Το άρθρο 62 του ισχύοντος Συντάγματος ορίζει: "Ι. Οσο διαρκεί η βουλευτική περίοδος ο βουλευτής δε διώκεται, ούτε συλλαμβάνεται, ούτε φυλακίζεται, ούτε με άλλο τρόπο περιορίζεται χωρίς άδεια του Σώματος, επίσης δε διώκεται για πολιτικά εγκλήματα βουλευτής της Βουλής που διαλύθηκε, από τη διάλυσή της και έως την ανακήρυξη των βουλευτών της νέας Βουλής.

Με τη διάταξη της παρ. 1 αυτού του άρθρου εισάγεται η θεσμική εγγύηση του ακαταδίωκτου του βουλευτή, όσο διαρκεί η βουλευτική περίοδος για πράξεις ή παραλείψεις του άσχετες με την άσκηση των βουλευτικών του καθηκόντων. Από το περιεχόμενο αυτής της διάταξης αβίαστα προκύπτει ότι η ασυλία που παρέχεται απ' αυτήν είναι περιορισμένη σε σύγκριση με εκείνη που θεσμοθετεί η διάταξη της παρ. 1 του άρθρου 61, γι' αυτό ορθά χαρακτηρίζεται ως ειδική προστασία του βουλευτή. (Ν. Ν. Σαρίπολος Συνταγμ. Δικ. Τ. Α. 1915 σελ. 484, Χρ. Σγουρίτσας Συνταγμ. Δικ. Τ. Α. 1959 σελ. 293). Η θεσμική αυτή εγγύηση της ειδικής προστασίας απαγορεύει την ποινική δίωξη του βουλευτή κατά τη διάρκεια της βουλευτικής περιόδου, εκτός μόνο εάν πρόκειται για αυτόφωρα κακουργήματα, χωρίς την άδεια της Βουλής. Αυτό δε σημαίνει ότι ο βουλευτής δεν έχει ευθύνη. Απλά το ακαταδίωκτο είναι προσωρινό και όσο διαρκεί η βουλευτική περίοδος εμποδίζει την πρόοδο της ποινικής διαδικασίας. Η ειδική προστασία καλύπτει κάθε είδους καταδιωκτική ενέργεια κατά του βουλευτή και για κάθε αδίκημα. Βάσει αυτής αποκλείεται όχι μόνο η σύλληψη και η φυλάκιση του βουλευτή, αλλά και κάθε ανακριτική πράξη στρεφόμενη κατά του προσώπου του, όπως η απαγγελία κατηγορίας ή η κλήση προς απολογία. Είναι αδιάφορο εάν το αδίκημα είναι κακούργημα, πλημμέλημα ή πταίσμα, ή εάν το αδίκημα τελέσθηκε πριν την έναρξη της βουλευτικής περιόδου ή κατά τη διάρκεια αυτής, έξω των βουλευτικών καθηκόντων ή κατά την ενέργεια αυτών, εννοείται στην τελευταία αυτή περίπτωση δεν πρόκειται περί γνώμης ή ψήφου για τις οποίες ο βουλευτής είναι ανεύθυνος.

Η άδεια για δίωξη του βουλευτή παρέχεται από τη Βουλή με μυστική ψηφοφορία και σύμφωνα με τον κανονισμό της εξετάζει μόνο αν με τη δίωξη επιδιώκονται πολιτικοί σκοποί, αν με αυτή θίγεται η ανεξαρτησία της Βουλής ή αν εμποδίζεται η ελεύθερη άσκηση των καθηκόντων του βουλευτή, οπότε αρνείται τη χορήγηση της άδειας. Η ειδική προστασία του βουλευτή καλύπτει τις ποινικές διώξεις και μόνο αυτές. Δεν εμποδίζεται όμως από αυτήν η έγερση και η εκδίκαση πολιτικής αγωγής για αποζημίωση για τυχόν ζημιές, ή για χρηματική ικανοποίηση για λόγους ηθικής βλάβης.