Η πανθομολογούμενη διαπίστωση - εκτίμηση ότι οι πρόσφατες εξελίξεις στο εσωτερικό της ΝΔ μπορεί να σηματοδοτήσουν ευρύτερες αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό, δε φαίνεται να είναι μετέωρη.

Μπορεί ο Κ. Καραμανλής να διαμηνύει προς κάθε κατεύθυνση ότι αφ' ενός θα αναπληρώσει το "κενό" που άφησαν τα έξι ηγετικά στελέχη που διαγράφηκαν και ταυτόχρονα θα συνεχίσει να κινείται στις νεοφιλελεύθερες ιδέες και επιλογές, αλλά δε φαίνεται να πείθει. Ιδιαίτερα δε γίνεται πιστευτός εκεί που θέλει, δηλαδή σε κύκλους της οικονομικής ολιγαρχίας. Οι "κύκλοι" αυτοί, σύμφωνα με πληροφορίες, προβάλλουν το ερώτημα πώς θα καταφέρει να ανταποκριθεί στις προσδοκίες τους και με ποια στελέχη. "Με τον Γ. Κεφαλογιάννη θα πάει μπροστά;" αναρωτιούνται χαρακτηριστικά.

Παράλληλα, σε κέντρα σχεδιασμού του πολιτικού σκηνικού, αναπτύσσεται έντονος προβληματισμός για το μέλλον του δικομματισμού, καθώς διαπιστώνουν "έντονους τριγμούς" στο σύστημα διακυβέρνησης της χώρας. Τα προβλήματα και αδυναμίες που εντοπίζουν στο δικομματικό σύστημα αφορούν δύο βασικά ζητήματα. Πρώτον, ότι τα δύο μεγάλα κόμματα "έχουν συγκλίνει και ταυτίζονται σε επικίνδυνο βαθμό", γεγονός που περιορίζει σημαντικά τις δυνατότητες ενσωμάτωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας και εγκλωβισμού των λαϊκών μαζών. Δεύτερον, τα δύο μεγάλα κόμματα στηρίζονται σε κρατικοδίαιτους κομματικούς μηχανισμούς, οι οποίοι "εμποδίζουν τις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές". Επισημαίνουν μάλιστα ότι "ενώ όλοι συνειδητοποιούν την ανάγκη για να γίνουν αυτές οι αλλαγές", ωστόσο στην πράξη τα αποτελέσματα δεν είναι τα αναμενόμενα.

Στη βάση αυτής της ανάλυσης εκτιμούν ότι υπάρχει χώρος για ένα νέο σχήμα που θα κινείται στο "κεντροφιλελεύθερο χώρο", το οποίο θα αναγορευτεί σε κόμμα εξουσίας και θα αποτελέσει το κόμμα - ρυθμιστή της πολιτικής ζωής. Το κόμμα αυτό θα συνεργάζεται ανάλογα με τις περιστάσεις είτε με το ΠΑΣΟΚ είτε με τη ΝΔ. Στο νέο αυτό σχήμα βλέπουν την ένταξη σε πρώτη φάση των διαγραμμένων από τη ΝΔ, αλλά και "δυναμικών τμημάτων της ελληνικής κοινωνίας", κυρίως από τον επιχειρηματικό κόσμο, που δεν εκφράζονται από τα υπάρχοντα κόμματα.

Οι προβληματισμοί αυτοί δε μένουν μόνο στο παρασκήνιο. Το "Εθνος" στο κύριο άρθρο της περασμένης Πέμπτης, κάτω από τον τίτλο "Οι προοπτικές για νέο κόμμα", ανέφερε χαρακτηριστικά: "Βρισκόμαστε στις παραμονές της πρώτης μεγάλης, μετά το '74, ανακατάταξης στο χώρο των δύο λεγόμενων κομμάτων εξουσίας, καθώς η διαφαινόμενη συγκρότηση νέου κομματικού οργανισμού, που θα τοποθετηθεί ιδεολογικοπολιτικά μεταξύ του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, θα σηματοδοτήσει μια ουσιαστική ανατροπή του συσχετισμού δυνάμεων και θα διαμορφώσει μια νέα πολιτική πραγματικότητα".

Είναι ολοφάνερο ότι οι προσπάθειες για τη μεταμόρφωση του πολιτικού σκηνικού θα ενταθούν. Το ζητούμενο όμως για τους εργαζόμενους, το λαϊκό κίνημα, είναι αυτό που ανέφερε η Αλ. Παπαρήγα στην ομιλία της την περασμένη Τετάρτη στη Ν. Ιωνία: "Πόσο ουσιαστικές και βαθιές είναι σήμερα οι προς τα αριστερά διεργασίες, αυτές που ήδη έχουν εκδηλωθεί. Κυρίως πόσο είναι προφυλαγμένες από τις αυταπάτες και τις παγίδες των αναχωμάτων που στήνονται σχεδιασμένα ή αξιοποιούνται όπου εκδηλώνονται".

Π. Κ.