσεων και των συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Αύριο, επίσης, ανάβουν τις μηχανές των τρακτέρ οι αγρότες όλης της Ελλάδας και ξεκινάνε το μεγάλο, το δίκαιο, τον τίμιο αγώνα, για την ίδια τους την επιβίωση, που απειλείται από την υλοποίηση των αντιαγροτικών πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της κυβέρνησης, καθώς και από την εφαρμογή των διατάξεων της περίφημης "ΑΤΖΕΝΤΑΣ 2000". Την Τρίτη, θα δώσουν το δικό τους "παρών" γονείς, μαθητές και καθηγητές στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο, που διοργανώνουν οι καθηγητές στη Θεσσαλονίκη, ενάντια στον αντιεκπαιδευτικό νόμο που προωθεί την αντιμεταρρύθμιση στην παιδεία, ενώ αναμένεται ενδιαφέρουσα η συνέχεια, μια που, για την ερχόμενη Κυριακή, οι μαθητές προγραμματίζουν πανελλαδική συνάντηση για να συντονίσουν καλύτερα τους αγώνες τους, για την υπεράσπιση του δικαιώματος στη μόρφωση και την αναβάθμιση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Πολλοί κλάδοι εργαζομένων προετοιμάζονται για μεγάλους αγώνες - μόλις προχτές ακόμα και ο ίδιος ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, γνωστό κυβερνητικό στέλεχος, προέβλεψε θερμό απεργιακό τρίμηνο - οι χώροι της υγείας, ήδη, βράζουν, οι διεργασίες στους κύκλους των επαγγελματιών, βιοτεχνών και εμπόρων εντείνονται, το κίνημα των ανέργων, ήδη, έκανε και στη χώρα μας την πρώτη του εμφάνιση, με τις κινητοποιήσεις στην Εύβοια της ανεργίας. Πολύ θα ήθελε η κυβέρνηση, ο Φλεβάρης να μπει με το ...δεξί, αλλά μάλλον δεν της έκανε τη χάρη.

Τα αγωνιστικά κύματα του μαζικού, λαϊκού κινήματος, που αναμένεται να κατακλύσουν την κοινωνική και πολιτική ζωή της χώρας μας τον τρέχοντα μήνα, χρεώνουν τους κομμουνιστές, τα στελέχη, τα μέλη και τους φίλους του Κόμματος και της ΚΝΕ, με πολλές και σημαντικές ευθύνες. Από την ποιότητα της παρέμβασής τους κατά τη διάρκεια αυτών των αγώνων θα εξαρτηθεί, σε σημαντικό βαθμό, η σταθερότητα και η παραπέρα ενίσχυση ορισμένων σημαντικών χαρακτηριστικών, που, ήδη, έχουν εμφανιστεί σ' αυτούς και που αυτά - σε τελευταία ανάλυση - πρόκειται να κρίνουν και τη θετική ή όχι έκβαση των κινητοποιήσεων.

Η έκταση και οι μορφές που θα πάρει η συμπαράσταση στους αγωνιζόμενους κλάδους είναι το ένα κρίσιμο ζήτημα. Ο έμπρακτος χαρακτήρας της είναι ικανός να σμπαραλιάσει κάθε προπαγάνδα για απομόνωση των αγωνιζόμενων από την κοινωνία, να κουρελιάσει κάθε άποψη για αντίθεση της πλειοψηφίας του λαού με τα αιτήματα και τις μορφές πάλης των κλάδων που κινητοποιούνται. Προωθεί, αντικειμενικά, την ανάδειξη των κοινών προβλημάτων των διάφορων στρωμάτων του ελληνικού λαού, βοηθά στην αποκάλυψη της ταυτότητας των ενόχων - που είναι οι ίδιοι - για τη συντήρηση και την όξυνσή τους, καλλιεργεί την αντίληψη της κοινής πάλης απέναντί τους. Αναδείχνεται, έτσι, σε κλειδί στην προσπάθεια που έχουν αναλάβει οι κομμουνιστές από το 15ο Συνέδριό τους, στην οικοδόμηση, δηλαδή, των προϋποθέσεων που απαιτούνται για τη συγκρότηση του αντιμονοπωλιακού, αντιιμπεριαλιστικού, δημοκρατικού μετώπου πάλης.

Φυσικά, για να γενικευτούν οι εκδηλώσεις της συμπαράστασης και για να γίνει κυρίαρχος σ' αυτές ο έμπρακτος χαρακτήρας της χρειάζεται, πρώτα και κύρια, πολύπλευρη, πειστική, εκλαϊκευτική δουλιά για το δίκαιο των αιτημάτων των αγωνιζόμενων κλάδων και την αναγκαιότητα που υπάρχει για την ικανοποίησή τους. Απαιτείται αναλυτικά να εξηγούνται οι λόγοι, για τους οποίους το υπό συζήτηση αίτημα δεν αφορά μόνο τον κλάδο που κινητοποιείται, αλλά συνδέεται, λίγο ως πολύ, και με τα άμεσα αιτήματα των άλλων στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας. Ακόμα πως την ευθύνη για τα όποια προβλήματα δημιουργούνται στην κοινωνία, σαν απόρροια των κινητοποιήσεων, δεν τη φέρουν οι εργαζόμενοι και οι αγρότες, που κάνουν κυριολεκτικά αγώνα επιβίωσης, αλλά η ίδια η κυβέρνηση, που, επιμένοντας στην ίδια αντιλαϊκή πολιτική της, αρνείται να ικανοποιήσει χρονίζοντα, υπερώριμα προβλήματα.

