Μια ακόμα φορά τα στελέχη της ΚΠΕ του ΣΥΝ συγκεντρώθηκαν, και, συζήτησαν, υποτίθεται, για τα μεγάλα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας, για την πολιτική και την τακτική του κόμματός τους, τη δράση του στο 1998, και πρώτα απ' όλα για τη στάση του κόμματος στις επερχόμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές όου επικέντρωσαν και τον ενδιαφέρον τους. Αν, πάντως, κάποιος ήθελε να δώσει το στίγμα αυτής της συνεδρίασης, δε θα μπορούσε παρά να επαναλάβει το γνωστό πως: Συγκεντρώθηκαν, κατάγγειλαν αλλήλους, για την πολιτική ουράς προς το ΠΑΣΟΚ οι μεν, για την "αριστερίστικη" πολιτική της αυτόνομης καθόδου στις δημοτικές εκλογές οι δε, για να καταλήξουν, τελικά στη συνέχιση της ίδιας πολιτικής του βαστάζου την κυβερνητικής πολιτικής στο όνομα της Προγραμματικής Αντιπολίτευσης όπως την ονομάζουν...

Ετσι, στη συζήτηση στην ΚΠΕ, εκτός από τη γνωστή αντιπαράθεση για τη συνεργασία ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ στην Αθήνα με τη Δαμανάκη υποψήφια - τελικά, καταγράφηκε η διαφωνία, αλλά και η "νομιμοφροσύνη" των μελών της ΚΠΕ που εντάσσονται στο λεγόμενο "Αριστερό Ρεύμα" στις αποφάσεις, με την κατάθεση σχετικού κειμένου. Ολη η συζήτηση, λοιπόν, περιορίστηκε να περιγράφει - αρνητικά κυρίως αλλά και θετικά από αρκετές ομιλίες μελών της ΚΠΕ του ΣΥΝ - την κυβερνητική πολιτική στους διάφορους επιμέρους τομείς. Διαπίστωσε, βέβαια, ο πρόεδρος του ΣΥΝ πως η κυβέρνηση αποτυχαίνει. Αλλά υποχρεώθηκε ο Ν. Κωνσταντόπουλος, για να απαντήσει στη "φιλοσημιτική" πλευρά του Κόμματός του - που διαμαρτυρόταν για ισοπεδωτική κριτική στην κυβερνητική πολιτική από την οποία κινδυνεύει και ο ΣΥΝ σαν όμορος χώρος! - ν' απολογηθεί πως: "Εμείς απλώς περιγράφουμε μια πραγματικότητα (επιζήμια), δε μιλάμε μηδενιστικά"... Και άρχισε να... περιγράφει τα στοιχεία της αποτυχίας: Αλλιώς ξεκίνησε η κυβέρνηση κι αλλιώς προχωράει, δεν υπάρχει ενιαία άποψη στην κυβέρνηση, δεν υπάρχει πολιτική ενότητα αλλά ενότητα εξουσίας. Εχουμε πρωθυπουργοκεντρισμό αντί Παπανδρεϊσμό. Ενώ όσον αφορά την Εξωτερική πολιτική; αναρωτήθηκε: Η πολιτική για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις ποια είναι; Το Ενιαίο αμυντικό Δόγμα, οι S-300, οι υπερεξοπλισμοί, η Μαδρίτη, το Λουξεμβούργο, το κομφούζιο των κυβερνητικών στελεχών. Και όλα αυτά όταν είναι πασίγνωστο πως ο ΣΥΝ στήριξε και στηρίζει αυτές τις βασικές επιλογές της κυβερνητικής εξωτερικής πολιτικής όπως προκύπτουν απ' αυτές τις αποφάσεις (Μαδρίτη, Λουξεμβούργο, Νέα Δομή του ΝΑΤΟ κλπ.) που διχοτομούν το Αιγαίο και προωθούν την αμερικάνικη επικυριαρχία, νομιμοποιούν τη συμμετοχή της χώρας στα τυχοδιωκτικά σχέδια του ΝΑΤΟ για επεμβάσεις "όπου γης" κατά των λαών.

Από την άλλη μιλούσαν για αδιέξοδο της κυβερνητικής πολιτικής, για την εισπρακτική φορολογική πολιτική, για την ανεργία και τη φτώχεια που αυξάνονται και τους συνταξιούχους που "υφίστανται πολύ μεγάλη οικονομική πίεση" (!), ότι δεν υπάρχει καμιά απόδοση όλων αυτών των θυσιών, θυμήθηκαν "το φιάσκο των νόμων Αρσένη" και τα τεράστια προβλήματα στον τομέα υγείας, αλλά (ξέχασαν τον Καποδίστρια που οι ίδιοι πρωτοστάτησαν... ). Φραστικές διαπιστώσεις χωρίς αντίκρισμα, αφού η δράση τους εξαντλείται στην παρεμπόδιση του λαϊκού κινήματος να αντισταθεί και να διεκδικήσει. Αν, λοιπόν, και διαπίστωσαν όλα αυτά τα στοιχεία της κυβερνητικής αποτυχίας και εξέφρασαν το φόβο πως "ο εκσυγχρονισμός (τους) θα έχει σε λίγο την ίδια τύχη με τις κοινωνικοποιήσεις, τη λαϊκή συμμετοχή, τα "βάθρα της δημοκρατίας" και άλλα ηχηρά της "Παπανδρεϊκής περιόδου", επικέντρωσαν το πρόβλημα στο κατά πόσο η κυβέρνηση Σημίτη "αγωνίστηκε στα πλαίσια της ΕΕ να πετύχει διαφορετικούς όρους αξιολόγησης των ελληνικών προβλημάτων και προσπαθειών". Αυτό είναι το όλοπρόβλημα για το ΣΥΝ, σ' αυτό επικεντρώνει και την πολιτική του πρόταση εξωραϊσμού του συστήματος: "Η Ελλάδα χρειάζεται ένα πρόγραμμα εθνικής, κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής ανασυγκρότησης. Ενα πρόγραμμα προοδευτικού εκσυγχρονισμού"! Για το λαϊκό παράγοντα και το κίνημά του κουβέντα. Αυτά τα 'χουν ξορκίσει! Τύφλα να 'χει λοιπόν η προγραμματική αντιπολίτευση...