Η συνειδητοποίηση από τους ίδιους τους αγωνιζόμενους εργάτες, αγρότες, νεολαίους κλπ. των βαθύτερων αιτιών που τους αναγκάζουν να βγαίνουν στους δρόμους είναι το άλλο κρίσιμο ζήτημα. Εχει μεγάλη σημασία ολοένα και περισσότεροι να πείθονται πως η βασική αιτία της διόγκωσης των προβλημάτων τους βρίσκεται στη συγκεκριμένη πολιτική που ακολουθείται, η ίδια, χρόνια τώρα, από μπλε και πράσινες κυβερνήσεις, με τις ευλογίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Πως αυτή η πολιτική έχει κύριο συστατικό της το ξεζούμισμα των εργαζομένων και το ξεκλήρισμα των αγροτών, την αμορφωσιά των παιδιών μας. Κάτι τέτοιο θα βοηθήσει να διαλύονται αυταπάτες για τη δυνατότητα να ικανοποιηθούν καίρια αιτήματα ή να διατηρηθούν κατακτήσεις, χωρίς πολύ κόπο, και έτσι να κατανοείται η αναγκαιότητα για μακρόχρονους, επίμονους αγώνες, με εναλλασσόμενες μορφές πάλης, προκειμένου να αποκτήσουν ή να κρατήσουν στοιχειώδη εφόδια, που θα τους επιτρέψουν να ζήσουν σαν άνθρωποι. Είναι, επίσης, πολύ σημαντικό να τους γίνει συνείδηση πως αυτή η πολιτική δεν παίρνει από πασπαλίσματα και μικροβελτιώσεις, μόνο ανατρέπεται. Πως, όσο κυριαρχεί το ίδιο μπλοκ πολιτικοκοινωνικών δυνάμεων στην πολιτική σκηνή της χώρας, ανατροπή αυτής της πολιτικής δεν πρέπει ούτε καν σαν σκέψη να περνά από το μυαλό τους. Και πως γι' αυτό είναι ανάγκη να οικοδομηθεί ένα λαϊκό, κοινωνικοπολιτικό μέτωπο πάλης, που στην πορεία να βάλει και ζήτημα κυβερνητικής εξουσίας και, κατακτώντας τη, να εφαρμόσει μια ριζικά διαφορετική πολιτική, προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων και σε βάρος των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου.

Κάθε, λοιπόν, συνείδηση αγωνιζόμενου εργάτη, αγρότη, νεολαίου, που κερδίζεται με τη λογική της συνολικής ρήξης με την πολιτική που σήμερα ασκείται και συντάσσεται με τις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, που παλεύουν για μια τέτοια προοπτική, μετατρέπεται σε χρήσιμο αγκωνάρι στην οικοδόμηση του λαϊκού μετώπου. Και είναι δουλιά όλων των κομμουνιστών, δικιά μας δουλιά, να σμιλέψουμε το επόμενο χρονικό διάστημα πολλές χιλιάδες τέτοιες συνειδήσεις. Αρκεί, όλοι μας, όπου κι αν ζούμε και δρούμε, στην πόλη και στο χωριό, στον κλάδο και στη γειτονιά, στο πολιτιστικό στέκι και στο αθλητικό κέντρο, στο καφενείο και στο ΚΑΠΗ, να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις σ' αυτήν την υπόθεση, χωρίς να υπολογίσουμε χρόνο και κόπους. Με καθημερινό όπλο μας το "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ" και αξιοποιώντας την ειδησεογραφία και τα επιχειρήματα που συστηματικά θα παραθέτει, να δώσουμε τη μάχη της πληροφόρησης, αλλά και της απόκρουσης της κυβερνητικής παραπληροφόρησης κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή. Να μη φοβόμαστε στις συζητήσεις μας να αποκαλύπτουμε πλήρως τις ηγεσίες των κομμάτων του πολύχρωμου δικομματισμού, να εξηγούμε γιατί είναι αναγκαίος ο οριστικός απεγκλωβισμός των εργαζομένων από την πολιτική τους επιρροή, η στράτευσή τους με τις πολιτικές θέσεις του κόμματός μας. Να μη διστάζουμε να θέτουμε υπόψη τους το σύνολο της πολιτικής του Κόμματός μας, για τη συγκρότηση του αντιμονοπωλιακού, αντιιμπεριαλιστικού, δημοκρατικού μετώπου πάλης, σαν απαραίτητης προϋπόθεσης για να ανατραπεί ο μεγάλος υπεύθυνος για όλα τα δεινά της χώρας μας και του λαού μας - ο καπιταλισμός - και να προχωρήσει ο λαός μας, με επικεφαλής την εργατική τάξη, στην οικοδόμηση μιας κοινωνίας δίχως εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, στο σοσιαλισμό. Να ξεχωρίσουμε τους πιο ικανούς και σταθερούς από τους αγωνιστές, ώστε, μετά από ορισμένη δουλιά, να γίνουν ικανοί να ενταχθούν στις γραμμές του τιμημένου Κόμματός μας, αυτή τη χρονιά που γιορτάζουμε και τιμάμε τα 80 χρόνια αταλάντευτης πάλης για τα δίκαια του λαού μας.

Κάθε συνείδηση αγωνιζόμενου εργάτη, αγρότη, νεολαίου, που κερδίζεται με τη λογική της συνολικής ρήξης με την πολιτική που σήμερα ασκείται και συντάσσεται με τις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, που παλεύουν για μια τέτοια προοπτική, μετατρέπεται σε χρήσιμο αγκωνάρι στην οικοδόμηση του λαϊκού μετώπου. Και είναι δουλιά όλων των κομμουνιστών, δικιά μας δουλιά, να σμιλέψουμε το επόμενο χρονικό διάστημα πολλές χιλιάδες τέτοιες συνειδήσεις